Bij de gemeenteraadsverkiezingen kon de verdere opgang van extreem-rechts in Antwerpen en Gent een halt toe geroepen worden. Dat was een zeer belangrijke overwinning. Maar in de rest van Vlaanderen is de opkomst van bruin-zwart gevoelig gestegen. Ook in Antwerpen blijft het vijf voor twaalf in de strijd tegen het racisme en extreem-rechts. De uitslag is nog maar half verteerd of de kopstukken van de partijen maken zich opnieuw op voor de volgende verkiezingsshow.
De media hebben het dossier geopend door de zeer rechtse JM De Decker al uitvoerig aan het woord te laten. Dat ook het huiswerk van Verhofstadt aanstuurt op een nóg liberalere economie, hoeft ons niet te verbazen. Het vierde burgermanifest omvat een beleid dat zich vijandig opstelt tegen de meerderheid van de bevolking, de werkende klasse, en dat welgestelde mensen beloont. Van “Open VLD” kunnen we dus verwachten dat de dualiteit in de samenleving zeker zal zegevieren, met de VS als grote voorbeeld.
Zoals Antoon Stessels en Elke Heirman van SP.a Brasschaat stellen: “Er is niet genoeg werk in België. Vooral jongeren komen niet aan de bak. Zij die wél werk vinden, werken steeds harder en harder. Het is een realiteit waar politici geen oog voor hebben. Blijkbaar mogen managers, die 'een verantwoordelijkheid hebben', en investeerders, die 'risico's nemen', bakken geld verdienen, maar mensen die heel hun leven hun arbeid op de markt gooien – omdat ze niet anders kunnen – hebben het steeds moeilijker om de eindjes aan elkaar te knopen. Mensen die niet aan werk geraken, zijn volgens de politieke toplagen en het patronaat geen slachtoffers van het niets ontziende economische systeem; ze worden steeds vaker behandeld als criminelen, die zelf schuldig zijn voor hun situatie. Als deze mensen geen werk vinden, dan moeten ze gestraft worden, ofwel door hun uitkering af te nemen, ofwel – en dat stelt Verhofstadt nu voor – door hen gemeenschapsdiensten te laten uitvoeren.” (in ‘SP.a moet Verhofstadt dringend van antwoord dienen!’, Blog 19/12/06 op www.sp-a-rood.be)
De actieve welvaartstaat stelt dat fundamentele problemen zoals de ongelijkheid, toenemende werkdruk, werkloosheidsproblematiek, milieuproblematiek, criminaliteit enzovoort, spijtige neveneffecten van de markt zijn die men kan corrigeren. De werkelijke oorzaak van de dualiteit van de samenleving, namelijk het kapitalisme, wordt echter niet aangehaald. Het kapitalisme is nochtans dé oorzaak van de uitsluiting en uitbuiting van de arbeidersklasse (m.a.w. de loontrekkenden die geen andere keuze hebben dan hun arbeidskracht op de markt aan te bieden).
De kritiek geldt eveneens voor de andere traditionele partijen aangezien die blijven kiezen voor het neoliberalisme en het kapitalisme niet in vraag durven stellen. Ze zijn in die zin dus allemaal neoliberale partijen met slechts andere accenten. De ‘verandering’ die we mogen verwachten zijn bijvoorbeeld nog meer sluitingen en ontslagen, nog meer vermindering van patronale bijdragen en dus nog meer druk op de sociale zekerheid, nog meer flexibiliteit en stress, besparingen in de ziekteverzekering, de privatisering van een aantal openbare diensten en afschaffing van de index.
Ook Groen! dat uitpakt met het thema ‘armoede en ecologie’ strijdt voor een beter leefmilieu zonder de oorzaak, met name het kapitalisme, ervan te bestrijden. Vooral de SP.a heeft in het verleden om diezelfde reden aan geloofwaardigheid verloren bij zijn traditionele achterban. Een aanzienlijk deel van de arbeiders is naar het Vlaams Belang afgedropen uit protest en gebrek aan alternatief. Het VB lanceerde inmiddels zijn campagne waarbij ze rechtse verkiezingsthema’s als Vlaamse onafhankelijkheid, criminaliteit en vreemdelingenproblematiek naar voren schuiven. Het thema van de instroom van ‘illegalen’ was een mooie gelegenheid voor hun campagne. Net zoals het nazisme deed met de joden in de jaren ’30 worden ook nu alle maatschappelijke problemen door het Vlaams Belang afgewenteld op andere bevolkingsgroepen (Walen of allochtonen). Onder hun racistische retoriek zit echter een agenda die de belangen van het patronaat verdedigt. Een groeiend aantal Vlaamse bazen, zoals Bruno Valkeniers, komt dan ook steeds openlijker uit voor hun steun aan het VB. Arbeiders mogen zich dus niet “doof, blind en stom” laten verleiden door de hysterische propaganda van het VB.
SP.a opnieuw Rood!
Deze verkiezingen zijn een gelegenheid om aan de meest kritische delen van de bevolking uit te leggen hoe het overleven van het kapitalisme onverzoenbaar is met vrede, zekerheid en voorspoed. Hoe links bepaalde partijen ook beweren te zijn, als ze proberen voor vrede en sociale rechtvaardigheid te strijden binnen de perken van het winstsysteem, dan zijn ze gedoemd om hun goede intenties te ruilen voor praktische medewerking en steun aan de uitbuiting en uitsluiting. Als je probeert te handelen binnen de logica van de ‘vrije’ markteconomie, dan word je medeplichtig aan een vreselijke aderlating voor de tewerkstelling en sociale rechten van arbeiders en bedienden. Het sociale drama te Volkswagen Vorst vormt daarvan het zoveelste bewijs.
Daarom is het belangrijk om te strijden voor een socialistisch programma dat breekt met het kapitalisme. Jongeren moeten zich organiseren met de arbeidersbeweging en er strijden voor een betere wereld. Als je vrede en sociale rechtvaardigheid wil, dan moet je strijden voor socialisme. Dat bewijst het Venezolaanse volk vandaag in concreto. Ook de georganiseerde arbeiders, de vakbonden, hebben nood aan een politiek verlengstuk om hun sociale strijd te consolideren. Uiteraard niet door de zoveelste linkse partij vanuit het niets op te richten, dat leidt ons in een doodlopend straatje van mislukking en demoralisatie. Het is daarentegen noodzakelijk dat de vakbonden actief werken om de SP.a opnieuw achter de werkende bevolking te scharen. SP.a Rood, de nieuwe linkerzijde in de SP.a, behaalde als een kleine groep enkele markante successen in de gemeenteraadsverkiezingen en op het Ideologisch Congres van de SP.a. Wat zou dan niet de impact kunnen zijn van de vakbonden, met hun miljoenen leden en duizenden activisten?
