Na 48 dagen campagne voeren, waarin vele volkshuizen, markten, militantenkernen van het ABVV, SP.a-afdelingen en andere werden bezocht, was ACOD-LRB Antwerpen de volgende halte. Deze vakbond, waarvan Erik De Bruyn zelf lid is, had hem uitgenodigd om zijn boek Rooddruk voor een nieuw socialisme te komen voorstellen.
Net zoals in zijn boek sneed Erik vele onderwerpen aan en gaf op die manier uitleg over waar hij met de socialistische beweging naartoe wil. "Als we 8 juni wakker worden in een rechts Vlaanderen gaan we dat allemaal cash betalen." "De doelstelling van het boek is het socialisme in Vlaanderen terug weerbaar te maken." Dit laatste moet gebeuren door niet alleen te proberen iets te veranderen via het parlement maar ook terug via buitenparlementaire wegen. Daarin moeten vakbonden een grote rol spelen. De SP.a moet de rol spelen die de mensen er van verwachten, namelijk hen vertegenwoordigen. Dat betekent dus ook acties en eisen van arbeiders en bedienden steunen. Het betekent eveneens dat er terug over ideologie gesproken moet worden. Hij prees de vakbonden dan ook voor hun werk op het vlak van vorming, iets wat de laatste decennia steeds meer uit de partij geweerd werd.
Erik liet er geen twijfel over bestaan dat hij zelf marxist is. Om dit te verduidelijken legde hij uit dat wanneer je een brug wil bouwen je steeds kennis moet hebben van de natuurwetten en wiskunde, kortom wetenschap. Om de maatschappij te begrijpen en te kunnen veranderen heb je een methode van analyse nodig en dat is nu net het marxisme. Toen in 1989 de Berlijnse muur werd gesloopt en overal werd geschreven en verteld dat het kapitalisme en de vrije markt het eindpunt waren van de menselijke geschiedenis, heeft dit een grote weerslag gehad op de socialisten in Vlaanderen, net zoals overal. In Groot-Brittannië ging men het verst in het uitproberen van nieuwe recepten en daarbij ook met het aanpassen aan het neoliberalisme. Het socialisme van de 'derde weg' was eigenlijk geen socialisme meer maar een vervanging ervoor bedacht door mensen die zelf amper socialisten (meer) waren.
Nu wordt echter door de economische situatie weer duidelijk dat de tegenstelling tussen arbeid en kapitaal nog steeds dezelfde is. Daarom moet een socialistische partij ook voorstander zijn van economische democratie. Daarmee wil Erik zeggen dat er werknemerscontrole in de bedrijven en participatieve democratie op wijk en allerhande ander gemeenschapsniveaus moet zijn. Hij wil ook dat er terug een openbare bank komt en vindt het bijzonder spijtig dat de SP.a geen campagne voert rond die eis. Ondertussen is er al meer dan 20 miljard naar de banken gegaan maar heeft de overheid geen controle over wat er met dat geld gebeurt en hebben bedrijven moeilijkheden om leningen te krijgen. Dit heeft schandalige gevolgen. Zo loopt onder andere het innoverende project om windmolens te bouwen op de Torntonbank serieuze vertraging op. Zo wordt nog maar eens aangetoond dat grote hoeveelheden kapitaal in privé-handen de economische ontwikkeling afremt. Als een van de laatste onderwerpen haalde Erik aan dat het schoentje evengoed wat wringt ecologie en duurzame ontwikkeling betreft. In vernieuwende en ecologisch verantwoorde technologieën die bovendien in sectoren zoals de auto-industrie voor een duurzame reconversie en spectaculair jobbehoud zouden kunnen zorgen, wordt niet geïnvesteerd door het kapitaal. Een socialistische partij die haar taak naar behoren vervult, zou eigenlijk een groene partij overbodig moeten maken omdat de ecologische problemen uit dezelfde tegenstellingen voortkomen als de economische. Die problemen moeten samen aangepakt worden bij de wortel.
Nadien volgde een boeiende discussie met heel wat inbreng van de aanwezigen. Verschillende onderwerpen uit Eriks betoog maar ook andere kwamen aan bod zoals de hallucinante hoeveelheid politieke mandaten in België, stunt van Janssens rond de "ploeg van 't Stad", cumuleren, corruptie enzovoort.
Opvallend was weer hoezeer het verhaal dat Erik brengt enthousiasme opwekt. Secretaris Gerard Verelst had reeds bij de introductie van de avond het boek aanbevolen. Hij voegde er ook aan toe dat er verteld wordt dat Erik en zijn kameraden communisten zijn, maar dat je naar de concrete ideeën moet kijken. Hijzelf had het boek op twee dagen uitgelezen en is er van overtuigd dat het waardevolle ideeën aanreikt om de socialistische beweging en de SP.a in het bijzonder weer op de goede sporen te krijgen. Na afloop riep hij dan ook de aanwezigen op om Rooddruk voor een nieuw socialisme te kopen en 7 juni op Erik te stemmen. Ongeveer de helft kocht het boek, de meeste anderen hadden het al. Aan de bar van het bondsgebouw werd nog nagepraat, gesigneerd, gediscussieerd, gedronken en gelachen. Opnieuw een zeer geslaagde campagnedag, op naar de volgende.
