Op 17 april wezen studenten en docenten van de Columbia University in New York City de weg met hun campustentenkamp als blijk van solidariteit met het Palestijnse volk, dat onderworpen is aan de meest brute genocide door het Israëlische zionistische regime. De vonk die de beweging over de Verenigde Staten verspreidde was de laster door voorzitter Shafik van de Columbia University, dat de solidariteitsbeweging met Palestina antisemitisch zou zijn, en het inschakelen van de politie om het protest op de campus uiteen te drijven.
Al maanden worden we geconfronteerd met een spervuur aan propaganda door regeringsministers, overheidsfunctionarissen en de mainstream media, waarin iedereen die de Palestijnse zaak steunt en zich verzet tegen de zionistische regering van Israël wordt afgeschilderd als antisemitisch. De ironie is dat veel Joodse studenten actief deelnemen aan de solidariteitsbeweging met Palestina en zeer zichtbaar zijn in de huidige golf van campusprotesten. Zij begrijpen wel dat tegen de genocide van Palestijnen zijn, niet betekent dat men antisemitisch is.
Tot nu toe zijn er meer dan 34.000 mensen gedood in Gaza, met nog eens 77.000 gewonden. Deze wreedheid heeft het geweten van honderdduizenden Amerikaanse studenten wakker geschud. Ze zijn niet bereid om de openlijke steun van de regering-Biden voor de oorlog van Netanyahu te tolereren. We hebben een lange reeks van solidariteitsdemonstraties met Palestina gezien, maar deze hebben weinig tot geen effect gehad op Biden en de Amerikaanse regering. Dat verklaart waarom de beweging nu naar een hoger niveau is gegaan. Amerikaanse studenten willen nu iets concreets doen om de genocide te stoppen. Veel van hun professoren hebben zich hierbij aangesloten uit solidariteit.
Het niveau van de politierepressie heeft een diepgaand en breed radicaliserend effect. Studenten leren over de ware aard van de staat - met zijn 'afdelingen van gewapenden' die worden gebruikt om de kernbelangen van de Amerikaanse kapitalistische klasse te verdedigen - niet vanuit de boeken, maar door de praktische ervaring van geweld, arrestatie en mishandeling door de politie. De politie heeft knuppels, traangas en agenten te paard die zij inzet tegen vreedzame demonstranten die hun democratisch recht op vrijheid van betoging uitoefenen. In deze omstandigheden leert men snel!
De vertegenwoordigers van de staat spoelen in normale tijden hun mond met al hun praatjes over het verdedigen van 'democratie' en mensenrechten, terwijl ze in werkelijkheid hun eigen winsten en privileges verdedigen. Deze gebeurtenissen in de Verenigde Staten onthullen het ware gezicht van het kapitalistische systeem. Dit zal radicale gevolgen hebben in de nabije toekomst. Er wordt een nieuwe generatie strijdbare jongeren gesmeed.
Het hoge niveau van repressie dat door de Amerikaanse autoriteiten is losgelaten, toont dat ze deze beweging vrezen. Ze willen haar vernietigen en onderdrukken. Maar waarvoor deze vrees? De kapitalisten en hun politieke vertegenwoordigers in de Verenigde Staten verdedigen openlijk de belangen van het Amerikaanse kapitalisme en imperialisme. De wapenlevering aan Israël gaat zowel om veel geld als om de geostrategische belangen van de heersende klasse in de VS. De verdediging van Israël is een cruciaal element in het beleid van het Amerikaanse imperialisme om zowel invloedssferen over de hele wereld vast te houden, als invloed terug te winnen in gebieden waar dit verloren is gegaan aan concurrenten als Rusland, China en Iran.
Dit verklaart waarom de Verenigde Staten betrokken zijn bij een wereldwijd conflict dat zich uitstrekt van Oekraïne tot Palestina, van Afrika tot Latijns-Amerika en de Stille Oceaan. Ze botsen met andere mogendheden, met name Rusland en China, waarvan de invloed en macht de afgelopen decennia enorm zijn toegenomen en zich hebben uitgebreid naar wat voorheen werd beschouwd als de invloedssferen van de VS. Iran heeft ook zijn invloed in het Midden-Oosten uitgebreid en is opgekomen als een sterke regionale macht, met connecties in Irak, Syrië en Libanon. Het is deel geworden van een keten van landen die verbonden zijn met Rusland en China. De recente uitwisselingen van drone- en raketaanvallen tussen Israël en Iran, en de dreiging van een grotere oorlog tussen deze twee landen, maakt deel uit van een breder, globaal conflict.
De Amerikaanse studenten staan tegenover de machtigste imperialistische kracht ter wereld, die terugvecht om verloren invloed in de hele wereld terug te winnen. De Amerikaanse studenten kunnen duidelijk zien dat ze, om de genocidale oorlog van Israël tegen Gaza te stoppen, de Amerikaanse steun voor het regime van Netanyahu moeten stoppen.
Ze eisen dat Amerikaanse universiteiten zich financieel terugtrekken uit zowel Israël als bedrijven die momenteel profiteren van de oorlog in Gaza. We zijn het volledig eens met deze eisen. Geen cent en geen kogel mag worden geleverd aan de oorlogsmachine van de Israëlische regering. Zonder Amerikaanse hulp, zowel financieel als militair, zou Israël zeer verzwakt zijn in zijn militaire offensief in Gaza.
De vraag die gesteld moet worden is: hoe kan de beweging erin slagen haar belangrijkste doel van desinvestering af te dwingen? Een beroep doen op universiteitsbesturen is niet genoeg. Deze organen hebben belangen bij het voortzetten van hun economische banden met Israël. Grote multinationals zijn hier eveneens bij betrokken, van BlackRock tot Google, Amazon, Lockheed Martin en vele anderen, met vele miljarden dollars op het spel. Dit zijn de mensen die door de Amerikaanse politieagenten verdedigd worden.
Amerikaanse studenten zien dat er nood is aan een krachtige massabeweging, en aan directe actie. In de meeste gevallen zijn de details van de financiële betrekkingen van de universiteiten met deze grote bedrijven en met Israël niet openbaar beschikbaar. Deze boekhouding moet openbaar worden gemaakt. Daarom zou één van de belangrijkste eisen moeten zijn: maak de financiën openbaar; laat ons zien waar het geld vandaan komt en waar het wordt geïnvesteerd! Alle transacties van universiteitsbesturen met Israël moeten openbaar worden gemaakt.
De studenten in de VS hebben een goed begin gemaakt. Tot nu toe zijn de eisen echter gesteld aan universitaire autoriteiten, die niet kunnen worden vertrouwd. De beweging moet manieren vinden om haar eisen op te leggen aan deze autoriteiten. Deze mensen kunnen niet worden overtuigd door 'dialogen'. De studentenbeweging moet een dergelijk grote omvang krijgen dat de autoriteiten geen andere keuze hebben dan de eisen van deze beweging te accepteren. De studenten hebben de weg gewezen. Maar om kracht aan hun campagne toe te voegen, moeten ze hun strijd verspreiden naar andere lagen van de samenleving.
Men kan een begin maken door werknemers op de campussen te benaderen, van de docenten - sommigen van hen hebben al risico's genomen door zich uit te spreken ter verdediging van de studenten - tot het administratief personeel, onderhoudsmedewerkers, onderzoekers, enz. Druk moet worden uitgeoefend op de vakbonden, te beginnen bij de basis, door contact op te nemen met vakbondsafgevaardigden en bedrijfsledengroepen.
Er moet een campagne worden georganiseerd op dit niveau, waarbij groepen studenten worden uitgezonden om de verschillende groepen werknemers te benaderen. Gezamenlijke acties van werkers en studenten moeten worden georganiseerd. Op een breder niveau moeten werkers die betrokken zijn bij transport, zoals havenarbeiders, luchtvrachtmedewerkers, enz., worden benaderd om een werknemersboycot toe te passen, waarbij elk transport van wapens of goederen naar Israël die deel uitmaken van het militaire offensief van het Israëlische leger in Gaza, wordt geblokkeerd door middel van stakingsacties. In andere delen van de wereld hebben werkers in deze sectoren al dergelijke initiatieven genomen. De veelbesproken vastberadenheid van studenten in het gezicht van politierepressie heeft enorm veel sympathie en respect gegenereerd bij bredere lagen, en we zijn ervan overtuigd dat de studenten een warm onthaal zouden krijgen van veel van deze werknemers.
De Verenigde Staten zijn de grootste exporteur van wapens naar Israël. Ze leveren ongeveer 65 procent van de import van conventionele wapens van Israël. De volgende twee belangrijkste leveranciers van wapens aan Israël zijn Duitsland (ongeveer 30 procent) en Italië (net onder de 5 procent). Een succesvolle werknemersboycot van Israël zou haar vermogen om de huidige genocidale campagne in Gaza voort te zetten, ernstig schaden.
Een succesvolle campagne in de Verenigde Staten zou de stimulans kunnen zijn voor een reeks van dergelijke protestcampagnes in het ene na het andere land, en zou effectiever zijn als deze georganiseerd zou worden in heel Europa, vooral in de landen die sterk betrokken zijn bij het leveren van wapens aan Israël.
Een dergelijke campagne moet daarom op internationale schaal worden georganiseerd. Het feit dat er vergelijkbare studentendemonstraties als die we hebben gezien op Amerikaanse campussen, hebben plaatsgevonden op campussen in Parijs, Sydney en Caïro, met meldingen van soortgelijke inspanningen in andere landen, wijst op het potentieel voor het verspreiden van de beweging.
Terwijl de beweging gericht is op het stoppen van het bloedbad in Gaza, is het duidelijk dat de directe vijand van de Amerikaanse studenten zich in eigen land bevindt. Het is de heersende klasse van de Verenigde Staten, net zoals de vijand van de Britse studenten de regering-Sunak is, die van de Franse studenten de regering-Macron, die van de Italiaanse studenten de regering-Meloni, enzovoort. Al deze regeringen hebben politiemachten gebruikt om op de een of andere manier op te treden tegen solidariteitsactiviteiten met Palestina. Demonstranten zijn in veel landen met knuppels geslagen, met traangas bestookt en gearresteerd.
De beschuldiging van antisemitisme wordt ook systematisch gebruikt in alle westerse landen, in een poging om de solidariteitsbeweging met Palestina te criminaliseren. De ironie hiervan is dat het juist de heersende klasse is die racisme aanwakkert. Dezelfde ministers die klagen over antisemitisme, proberen op hun beurt een hetze op te zetten tegen migranten en doen steeds racistische uitspraken ter provocatie van etnische conflicten - de oude, beproefde tactiek van "verdeel en heers".
Wij verwerpen al deze flagrante manoeuvres van de kapitalistische klasse in alle landen. Wij zeggen: de vijand bevindt zich thuis, in eigen land. Om het Palestijnse volk te helpen, moeten we deze vijanden op het thuisfront bestrijden. Daarom zou "geen cent en geen kogel voor de Israëlische oorlogsmachine" een duidelijke oproep moeten zijn voor de hele beweging. Ze moet gericht zijn op alle nationale regeringen die de genocide in Gaza steunen.
Dit alles maakt heel duidelijk dat de strijd ter verdediging van het Palestijnse volk tegelijkertijd een strijd is tegen de vijand thuis, de kapitalisten, de heersende klasse en haar politieke vertegenwoordigers. Dezelfde politici die altijd miljarden kunnen vinden voor kogels, bommen, drones en raketten, zijn degenen die bezuinigen op de gezondheidszorg, op onderwijs, op openbaar vervoer, op sociale woningbouw. Ze zijn niet alleen betrokken bij oorlogen tussen legers, maar ook de oorlog tussen de klassen.
Terwijl tientallen lokale oorlogen worden gevoerd in verschillende delen van de wereld, profiteren de kapitalisten van het bloedvergiet en de vernietiging. We moeten al deze parasieten verwijderen! Daarvoor moeten we alle meest geavanceerde, meest strijdbare werkers en jongeren organiseren tot een werkelijk revolutionaire communistische partij in alle landen. Een dergelijk orgaan kan beginnen met de taak om de beste klassenstrijders bij elkaar te brengen, al die individuen die de samenleving willen veranderen maar zich machteloos voelen in hun eentje. Wij zeggen: "In eenheid ligt kracht." Help ons bij het bouwen van zo’n partij, die de arbeidersklasse en de jeugd verdienen.
Zolang het kapitalisme blijft bestaan, zullen de kapitalisten de ene na de andere oorlog creëren. Om een definitief einde te maken aan deze barbarij, aan deze hel op aarde, moeten we de samenleving radicaal transformeren. Dat betekent dat we moeten strijden voor het echte communisme, waar de macht in handen is van degenen die de rijkdom produceren: de arbeiders van alle landen!
Geen cent en geen kogel voor de Israëlische oorlogsmachine!
Palestina vrij!
Intifada tot de overwinning, revolutie tot de overwinning!
