De media schilderen het conflict bij de Antwerpse bibliotheken graag af als een staking waarin het personeel het recht eist "meer overuren te mogen kloppen". Lin Van Rompaey, hoofdafgevaardigde van de socialistische vakbond, steigert als ze dit hoort.
“Het personeel is al meer dan acht maanden elk weekend in staking. Wij willen dat vroeger toegekende vergoedingen voor overuren die ’s avonds worden gepresteerd verder uitbetaald blijven of ingeruild kunnen worden voor verlofdagen. Wij zijn tegen de verzwaring van de dienstroosters. In werkelijkheid gaat het hier om een strijd voor de bescherming van het sociale leven van het personeel. Het behoud van de betaling van de overuren ’s avonds werkt afremmend op de flexibiliteit in de bibliotheek. Wij zijn geen vragende partij voor meer overuren, zoals beweerd wordt.”
Het wordt met de dag duidelijker dat het principe van ‘verschoven uren’ in de bibliotheken (vergoeding voor avonduren) een dam is tegen de aanpassing van de uurroosters van de bibliotheek en andere diensten in de stad. In naam van ‘de verbetering van de dienstverlening’ wil men de flexibiliteit verder doordrijven.
Dat de staking gebruikersonvriendelijk wordt, spreken vele mensen in de bibliotheken tegen.
“Natuurlijk ondervinden de lezers last van onze staking. Maar we kunnen op veel begrip rekenen bij diezelfde mensen wanneer wij aan de balie de tijd hebben om de achtergrond van onze beweging uit te leggen. Ze zijn boos dat ze in het weekend geen boeken meer kunnen uitlenen maar begrijpen dat we als personeelsleden over geen andere efficiënte drukkingmiddelen beschikken dan deze. De staking is het enige middel dat indruk maakt op het schepencollege. De lezers gaan akkoord dat we ons sociaal leven mogen verdedigen.”
Even was er hoop op een oplossing met de komst van een sociaal bemiddelaar aangeduid door het ministerie van Tewerkstelling. Deze was er onder andere gekomen op vraag van Patrick Janssens, de burgemeester. Lin doet hier zeer nuchter over.
“Het college hoopte door middel van deze bemiddeling haar standpunten af te dwingen. Nooit nam ze de bemiddeling au serieux. Eigenlijk werd het een farce omdat de schepenen Van Peel en Antonis zelf nooit aanwezig waren op deze vergaderingen en hun medewerkers ook geen mandaat meekregen om hoe dan ook in te gaan op de eisen van het personeel of om openingen te doen. Het zogenaamde transactioneel voorstel van de bemiddelaar, dat voorzag in extra personeel maar dat niet inging op onze eisen wat uurroosters en overuren betreft, schoot het college af. Wij hebben dat ook verworpen, maar dan om helemaal verschillende redenen. Daarna besloot het college eenzijdig de bemiddelaar naar huis te sturen. Erger nog, het college ging over tot een laster- en leugencampagne tegen het stakende personeel. In een vijf bladzijden tellende nota aan de pers, het hele stadspersoneel en de bevolking (via de website van de stad) werd de staking weer eens verkeerdelijk afgeschilderd. De twee grootste leugens waren dat we staakten omdat we de bibliotheken enkel maar overdag wensten open te houden. De andere leugen betrof het feit dat de staking werd opgelegd door een minderheid van personeelsleden aan de meerderheid. Verder wordt beweerd dat deze zelfde minderheid de bibliotheekgebruiker gijzelt. Wat dat eerste betreft herhalen wij dat we bij aangepaste verloning en met voldoende personeel de avonddiensten kunnen en willen verzorgen. De tweede grote leugen is gewoon lasterlijk voor het hele personeel.”
De vakbonden hebben hierop gereageerd met een brief naar het personeel en een naar de pers. De media hebben hier natuurlijk geen letter van gepubliceerd. Binnenkort gaan de vakbonden opnieuw algemene vergaderingen organiseren van het personeel. Spijtig genoeg worden dat aparte vergaderingen van CCOD en ACOD. Het komt er op aan om de eenheid verder te bewaren rond nieuwe actievoorstellen die onder andere gericht zijn naar het betrekken, sensibiliseren en mobiliseren van de gebruikers en het stadspersoneel.
