Op 26 maart 2014 voerden de foorkramers actie tegen de geplande verhuis van de Sinksenfoor. Van ’s morgens vroeg blokkeerden ze met een 300-tal vrachtwagens de Singel, één van de belangrijkste verkeersassen in Antwerpen. Ze wilden het college onder druk zetten en een gesprek afdwingen met de burgermeester.
Bart De Wever sloeg onmiddellijk terug: de foorkramers werden zeer hardhandig aangepakt door een tot de tanden gewapende politiemacht (er circuleren filmpjes op het Internet, niet alleen gemaakt door de betogers zelf maar ook door verontwaardigde omstaanders) en hij liet de Grote Markt in ware oorlogsstijl hermetisch afsluiten met prikkeldraad, (een zogezegde voorzorgsmaatregel tegen een mogelijke doorstoot van de betoging naar het stadshuis).
Zonder enige zin voor nuance beweerde hij op Radio 1 “Antwerpen lijdt hierdoor gigantische economische schade, thuisverpleegkundigen geraken niet tot bij hun patiënten, de kinderen niet naar school.”
In realiteit was de blokkade reeds voor de middag opgebroken. Dit door tussenkomst van Unizo-topman Karel Van Eetvelt die garandeerde dat hij er alles aan zou doen om Bart De Wever persoonlijk mee aan tafel te krijgen bij een volgend overleg.
Op 30 maart 2014 publiceerden de foorkramers een Open Brief waarin ze nogmaals hun zaak bepleitten “Door een verhuis van de Sinksenfoor van de Gedempte Zuiderdokken naar het park Spoor Oost, in het district Borgerhout riskeren wij een enorm inkomensverlies door een locatie aan de rand van de stad. Het is opmerkelijk dat de zes klagers meer doorwegen dan het belang van 150 simpele foorkramerfamilies...”
Bart De Wever reageerde op zijn gebruikelijke manier op de regionale TV-zender ATV: ”Er zijn reeds gesprekken geweest tussen minister van defensie Pieter De Crem, provincie-gouverneur Kathy Berx en mezelf. Niets houdt mij tegen om het leger in te schakelen als de foorkramers opnieuw een grote protestactie zouden houden in Antwerpen.”
Wat is er eigenlijk aan de hand? Waarom kan er niet in alle rust en sereniteit naar een oplossing gezocht worden die ook voor de foorkramers aanvaardbaar is?
De vastgoedsector en het Antwerpse schepencollege: twee handen op één buik?
De grootste foor van Vlaanderen staat al méér dan 40 jaar op de Gedempte Zuiderdokken. Met uitzondering van twee kleinschalige veroordelingen in de jaren 1990 zijn er al die tijd geen noemenswaardige conflicten geweest omtrent overlast en geluidshinder, tot vorig jaar.
Begin 2013 spanden 6 “klagende bewoners” een procedure in bij de Raad van State om de Sinksenfoor te verbieden.
De nieuwssite www.apache.be ging op onderzoek uit en de journalist van dienst Georges Timmerman spitte het volgende boven: De woordvoerder van het zestal is Ludovicus Vekemans, oprichter van Fairview Developers. Deze maatschappij ontwikkelt “residentiële nieuwbouwprojecten” en commercieel onroerend goed op “toplocaties”. Drie andere klagers hebben tevens banden met Fairview Developers: eentje is mede-oprichter, de tweede is zaakvoerder van een bedrijf dat gevestigd is in een pand dat opgetrokken is door Fairview, de derde woont zelf in het door Fairview gerealiseerde Eiffelhouse op de Vlaamse Kaai.Op de website van Fairview Developers staat nog steeds een oud artikel uit de Gazet van Antwerpen waarin schepen Ludo Van Campenhout zijn plannen presenteert om de gedempte Zuiderdokken terug uit te graven en er een jachthaven van te maken”
Het is opmerkelijk dat schepen Ludo Van Campenhout zich tijdens het conflict met de foorkramers steevast op de achtergrond hield.Markten en foren behoren wel tot zijn bevoegdheid en het zou de normaalste zaak van de wereld zijn als hij de onderhandelingen voorgezeten had. Heeft Bart De Wever het zekere voor het onzekere genomen en schepen Rob Van de Velde naar het overleg gestuurd om alle kritiek op de vriendschapsbanden tussen Ludo Van Campenhout en Fairview Developers voor te zijn?
Bart De Wever presenteert zijn partij graag als de belangenbehartiger van “de hardwerkende Vlaming”. Als we de samenstelling van het Antwerpse schepencollege nader bekijken dan krijgen we wel iets anders te zien. De burgemeester zelf maakt er geen geheim van dat hij de werkgeversorganisatie Voka eigenlijk als zijn “baas” en feitelijke opdrachtgever beschouwt.
Schepen Marc Van Peel, de oude rot die zich overal uit wist te redden, onderhoudt zeer goede contacten met het havenpatronaat. Onder zijn impuls werd het havenpersoneel losgeweekt van ’t Stad en kwamen ze in een aparte vzw met veel slechtere arbeidsvoorwaarden terecht.
Schepen Claude Marinower, in zijn jonge jaren voorzitter van de Vrienden van Israël, is samen met fractievoorzitter André Gantman de broodnodige link naar de diamantsector en de Joodse lobby. Dat André Gantman, in een vorig leven VLD’er, in 2006 veroordeeld werd wegens misbruik van vertrouwen,witwaspraktijken en fraude doet er blijkbaar niet toe. Het ging hier wel om een bedrag van 1,7 miljoen euro, maar ja, de echte fraudeurs moeten we zoeken bij de steuntrekkers nietwaar!
We blijven het herhalen: het is duidelijk waar de N-VA naar toe wil: Antwerpen wordt gebruikt als laboratorium, om te laten zien hoe het straks op de hogere beleidsniveau’s ook kan. We weten alvast wat er ons te wachten staat als Bart De Wever straks de lakens uitdeelt!
