Momenteel hebben ten minste 64 Starbucks-winkels in 19 staten in de VS en één winkel in Calgary, Canada zich bij Workers United aangemeld voor vakbondsverkiezingen. Twee winkels in Buffalo, VS hebben hun verkiezingen al gewonnen. Starbucks Corporation heeft deze georganiseerde arbeiders officieel erkend. In de Elmwood Street Starbucks in Buffalo onderbrak het personeel het werk om een veiligere werkplek te eisen. Hun actie dwong het bedrijf enkel nog drive-through-service aan te beiden. Deze successen hebben veel andere werknemers geïnspireerd in het hele land.
Dit is een ingekorte versie van het artikel “Starbucks: A Venti-Sized Cup of Struggle is Brewing."
Starbucks Corporation staat bekend om zijn "progressieve" imago en liberale bedrijfswaarden. De lonen van het bedrijf liggen iets boven de industrienormen; de oprichter en CEO Howard Schultz staat bekend om zijn liberale politiek. Er zijn zelfs enkele voordelen voor werknemers, zoals gezondheidszorg voor deeltijdse werknemers en studiefinanciering. Toch is een carrière bij Starbucks verre van de 'American Dream’.
Geen enkel bedrijf zal vrijwillig de macht delen met zijn werknemers, zelfs niet als het hen 'partners' noemt. Voor Starbucks-werknemers gaat het organiseren van vakbonden over het verkrijgen van meer controle over hun arbeidsomstandigheden. Zoals een medewerker van Tallahassee het verwoordde:
"Ze vertrouwen onze inbreng niet ondanks het feit dat wij er elke dag zijn."
Vóór de vakbondsverkiezing in december 2021 werd Buffalo overspoeld met managers, bedrijfsleiders en anti-vakbondsadviseurs om de inspanning te bestrijden en de arbeiders te verdelen. Dit heeft het tegenovergestelde effect gehad en drijft meer werknemers ertoe om zich te organiseren. Er gaat een golf van ontevredenheid door de coffeeshopketen, maar er moeten enorme uitdagingen worden overwonnen.
De strijd gaat voort
De kapitalistische crisis en de pandemie duwen arbeiders in de richting van klassenstrijd. De inflatie bereikte in 2021 meer dan 7 procent; het loon van de meeste werknemers verminderde. Door de omstandigheden van de pandemie voelden werknemers zich als wegwerpartikelen, overgeleverd aan de macht van de bazen en de overheid. Ze zochten een uitweg, wat eind oktober vorig jaar tot een stakingsgolf leidde. "Striketober" werd op de voet gevolgd door "Strikevember" en zette vakbondsactie in de schijnwerpers als middel om terug te vechten. Deze en andere belangrijke gebeurtenissen vormen het decor van de huidige situatie bij Starbucks.
Retail, fastfood en andere servicemedewerkers zijn al tientallen jaren moeilijk te organiseren. Een hoog personeelsverloop maakt het organiseren moeilijk. Bovendien komen werknemers vaak uit de meest onderdrukte lagen van de arbeidersklasse, zoals arbeiders zonder papieren en ex-gedetineerden. Geconfronteerd met vakbondsinspanningen, kunnen franchisenemers of bedrijven individuele winkels sluiten.
Sinds Striketober is duidelijk dat de situatie is veranderd, maar het totale aantal werkonderbrekingen in 2021 was nog relatief laag, zelfs in vergelijking met de afgelopen jaren. De laatste decennia is het totale aantal verloren werkdagen door stakingen sterk gedaald. Maar stakingen zijn de enige zekere manier om de bazen te raken waar het pijn doet. In de afgelopen decennia is deze fundamentele vakbondsmacht echter ernstig ondermijnd, en effectieve stakingsacties werden door de wet beperkt en streng bestraft. Het is duidelijk dat de legale mogelijkheden zeer beperkt zijn.
De huidige vakbondsleiding is wars van risico's. Elke actie brengt natuurlijk risico’s met zich mee, maar de laatste tientallen jaren hebben vakbondsleiders vertrouwd op de meest flagrante klassensamenwerking en dat heeft zijn tol geëist van de arbeidersbeweging. De inspanningen van de vakbonden om de aanval op de arbeiders te stoppen, zijn beperkt gebleven tot campagne voeren voor de Democratische Partij, in de hoop dat ze wetgeving zoals de PRO-wet zal invoeren. In 2020 schonk vakbond SEIU $ 150 miljoen van het ledengeld om kandidaten te steunen aan dezelfde partij die Jeff Bezos en Howard Schultz vertegenwoordigt. Dit is een doodlopend straatje gebleken. Na dertig jaar is het vakbondslidmaatschap sterk afgenomen.
SEIU is de op één na grootste vakbond van het land en is de moederorganisatie van Starbucks Workers United. De SEIU-leiding kent vele gezichten. Er zijn gedocumenteerde incidenten waarbij SEIU kleinere vakbonden van leden berooft, slechte contracten doorduwt, afwijkende meningen verplettert en relaties tussen SEIU-leiderschap en de Democratische Partij op het randje van corruptie.
Om Schultz en zijn Fortune 500-bedrijf aan de onderhandelingstafel te krijgen en hen te dwingen een gunstig contract te ondertekenen, zal een wijdverbreide, langdurige en creatieve strijd nodig zijn. Starbucks heeft 9.000 winkels en 6.500 extra franchise-eenheden. De $ 29 miljard aan activa en $ 6,5 miljard aan contanten waar het bedrijf over beschikt, stelt hen in staat een leger van stakingsbrekers en advocaten in te huren om de winst te beschermen.
Een succesvolle vakbondsorganisatie bij Starbucks zou een vonk van inspiratie zijn voor arbeiders doorheen de VS en kan wonderen doen om de arbeidersbeweging te veranderen. De stakingsgolf die vorig jaar begon, zet zich voort naar 2022 en de ontevredenheid groeit naarmate de populariteit van de Democraten afneemt.
De AFL-CIO en SEIU hebben geld om democratische politici te financieren, maar in plaats daarvan zouden de lidgelden beter gebruikt worden om werkplekken te organiseren en een partij van de arbeidersklasse op te bouwen. Het oprichten van vakbonden zou enorm gebaat zijn bij een arbeiderspartij die kan helpen de strijd over het hele land te veralgemenen. Een arbeiderspartij, met een socialistisch programma, zou alle lagen van de arbeiders en onderdrukten bijeenbrengen en op termijn het hele verrotte kapitalistische systeem kunnen verslaan.
