De overwinning van het Vlaams Belang in de verkiezingen werd gevolgd door een golf van racistische incidenten. Het is hoog tijd dat de arbeidersbeweging hiertegen luid en duidelijk campagne voert.
De racistische smeerlapperij moeten wij zien als een aanval op gans de arbeidersklasse. Want natuurlijk behoren de overgrote meerderheid van de mensen met een migratie-achtergrond, die nu beschimpt worden in de tram of dreigbrieven in hun bus vinden tot de arbeidersklasse of de (zeer) kleine middenstand. Maar eens extreemrechts en de racisten de indruk hebben dat ze wegkomen met de stigmatisering van éen groep in de maatschappij, laten ze het daar niet bij. Nu al richten de rechtse jongeren in maatpak zich eveneens tegen homo’s en willen ze vrouwen terug aan de haard.
Racisme is een gevaarlijk gif dat uiteindelijk altijd uit is op verdeling van de arbeidersklasse en afbraak van haar organisaties. In de strijd met racisme moet komaf gemaakt worden met alle tweeslachtigheid. Iedere poging om racisme te vergoelijken of te relativeren brengt ons op een hellend valk, dat leidt tot verdere capitulatie en verlies aan geloofwaardigheid.
Racisme en kapitalisme
Racisme is misschien geen uitvinding van het kapitalisme, maar geen enkel economisch systeem heeft er zoveel gebruik van gemaakt. Om zijn wereldheerschappij te vestigen heeft het kapitalisme de bevolking van hele continenten de dood in gejaagd (de oorspronkelijke bevolking van Amerika) en andere in de slavernij gestort (Afrika). Racisme, de zogenaamde superioriteit van het blanke ras, was dan de ideologische verantwoording hiervan. In de koloniale periode droop de hypocrisie eraf. Terwijl ze ganse bevolkingen leegplunderden en hun cultuur vernietigden, deden de kapitalisten alsof zij hen beschaving en het ware geloof brachten.
Vandaag gebruiken de racisten een ander soort hypocrisie. Neem nu het fabeltje dat migratie de oorzaak zou zijn van de afbouw van onze sociale zekerheid. Dat is zeer gemakkelijk met cijfers te weerleggen. Maar toch zal je pas echt geloofwaardig zijn wanneer je toont dat je bereid bent te vechten voor een positief verhaal. Een campagne tegen racisme zal slechts succesvol kunnen zijn als ze ook gepaard gaat met offensieve eisen: een minimuminkomen van 1600 euro voor alle inwoners, recht op pensioen van minimum 1600 euro vanaf 60, een massaal programma voor de bouw van sociale woningen, beter en gratis openbaar vervoer...
Onder eigen vlag
Het is belangrijk dat de arbeidersbeweging de strijd tegen racisme onder eigen vlag voert. Racisme en extreemrechts hebben altijd royale steun gekregen vanuit de bedrijfswereld. Toegegeven: niet elke kapitalist steunt het racisme en extreemrechts. Maar alle kapitalisten zullen gebruikmaken van de opgang van extreemrechts om de arbeidersbeweging te verdelen en vleugellam te maken. Eén van de manieren om dat te doen is een “breed front” voorstellen om het racisme te bestrijden. Ook journalisten, professoren en intellectuelen worden daarbij ingezet om op een moraliserende manier het racisme te bestrijden als “een bedreiging van onze democratie”. Als ze in die val trapt wordt de arbeidersbeweging gezien als een verdediger van het bestaande systeem en lijkt het (ten onrechte) dat extreemrechts de enigen zijn die daartegen vechten.
Een van de belangrijkste pijlers van de antiracistische strijd is de internationale solidariteit. De buitenlandse politiek van de kapitalistische landen is een directe oorzaak van talrijke migratiestromen. De nefaste gevolgen van de Amerikaanse invasie in Irak zijn algemeen bekend. Maar de Europese imperialisten hebben met hun militaire tussenkomst in Libië een minstens even grote puinhoop achtergelaten. Vandaag is het in Jemen dat een vuile oorlog tienduizenden met de hongersnood bedreigt. En Saoedi-Arabië krijgt voor deze oorlog massa’s wapens van kapitalisten uit gans de wereld. Ditmaal kwam er hiertegen minstens één zeer hoopgevende reactie uit de arbeidersbeweging. Dokwerkers uit de Europese havens hebben geweigerd wapens te laden in Saoedische vrachtschepen. Dat gebeurde op 9 mei in Le Havre, op 20 mei in Genua en op 28 mei 2019 in Marseille.
Het spookbeeld van migratie
Veel mensen blijven bang van migratie. Migranten zijn echter overwegend jonge mensen die, als ze goed opgevangen worden, een verrijking kunnen vormen voor de maatschappij én de arbeidersbeweging. Dat was bijvoorbeeld het geval met Italiaanse migranten na de tweede wereldoorlog, waarvan velen uitgroeiden tot uitstekende syndicale militanten. Natuurlijk brengt migratie ook problemen mee. Maar racisme, discriminatie en gettovorming zijn de slechtste manieren om die problemen aan te pakken. Wij idealiseren de migranten niet, evenmin als we de blanke arbeiders idealiseren trouwens.
Beiden kunnen onderhevig zijn aan bekrompenheid, intolerantie, kortzichtigheid en egoïsme. Maar het is precies de taak van de arbeidersbeweging om de mensen te leren daar samen tegen te vechten. Vechten om een wereld te maken zonder armoede, werkloosheid en onderdrukking. Een wereld waar iedereen in harmonie zijn eigenheid kan beleven, zijn cultuur, zijn seksuele voor- keur. Een wereld zonder racisme en kapitalisme.