Over de apocalyptische taferelen in Manhattan en Washington D.C. is de laatste dagen veel gezegd en geschreven. Los van enkele extremisten is iedereen het eens dat terrorisme verwerpelijk is. Onschuldige mensen sterven of zijn voor het leven verminkt, families en vrienden worden brutaal uit elkaar gerukt. Marxisten gaan akkoord met deze morele verwerping van terrorisme. Maar wij willen verdergaan dan een louter emotionele reactie. Rationeel gezien is terrorisme contraproductief, het speelt in het voordeel van de meest reactionaire delen van de elite.
Het inferno in de VS geeft Bush een vrijgeleide om het Amerikaans imperialisme in het Midden-Oosten en de rest van de wereld op te drijven. Reeds nu stomen het establishment en het gros van de burgerlijke media de publieke opinie klaar voor reactionaire maatregelen in buiten- en binnenland “om het internationale terrorisme te bestrijden”.
Van in het begin was reeds duidelijk wie de schuldige was: de moslimfundamentalisten. Dat er nog geen bewijzen waren, maakte niet uit, het imperialisme heeft een externe Duivel nodig. Na de Koude Oorlog had het moslimfundamentalisme de eer tot Satan te worden gebombardeerd (vaak letterlijk). De bomaanslag in Oklahoma werd echter eveneens verweten aan “terroristen uit het Midden-Oosten”, terwijl het in werkelijkheid het werk bleek te zijn van de rechtse Amerikaan Timothy McVeigh.
Niettemin stemt de aard van de aanslag inderdaad overeen met het doel en de methoden van Osama Bin Laden en ander gespuis. Bovendien beschikt hij over de noodzakelijke middelen om zo’n plan tot uitvoering te brengen. Bin Laden heeft moslims overal opgeroepen Amerikanen aan te vallen en te doden. Hij waarschuwde drie weken geleden voor “nooit eerder vertoonde aanvallen” op Amerikaanse belangen ter vergelding van hun steun aan Israël. Door echter enkel deze feiten aan te halen, kan een zeer vertekend beeld van de werkelijkheid ontstaan, een geliefkoosde techniek van de burgerlijke pers.
Waarom?
Robert Fisk, journalist bij de Britse krant The Independent, zei daarover het volgende: “Zenders als CNN zoeken nooit naar de redenen achter het geweld, naar verklaringen. Ze tonen enkel het geweld. ‘Wie’, ‘wat’ en ‘hoe’ maar niet ‘waarom’.” En in hetzelfde interview door Terzake vertelt Frisk over zijn ervaring in de Palestijnse gebieden: “Als je mensen zo behandelt, als je hen tussen vuilnis laat leven, verwondert het mij niet dat ze fanatiek worden.”
De grond van de zaak is m.a.w. dat een groot deel van de wereldbevolking in erbarmelijke omstandigheden leeft, zowel sociaal als economisch, politiek, ecologisch en cultureel. En dit in een tijd van ongekende technologische mogelijkheden. Bovendien worden die uitgestotenen geconfronteerd met de arrogantie van de VS en zijn vazalstaten. In het Midden-Oosten heeft zich een wilde haat ontwikkeld ten opzichte van Uncle Sam wegens de moordende aanvallen en sancties tegen Irak, wegens de stilzwijgende steun aan corrupte regimes en aan de constante bezetting van Palestijns grondgebied, kortom wegens de overduidelijke imperialistische bemoeienissen. En aangezien een socialistische leiding met een marxistisch programma voor maatschappijverandering ontbreekt, rijven de fundamentalistische broederschappen veel van het ongenoegen binnen. Met woorden als “De Amerikanen beroven de Arabieren van hun olie” kapitaliseert een reactionair monster als Bin Laden op de nefaste impact van het imperialisme. Het is te betreuren, maar in het Midden-Oosten is het fundamentalisme momenteel de enige georganiseerde massabeweging die de anti-imperialistische gevoelens uitdrukt, zij het op een zeer vervormde manier. Dit is het resultaat van het falen van het seculiere Arabisch nationalisme en het verraad van de stalinistische communistische partijen in de regio.
Bovendien zijn Bin Laden en soortgelijke rechtse Islamitische stoottroepen grootgemaakt door het imperialisme in de strijd tegen de verspreiding van het communisme en tegen anti-imperialistische regimes in de Derde Wereld. De CIA trainde en sponsorde verscheidene rechtse moslimgroepen in Egypte, Indonesië, Algerij en andere landen om hun regimes te destabiliseren en revolutionaire volksbewegingen de kop in te drukken. Fundamentalisten hebben dan ook niets met links te maken, het zijn fervente anti-socialisten en ze staan elke ontvoogding van de verdrukte klassen in de weg. Tijdens de jaren 80 organiseerde de CIA samen met het Pakistaanse staatsapparaat enkele moslimmilities tegen het stalinistisch regime in Afghanistan. In die tijd spraken de media niet over ‘fundamentalisten’ maar over ‘vrijheidstrijders’. Een van die door de CIA getrainde ‘vrijheidstrijders’ was Bin Laden. Zolang dat zij hun monsterlijkheden botvierden ver van ons bed, keken onze hypocriete regeringsleiders de andere kant op. Maar op basis van die ervaring kon Bin Laden enorme middelen en netwerken opbouwen, middelen en netwerken die nu misschien verantwoordelijk zijn voor monsterlijkheden in het hart van het Westen. En plots ontdekken diezelfde staatsleiders dat Bin Laden&co “vijanden van de beschaving” zijn. Maar dan draagt die bedreiging voor de beschaving wel de stempel ‘made in the USA’!
Wie zijn de winnaars van dit debacle?
Op het eerste gezicht zou men zeggen: de terroristen, zij hebben hun slag thuisgehaald. Fundamentalistische groeperingen zullen uit deze ‘overwinning’ ook een nieuwe agressiviteit putten om campagne te voeren en tegenstanders aan te vallen. En de linkerzijde is een van hun geliefde slachtoffers.
Maar de grote winnaars zijn ongetwijfeld de heersende klasse en het establishment, in de eerste plaats in de VS en Israël. Vlak na de aanslagen zei vorig Israëlisch premier Barak dat wij nu eindelijk kunnen begrijpen “wat zij elke dag meemaken”. Op de achtergrond horen we de rechtvaardiging van hun eigen staatsterreur t.o.v. de Palestijnen. Dat het juist dit Joods imperialisme is dat van jonge Palestijnen doodseskaders maakt, daarover zwijgen de aasgieren in alle talen. De Amerikaanse massapsychose en de opgeklopte haat tegenover moslims worden nu al handig gemanipuleerd door de reactionaire Joodse leiding om hun expansieve en racistische politiek door te zetten. Het leger trok Jericho reeds binnen en de Minister van Huisvesting heeft voorgesteld om de 1 miljoen Palestijnse staatsburgers van Israël verplicht te doen verhuizen.
De reactie van Uncle Sam zal zo mogelijk nog weerzinwekkender zijn. De lijken zijn nog aan het smeulen, familie en vrienden zijn nog niet ingelicht over de dood van hun geliefden, of Bush&co hebben reeds een apparaat om de zaak naar hun hand te zetten. Het hypocriet gehuil van Bush, Clinton en hun miniversies in Europa zoals Blair, Schröder en Verhofstadt is echt afstotelijk. Wie draagt de verantwoordelijkheid voor de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki? Wie boycot Irak met honderdduizenden doden als gevolg? En zo kunnen we nog uren doorgaan met het opsommen van wandaden die de aanslag op de WTC honderdvoudig overstijgen.
Maar de imperialisten zullen hun politiek op basis van de terreur door onze strot rammen. Amerika bevindt zich in staat van oorlog. Ze zullen er alles voor doen om hun bondgenoten te verzamelen rond de imperatieven van het Amerikaans imperialisme. Tot nu toe was Bush niet in staat de toestemming van andere imperialisten te verwerven voor een massieve expansie in militaire uitgaven en het Star Wars project. Op basis van de apocalyptische terreur in het hart van het Westen zal hij de campagne opvoeren tegen ‘schurkenstaten’ die al dan niet terroristen herbergen. Maar heel de retoriek rond ‘schurkenstaten’ zoals Irak, Afghanistan, Servië en Noord-Korea dient niets anders dan de economische en militaire belangen van het Amerikaans imperialisme. Het is een drogreden om de strijd rond afzetmarkten, pijpleidingen, natuurlijke rijkdommen en dergelijke in het voordeel van de Amerikaanse Big Business te trekken. En een nucleair wapenschild, de National Missile Defense, moet de militaire voorstand op andere grootmachten verhogen zodat hun militair-technologische suprematie nog meer kan doorwegen op de internationale machtsverhoudingen. Dat dit NMD geen weerwerk biedt tegen terreuraanslagen zal Bush worst wezen, voor hem is de huidige veiligheidshysterie een mooie kans om het imperialisme een niveau hoger te tillen. Daarom zal hij de ‘strijd tegen het terrorisme’ tevens gebruiken om bevriende regimes, zoals de nieuwe autoritaire regering in Indonesië, te wapenen tegen verzetsbewegingen en ‘strategische concurrenten’ zoals China. De strategie zal dezelfde lijn volgen als de ‘war on drugs’, die als alibi dient om het rechtse regiem van Colombia in het zadel te houden.
‘Collateral damage’
Dat is nochtans de lange termijnvisie van het Amerikaans imperialisme. Maar op korte termijn zullen militaire operaties en bombardementen het geijkte middel zijn om de aanzwellende kritiek op het veiligheidssysteem te overstemmen. De Amerikanen zullen een aanval lanceren op een of ander moslimland, waarschijnlijk Afghanistan of Irak. Om dit uit te voeren zullen ze de steun nodig hebben van de Israëlische inlichtingendiensten. Hierdoor zullen ze de Israëli's versterken. En dat zal de zaak van de Palestijnen schade toebrengen. Daarin ligt het reactionaire karakter van zowel terrorisme als de vergelding.
In het verleden zagen we al hoe beestachtig de imperialisten een aanslag vergelden. In 1986 bombardeerden ze 2 Libische steden omdat Khadafi terroristen op Libisch grondgebied toeliet. Na de bomaanslagen op Amerikaanse ambassades in Kenia en Tanzania verwoestten gevechtsvliegtuigen een farmaceutische fabriek in Soedan. Deze vermeende producent van chemische wapens voor Bin Laden voorzag eigenlijk alleen de hongerende Soedanese bevolking van broodnodige medicijnen. In militair vakjargon heten de slachtoffers van dergelijke bombardementen ‘collateral damage’, in Nederlands ‘bijkomende schade’. Dit maar om te verhullen dat het om gewone mensen gaat.
Als de waanzin van zelfmoordcommando’s en bombardementen ons iets leert, dan is het wel dat patriottisme een doodlopend straatje is voor de verdrukten der aarde. Palestijns nationalisme dat leidt tot terrorisme en juichende Palestijnen bij het leed van gewone Amerikanen, zal de Palestijnse zaak geen stap vooruit helpen, in tegendeel. En dat Amerikaanse jongeren zich spontaan bij het leger gaan aanmelden, getuigt van moed en de drang om iets aan onrechtvaardigheid te doen. Het is alleen niet de juiste methode.
Alles wijst in één richting: uiteindelijk moeten de verdrukte klassen het gelag betalen van terrorisme en imperialisme. De meeste slachtoffers van de aanslag zijn gewone arbeiders. Winkelbedienden, kuisploegen, administratief personeel en niet te vergeten de heroïsche brandweerlui, zij lieten het leven terwijl Bush in veiligheid werd gebracht. En arbeiders zullen ook de ‘collateral damage’ van de komende bombardementen zijn.
1 medicijn tegen terrorisme en imperialisme
Terrorisme demobiliseert de massa’s. Toch kan enkel de georganiseerde strijd van de massa’s de wereld ten goede veranderen. Terrorisme maakt van de gewone mens een toeschouwer van een spel tussen terrorist en regime, in plaats van deelnemers in de strijd om hun eigen bevrijding. Meer nog, terrorisme drijft een aanzienlijk deel van de arbeidersklasse in de armen van de reactie.
De algemene stemming onder de Amerikaanse arbeidersklasse is er momenteel een van patriottisme. De chaos brengt echter tevens punten aan waarop een tegenbeweging zich kan baseren. In de VS komt nu een kritiek opgang op de privatisering van de veiligheidsdiensten in de luchthavens. De Standaard schrijft: “Het jaarlijks personeelsverloop zou 400 procent bedragen. Vaak kennen collega's elkaar niet eens. Beveiligingsbeambten krijgen een opzichtige pet en uniform, maar geen opleiding. Zij werken voor het Amerikaanse minimumloon.” Dit allemaal om winsten te maximaliseren. Veiligheid is een openbare zaak en zou dus moeten worden genationaliseerd onder democratische controle van de arbeiders die daar werken. En die logica geldt evengoed in alle sleutelsectoren van de economie.
Het WTC-incident toont nog maar eens aan dat we niet leven in een Nieuwe Wereld Orde, maar in een Wereld Wanorde. Op het groeiende besef van die wanorde worden 2 antwoorden geformuleerd. Langs de ene kant zien we een verrechtsing in de maatschappij gebaseerd op een veiligheidsretoriek. Deze tendens zal zeker versterkt worden. Maar het andere, linkse antwoord zit eveneens in de lift, en de polarisatie zal in de nabije toekomst verscherpen. De ‘antiglobalisatiebeweging’ is tegen militarisme, imperialisme en repressie, elementen die na 11 september nog meer op de voorgrond zullen treden. En de recessie die nu met een klap is aangebroken, kan de ‘globalisten’ mits een juiste oriëntatie naar de vakbonden aansluiting doen vinden bij de arbeidersklasse. Trouwens, voor de ‘globalisten’ zit er nog een boodschap in het incident: terreur heeft steeds een averechts effect, of het nu gaat om het slopen van McDonalds of van het WTC.
Het WTC-fiasco versnelt alle tendensen die er zaten aan te komen. De krachtmeting tussen links en rechts zal in de komende periode op de spits worden gedreven. Wil links haar maatschappelijke visie doen overwinnen dan is er dringende nood aan een duidelijk alternatief (socialisme) en een duidelijk programma (marxisme) in brede lagen van de beweging. De enige manier om kom af te maken met het fundamentalisme is steun aan de arbeidersbeweging in Iran, Pakistan, Marokko en de andere moslimlanden. De nationale burgerij daar heeft reeds afdoende bewezen dat zij geen strijd voor meer democratie en algemene welvaart wilt voeren. Daarom zullen arbeiders en boeren hun eigen socialistische federaties moeten vestigen. Maar om het imperialisme te verslagen moeten ze kunnen rekenen op de arbeiders- en jongerenbeweging in het Westen. Het imperialisme is immers enkel van binnenuit te stoppen, eveneens door een socialistische revolutie.
