Analyse

We kregen dit verslag van de staking in de industriezone van Ninove van een ABVV militant: "Toen we om 4 uur ’s morgens toekwamen aan het industrieterrein van Ninove stonden er al een 50 tal stakende arbeiders aan Nederwijk-Oost, één van de twee ingangen tot het terrein. De sfeer was gemoedelijk. Iedereen probeerde zich zo goed als mogelijk te verwarmen aan de twee met brandend hout gevulde olievaten en er kwamen bijna geen werkwillige arbeiders opdagen en af en toe passeerden toeterende wagens langs de ring om hun steun te betuigen aan het piket."

We zijn momenteel getuige van een historische fase in de Belgische klassenstrijd. De ‚besparingsmaatregelen’ aangekondigd door de homogeen rechtse regering Michel 1, waarvan Bart De Wever en zijn N-VA de architecten zijn, hebben protest uitgelokt op een schaal die niet alledaags is. De betoging op 6 november en ook de stakingsdag van 24 november waren een groot succes. Het eenheidsgevoel is groot, zelden was zo duidelijk dat er iets grondig mis zit met de verdeling van de rijkdom. Een beleid dat openlijk kant kiest van de rijken en het groot kapitaal is voor velen een stap te ver. Zeker wanneer er regelmatig berichten verschijnen over multinationale bedrijven die geen belastingen betalen, kapitaalkrachtigen die hun geld parkeren in belastingparadijzen, de 12.000 miljonairs die België rijker is verleden jaar enz.

De oproep van het gemeenschappelijk vakbondsfront om op maandag 24 november te staken viel niet in dovemans oren. Het havengebied lag volledig plat, er was geen treinverkeer, slechts één op de tien bussen reed, er viel geen tram te bespeuren en de stadsreiniging bleef binnen.

Aan de piketten was het duidelijk dat de stakers goed op de hoogte zijn van de situatie. De redenen om te staken overstijgen de situatie in de eigen fabriek. Het gaat om hun welvaart, hun toekomst en die van hun kinderen. Hun toekomstbeeld is somber en beangstigend. “We gaan allemaal Griekenland achterna!” is een vaak gehoorde afsluiter van hun verhalen. Hun actiebereidheid is groot en hun ambitie duidelijk: de besparingsplannen én de regering wegstaken en op de knieën dwingen.

De misdaden van IS (Islamitische Staat) roepen overal schrik en verontwaardiging op. Terecht natuurlijk, hun methoden en doenstellingen zijn zonder meer barbaars te noemen. Maar de berichtgeving in de media en de discussies die hierover gevoerd worden staan bol van schijnheiligheid en drogredeneringen. Om te beginnen met de term die wordt gebruikt: “radicalisatie”. Blijkbaar kunnen ze de gelegenheid niet laten voorbijgaan om alle radicalisatie (links of rechts, wij horen ze het al zeggen) op één hoop te gooien en als verwerpelijk voor te stellen.

De misdaden van IS (Islamitische Staat) roepen overal schrik en verontwaardiging op. Terecht natuurlijk, hun methoden en doenstellingen zijn zonder meer barbaars te noemen. Maar de berichtgeving in de media en de discussies die hierover gevoerd worden staan bol van schijnheiligheid en drogredeneringen. Om te beginnen met de term die wordt gebruikt: “radicalisatie”. Blijkbaar kunnen ze de gelegenheid niet laten voorbijgaan om alle radicalisatie (links of rechts, wij horen ze het al zeggen) op één hoop te gooien en als verwerpelijk voor te stellen.

In het oeuvre van Ken Loach, begenadigd cineast en onvolprezen chroniqueur van het gewone volk, neemt de film The spirit of 45 een bijzondere plaats in. Aan de hand van authentieke archiefbeelden, geluidsopnames en interviews met toenmalige verpleegsters, mijnwerkers, vakbondsmensen, dokters en activisten wordt een beeld geschetst van het na-oorlogse Engeland. Labour was op basis van een links programma met een overweldigende meerderheid aan de macht gekomen in juli 1945.

De eerste mobilisatie van de vakbonden tegen de besparingen was meteen een groot succes. Meer dan 120.000 mensen overspoelden de straten van Brussel. Het was een historische betoging in de geschiedenis van de Belgische arbeidersbeweging: na de Tweede Wereldoorlog was er slechts één syndicale betoging die nóg groter was: in mei 1986 tegen de besparingen van de regering Martens-Gol. Toen waren we met 250.000 in de straten. Met als verschil dat die betoging het orgelpunt was op het einde van een syndicale beweging met stakingen en manifestaties. Dat de betoging van 6 november het begin van een beweging was, toont met kracht de mogelijkheden van de vakbonden om de arbeiders en arbeidsters te mobiliseren.

Sinds de actieplannen tegen de besparingsmaatregelen van de regering bekend zijn, staan zowat alle media weer eens bol van verontwaardiging over de o zo onverantwoordelijke vakbonden. Bovenop de gebruikelijke scheldtirades in brievenrubrieken en blogs van kranten, zijn er ook steeds allerhande specialisten en notabelen die zich geroepen voelen de vakbonden eens goed de les te spellen.

Op donderdag 2 oktober heeft de eerste betoging tegen de verhoging van de inschrijvingsgelden plaatsgevonden te Brussel. De 4000 studenten die er aanwezig waren en de strijdvaardige stemming op de betoging toont nog maar eens aan dat de studenten de strijd steunen. De reeds betrokken studenten zullen de mobilisatie verder zetten om de beweging te verbreden en te vergroten. Om dat te doen is het nodig om de lessen te trekken uit de ervaringen van studentenbewegingen van andere landen. Daarom spraken we met Naïké Caldera, militant bij Révolution, de Franse sectie van de Internationale Marxistische Tendens.

Een maand geleden ontstond er een beweging van studenten aan het Nationaal Polytechnisch Instituut (IPN) in Mexico. Dit is een enorme beweging met tienduizenden studenten van een dozijn scholen die bijeenkomsten organiseerden met duizenden deelnemers. De regering heeft onder druk van deze beweging belangrijke toegevingen gedaan om te verhinderen dat de protesten tot een algemene explosie van de jongerenbeweging zouden leiden.

 “De vraag of aan het menselijk denken objectieve waarheid mag worden toegekend, is geen theoretische, maar een praktische vraag. De mens moet de waarheid, d.w.z. de werkelijkheid en de macht, het aardse karakter van zijn denken in de praktijk bewijzen. De strijd over de werkelijkheid of niet-werkelijkheid van het denken, dat volledig losstaat van de praktijk, is een zuiver scholastische kwestie.” (Marx, Tweede Stelling over Feuerbach)

David Baele vatte een leerrijk boek samen over de arbeidsorganisatie in het hedendaags kapitalisme. Het boek is tegelijkertijd een analyse van de vormen van arbeidsorganisatie en een instrument om er als vakbond weer greep op te krijgen.  Meer dan een samenvatting is deze tekst een echt werkdocument.

Na 136 dagen onderhandelen die heel pathetisch eindigden in een marathonzittingen van meer dan 28 uur is de nieuwe regering van MR, N-VA, CD&V en Open VLD een feit. Zoals alle regeringen voor hen verschuilen ze zich ook achter het door Europa opgedrongen budgettaire keurslijf om de nieuwe besparingen te rechtvaardigen. Maar het is de eerste keer sedert de jaren tachtig van de vorige eeuw dat een beleid zo openlijk en ongegeneerd de kaart trekt van de bazen en de grote vermogens. Het zal voor iedereen pijnlijk duidelijk worden wat Bart De Wever bedoelde toen hij half schertsend, half serieus beweerde dat Voka (netwerk van Vlaamse Ondernemingen) zijn eigenlijke broodheer was.

De troepen van ISIS zijn de belegerde stad Kobane aan de Turk-Syrische grens aan het insluiten. Duizenden Koerden zijn in doodsangst naar Turkije gevlucht in een wanhopige poging om bevoorrading en versterking te halen, maar werden tegengehouden door het Turkse leger, dat aan het voorkomen is dat versterking, wapens en voorraden de grens overgaan. Terwijl de rest van het leger toekijkt, wordt de bevolking van Kobane bedreigd met een afschuwelijk bloedbad.

Vonk/Révolution, de Internationale Marxistische Tendens in België, roept op om deel te nemen aan de Protest Parade van de PVDA op zondag 19 oktober om 14u aan het Noordstation.

De afgelopen maand augustus werd de VS nog maar eens opgeschrikt door ‘police brutality’. Michael Brown werd doodgeschoten door de locale politie terwijl hij z’n handen oomhoog hield. Het gruwelijke incident lokte hevig protest uit.

Honderdvijftig jaar geleden, op 28 september 1864, werd de Internationale Arbeidersassociatie (IAA), beter bekend als de Eerste Internationale, geboren. Deze eerste internationale proletarische organisatie effende de weg voor de groei van de organisatie van de arbeidersklasse en de verspreiding van het marxisme wereldwijd. De heersende klasse beefde voor deze revolutionaire dreiging.

De discussie over de minimale dienstverlening is slechts de prelude van de reglementering van het gehele stakingsrecht.

Het is hoog tijd om de vakbondsbasis voor te lichten over wat hen te wachten staat. Het is tijd om de miljoenen leden die de vakbonden vertegenwoordigen te mobiliseren. In Vlaanderen hebben velen onder hen ongetwijfeld N-VA gestemd in de ijdele hoop “een andere politiek” te krijgen.  De ontnuchtering zal  groot zijn eens er duidelijkheid komt over de regeringsmaatregelen. Degenen die vroeger naïef en passief waren, kunnen later het meest strijdbaar worden. De studenten in de universiteiten en de Hogescholen hebben de boodschap al begrepen.

De mate waarin het beleid van de rechtse coalitie kan tegen gehouden worden, hangt niet af van het overleg, van superieure onderhandelingstechnieken of van goede argumenten. Ook wordt die strijd niet beslecht in de instellingen of in de parlementaire cenakels. Het is op straat en in de bedrijven dat de krachtsverhoudingen kunnen opgebouwd worden om het rechtse beleid te bekampen.

De Brusselse rechtbank maakt brandhout van de beschikking die de directie van het schoonmaakbedrijf BM&S heeft bekomen van een de rechtbank van eerste aanlag eind augustus. Met deze beschikking werd het stakingspiket opgeheven en eenieder die zich hiertegen verzette riskeerde een dwangsom van 500 euro. Ook oordeelt de rechtbank dat de directie de rechter en de gerechtsdeurwaarder heeft misleid 'over de ware toedracht van de beweerde feitelijkheden'. Deze uitspraak is nieuwe overwinning voor de 14 stakers van BM&S. Wij vroegen commentaar aan Patrick Humblet.

De 'Grote Oorlog' of beter gezegd de 'Grote slachting' begon honderd jaar geleden. In een nieuw boek leggen we uit hoe die oorlog mogelijk was dankzij de patriottische ommezwaai van de leiders van de socialistische partijen, tonen we het verzet van socialisten tegen de oorlog zoals Lenin, Rosa Luxemburg, Karl Liebknecht en Trotsky en hoe uiteindelijk revoluties een einde maakten aan het bloedbad. Voor de eerste keer publiceren we in het Nederlands ook de teksten van de Belgische historicus Marcel Liebman over de rol van de BWP tijdens de oorlog. Alan Woods plaatst '14-18' in de huidige context van de crisis van het kapitalisme. 

Venezuela blijft lijden onder hoge inflatie en schaarste van vele producten. De sabotage van het land door de oppositie blijft effect hebben. Maatregelen van de regering hebben weinig of geen invloed. Het volk wordt ongeduldig en begint te twijfelen. Hoog tijd dat er een halt toegeroepen wordt aan de destabilisatie vanwege de oppositie. Maar hoe? 

Op 2 juni 2014 organiseerde de Marxist Student Federation samen met Counterfire, de CPGB, Borotba, Solidarity with the Antifascist Resistance in Ukraine en Boris Kagarlitsky,een bijeenkomst voor de oprichting van de campagne “Solidariteit met de antifascistische weerstand in Oekraïne” in de SOAS Universiteit in Londen.

De zomermaanden zijn uitermate geschikt om te relaxen bij een goed boek.Het hoeven niet altijd thrillers te zijn of voorgekauwde softporno à la vijftig tinten grijs.

De kersverse PVDA vertegenwoordigers in het federaal parlement gaan een wetsvoorstel indienen om ontslagen te verbieden in bedrijven die winst maken. De precieze inhoud ervan is nog niet gekend. Maar de interesse hiervoor zal groot zijn onder de vakbondsmilitanten. In de campagne hierrond zal Vonk/Révolution zeker deelnemen. In dit artikel schrijven we een aantal bedenkingen en voorstellen uit.  

 

Het Wereldkampioenschap voetbal is niet enkel een sportieve aangelegenheid. Ooit ging de aandacht vooral naar de prestaties van de voetbalploegen, naar de sterspelers en naar wie de felbegeerde beker kon winnen.  Maar de tijden zijn veranderd. Vandaag zit deze boeiende internationale voetbalcompetitie klem in de  tegenstellingen tussen privé en algemene belangen, tussen de burgerij en de arbeidersklasse.

Thomas Roode schreef dit achtergrondartikel een maand geleden. Ondertussen is het volks-en arbeidersverzet in het Oosten van het land aangezwollen. De mijnwerkers van de Donbas leiden het verzet tegen de regering van de oligarichen en tegen de zogezegde antiterroristische operaties van Kiev met de hulp van gewapende fascistische bendes. Zij eisen de onteigening van de oligarchen en het einde van de fascistische terreur.