Een groepje onderzoeksjournalisten legde onlangs het reusachtige netwerk bloot van ‘offshore’ bankrekeningen. Fiscale paradijzen stapelen een totaal van 25.000 miljard dollar op van de rijken van de hele wereld. Het bestaan van deze paradijzen is niet echt nieuws. De omvang van het fortuin dat er verborgen wordt wel. Volgens de berekeningen van de Verenigde Naties is 30 miljard dollar nodig om de honger uit de wereld te bannen. Dit is dus slechts een klein deel van wat er in de kluizen van de Virgin en andere eilanden opgesloten zit. Beeld u eens in wat er met al dat geld kan gedaan worden om het leed van de mensheid te lenigen. Oxfam berekende onlangs dat het jaarlijkse inkomen van de honderd rijkste mensen voldoende is om de extreme armoede vier keer uit te roeien. Nu zijn die rijkdommen echter goed beschermd door de Britse en de VS wetgeving. De achterpoorten van deze moderne ‘Tuinen van Eden’ staan ook in eigen land. Veel buitenlanders gebruiken immers een Belgisch adres om hun rijkdom op een ver eiland te plaatsen.
Het kapitalisme in crisis verergert de ongelijkheid. Bijna de helft van de rijkdom (44 procent) in België is in handen van nauwelijks 10 procent van de bevolking. Het is waar dat er vandaag meer miljonairs en meer miljardairs zijn dan ongeveer tien jaar geleden. Liberalen beweren dat op die manier de rijkdom wordt ‘gedemocratiseerd’. Meer rijken betekent niet dat er minder armen zijn of dat de ongelijkheid verminderd. Eigenlijk zien we het omgekeerde gebeuren. Hoe meer rijken, hoe meer armen.
Sinds de crisis in 2008, zijn er enkel in Europa, tien miljoen werklozen bijgekomen. De jeugdwerkloosheid, een echte gesel, woekert verder. Het laatste half jaar is het aantal werklozen met ruim één miljoen toegenomen. Nochtans zijn er sinds die datum meer rijken in Europa. Besluit: hun rijkdom gaat ten koste van onze welvaart. Dat merkten we al bij Ford. De sluiting van de vestiging in Genk deed de aandelen van Ford Motor Company stijgen. De ‘Ford familie’, de grootste aandeelhouder van de automobielreus werd plots een paar miljoen dollar rijker. Caterpillar gooit 1400 mensen op straat in Gosselies, nochtans maakt het moederbedrijf grote winsten. En we kunnen zo eindeloos verder gaan. Hun winst is onze miserie.
Dan hebben ze nog het lef om ons de buikriem nog harder aan te snoeren. Overal is ‘soberheid’ het magisch recept ‘om uit de crisis te geraken’. In onze eigen land werd er voor meer dan 20 miljard euro bezuinigd. Nu zijn de gemeenten en de OCMW ‘s aan de beurt. In Vlaanderen gaat de lokale dienstverlening er al op achteruit. Verdere bezuinigingen gaan pijn doen, waarschuwde een Vlaamse schepen van financiën. In Wallonië werden er al tweehonderd leden van het gemeentepersoneel afgedankt. In andere landen kapt de hakbijl genadeloos in het onderwijs, de gezondheid, de sociale zekerheid enzovoort. Wonder boven wonder, kwam het Internationaal Monetair Fonds, vijf jaar na het begin van de crisis, tot de vaststelling dat het economisch recept van de soberheid…niet werkt. De medicijn blijkt erger te zijn dan de kwaal.
Nog beter: een befaamde studie van de economen Reinhart en Rogoff die vaak wordt aangehaald om te bewijzen dat er eerst moet bespaard worden voor er opnieuw economische groei kan zijn blijkt nu vol rekenfouten. Wij gaan niet beweren dat het hele economische beleid van de laatste vijf jaar gebaseerd is op rekenfouten. Maar het zegt toch wel iets over de ‘economische wetenschap’. Die is dus net zoals de economen zelf niet neutraal. Ze kunnen ook niet neutraal zijn hoewel ze het beweren. Men zou beter praten of ‘kapitalistische’ of ‘neoliberale’ economen. Dit alles zorgt ervoor dat minder en minder mensen nog geloof aan hun analyses hechten. In naam van de objectieve wetenschap worden ‘waarheden’ geponeerd die later ‘onwaarheden’ blijken te zijn. Wie gelooft die mensen nog.
Hetzelfde verlies aan geloofwaardigheid van zij die ons regeren merken we in veel andere landen in Europa. In Spanje bijvoorbeeld zijn alle geledingen van het establishment verzwakt door financiële schandalen. Tot in het koningshuis. Een regimecrisis is daar in de maak. In Frankrijk moest de minister van Begroting ontslag nemen nadat hij maanden aan een stuk, de media, het parlement en de publieke opinie om te tuin had geleid. Oog in oog met journalisten en de televisiekijkers beweerde hij: ‘Neen, ik beschik niet over een bankrekening in het buitenland’. Wat blijkt? Hij beschikt wel over een rekening in het buitenland… Met een fraai saldo van 600.000 euro. Dit zijn dezelfde mensen die ‘soberheid’ prediken …aan anderen. Dit zijn dezelfde mensen die belast zijn met het bestrijden van de fiscale fraude… De legitimiteit van het soberheidsbeleid in Frankrijk en Spanje komt op die manier in het gedrang. Dit zorgt voor sociale en politieke explosieve toestanden. Een recent verslag van de Internationale Arbeidsorganisatie waarschuwde dat de kans voor sociale onrust toenam in Europa.
Dat is goed nieuws. Op voorwaarde natuurlijk dat de misnoegdheid een linkse, socialistische politieke uitdrukking krijgt. Bij verstek aan een dergelijk alternatief, gaan clowns, echte clowns zoals Beppe Grillo in Italië aan de haal met deze misnoegdheid. Of wordt de onrust omgebogen tot nationalisme en racisme. Of gaat de N-VA verder vooruit. Daarom is zo een socialistisch en revolutionair alternatief dringend nodig. Wij werken aan dat alternatief. Doe met ons mee.
