Vandaag, 8 maart is het Internationale Vrouwendag. Het is een dag die al vele malen een belangrijke rol speelde in de geschiedenis, niet enkel voor de vrouwenstrijd, maar ook voor de strijd tegen de onderdrukking van de arbeider en arbeidster. Het begon met de eerste staking van vrouwelijke arbeidsters in 1908 in de New Yorkse textielindustrie. In Rusland in 1917 vond op deze dag een grote vrouwenopstand plaats die het startschot gaf voor de Russische Revolutie. Na de revolutie kwam er de meest progressieve grondwet van de wereld tot stand, ook voor de vrouw. Er kwam recht op scheiden, de vrouw kreeg stemrecht, abortus werd legaal en gratis (ter vergelijking: in België pas in 1993). De revolutionairen wilden de vrouw uit de privé-sfeer krijgen door tal van voorzieningen zoals gratis creches en collectieve keukens. Dat deze maatregelen niet zo gekend zijn heeft in grote mate te maken dat ze werden teruggeschroefd door het stalinisme.
Door de huidige crisis worden alle problemen en onrechtvaardigheden in de maatschappij weer scherp zichtbaar. Daardoor groeit ook het bewustzijn dat er verandering nodig is. Allerlei maatschappelijke groepen worden stilaan wakker en komen in beweging.
Staken is een belangrijk wapen in de strijd tegen vrouwenonderdrukking. Enkel zo kunnen we de nodige druk zetten om onze eisen te laten gelden. Hiervoor hebben we ook de steun nodig van andere (onderdrukte) bevolkingsgroepen, mannelijke arbeiders en bedienden, zwarten, holebi's enz. We moeten een gemeenschappelijke strijd voeren om dit systeem, dat onderdrukking in de hand werkt, omver te werpen en een democratisch, socialistisch systeem in de plaats te creëren. Enkel in zo'n maatschappij kan iedereen gelijk zijn en op gelijkwaardige manier mee participeren in alle aspecten van de samenleving. Wij denken dat enkel zo'n radicale verandering de onderdrukking van vrouwen en andere groepen volledig kan stoppen.
Er zal er ook een mentaliteitsverandering voor nodig zijn. Een revolutie is hier het ideale moment voor, alles wat vaststaat komt in beweging en zo kunnen nieuwe waarden en normen gecreërd worden, en wijd verspreid over alle groepen in de samenleving.
We moeten ook binnen het huidige systeem blijven strijden voor een gelijkwaardige behandeling van man en vrouw, maar dit zal nooit volledig kunnen verwezelijkt worden als we binnen de grenzen van het kapitalisme blijven. Elke verbetering die binnen het kapitalisme bekomen wordt is van gedeeltelijke en onstabiele aard. Bij elke crisis van het systeem staan de verworvenheden weer onder druk.
Om vrouwenemancipatie volledig te verwezenlijken zal een revolutie nodig zijn!
