Antoon Stessels en Elke Heirman zijn al van in het begin bij SP.a Rood, de nieuwe links-socialistische stroming binnen SP.a. Zij zijn nu kandidaat bij de gemeenteraadsverkiezingen in Brasschaat. Elke op de 2e plaats op de SP.a-lijst voor de gemeenteraad. Antoon op de 22ste plaats voor de gemeenteraad en op de 10e plaats voor de provincieraad (kieskring Kapellen).
Wat betekent voor jullie een socialistisch programma in een rijke gemeente als Brasschaat?
Elke: “Brasschaat is een rijke gemeente, maar herbergt ook veel verdoken armoede. Op sociaal vlak doet de gemeente veel goed werk om senioren en hulpbehoevenden bij te staan. Er wordt voorzien in sociale voorzieningen in de wijken, in serviceflats, en al wat je wil. Dat is de verdienste van een centrum-links bestuur met een CD&V-, SP.a-, spirit- en Groen!-meerderheid. Het probleem is dat deze voorzieningen veel te duur zijn, en dus vooral rijke senioren, van zowel binnen als buiten Brasschaat, aantrekken. Op de privé-markt schieten de luxeappartementen als paddenstoelen uit de grond. Op deze manier wordt onze gemeente in sneltempo het "Benidorm van het Noorden". Het erge in dit verhaal is natuurlijk dat ondertussen veel jongeren, jonge gezinnen en minder gegoede senioren hun uitwijk moeten nemen. Het is het verdringingsverhaal dat we ook in steden tegenkomen. De inherente obstakels van vraag en aanbod op de ‘woonmarkt’ geven een onrechtvaardig resultaat, waarbij er enerzijds luxewoningen bijkomen – de vele villa's die door de senioren verlaten worden inbegrepen – en waarbij er anderzijds niet genoeg betaalbare woningen of mogelijkheden tot betaalbare renovatie zijn om tegemoet te komen aan de noden van de meeste Brasschatenaren. Met als gevolg dat er veel dure appartementen te huur staan – vooral op de Bredabaan – terwijl vooral die jonge verdieners en ouderen ergens anders naar een woning moeten zoeken. Het feit dat men open ruimten wil bewaren is dan weer wel goed en zal het landelijke karakter van de gemeente een beetje doen behouden; ging men op het vlak van wonen ook maar zo planmatig te werk!”
Antoon: “Het voorbeeld van huisvesting toont aan hoe het belang van gelijkheid en planning bij het creëren van noodzakelijke voorzieningen in de marge verdwijnen in het voordeel van de anarchistische hand van de winst. Wij vinden dat SP.a hiertegen in moet gaan, moet ijveren voor sociale huisvesting als de regel, en dat een planmatige ruimtelijke ordening ervoor moet zorgen dat Brasschaat tegelijk bewoonbaar, sociaal én groen blijft. Op veel vlakken ligt het SP.a-spiritprogramma voor de verkiezingen in de goede lijn, maar voor ons, als SP.a Roodkandidaten, mag het verder gaan. Dat we als kartel dé dam vormen tegen de incompetente racisten van het VB – sommige van hun mandatarissen slagen erin een hele legislatuur niets te zeggen, tenzij de pers erbij staat – en de wel zeer donkerblauwe VLD-afdeling, bindt ons, en dat is ook al iets!”
Elke: “Een socialistisch programma richt zich dus tot het creëren van een samenleving waar iedereen in zijn behoeften kan voorzien. Werk is in dit verhaal natuurlijk niet weg te denken. In onze gemeente zijn er niet veel grote werkgevers – het leger, het KLINA-ziekenhuis, en voor de rest de supermarkten en winkels. De meeste Brasschatenaren werken erbuiten, in de stad of in de haven. Voor SP.a Rood Brasschaat is het immens belangrijk de rangen te sluiten met gelijkgezinden in andere afdelingen en ondubbelzinnig de kant te kiezen van de mensen die er werken. Op gemeentelijk vlak kunnen wij helaas niet al te veel doen, dan steun geven, onze steun binnen de partij communiceren en de werkende bevolking van onze ideeën overtuigen. Ook de gemeente moet het goede voorbeeld geven en duurzame jobs creëren. Dat is onze manier om te laten zien hoe wij onze maatschappij willen vormgeven: duurzaam, planmatig en met de mens centraal.”
Jullie zijn expliciet kandidaten van SP.a Rood. Wat is de rol van linkse socialisten ten opzichte van deze verkiezingen?
Antoon: “In algemene bewoordingen willen wij laten zien dat er nog zoiets is als écht socialisme. Dat is geen socialisme dat in de verdediging is, in de verdediging om de sociale afbraak te vertragen, in de verdediging om de privatisering in goede banen te leiden enzovoort. Wij willen een socialistisch programma uitvoeren dat in de aanval gaat, dat sociale vooruitgang schept, dat de verworvenheden uitbreidt. Wij doen dit door vooral binnen de partij de koers te veranderen – dat is immers de reden van bestaan van onze beweging – en door de banden met de vakbonden weer aan te halen. Naar de komende verkiezingen toe willen we precies dit doen: naar de partij én naar onze natuurlijke achterban laten zien dat we er zijn, en dat we hen nodig hebben. Dit doen we niet door met ons gezicht voor de camera's te springen, maar door op inhoudelijk vlak het verschil te maken. En dat doen we. Binnen de stad zitten we met kandidaten die heel dicht bij de mensen staan, niet alleen in de maanden voor de verkiezingen, maar altijd. Het zijn kandidaten onder de mensen, die weten wat er leeft. Natuurlijk hopen we hiermee stemmen weg te halen bij het VB, maar dit is niet onze ‘doelstelling’. We willen niet aan symptoombestrijding doen. We beginnen bij het begin, en dat is mensen stukje bij beetje overtuigen van de verdienstelijkheden van een socialistisch programma. En dit willen we in alle openheid doen. We willen rechts niet naar de mond praten door een ‘harder discours’ aan te nemen.”
