Volgens een peiling, gepubliceerd door De Tijd en L’Echo, zou de PVDA in Vlaanderen momenteel op 7,3 procent van de stemmen kunnen rekenen. Dat zou goed zijn voor 6 zetels in het parlement. Met Wallonië en Brussel erbij, zou de PVDA-PTB in totaal 26 zetels binnenhalen en even groot worden als de N-VA[i].
Turteltaksproces
De afgelopen jaren kreeg de partij steeds meer wind in de zeilen. In Vlaanderen kreeg haar populariteit nog een stevige boost als gevolg van de recente overwinning die de PVDA boekte met het Turteltaksproces[ii]. De partij stapte samen met Test-Aankoop naar het Hof van Beroep om de Turteltaks nietig te laten verklaren. De Turteltaks; een belasting die in het leven werd geroepen door voormalig minister van Energie, Annemie Turtelboom, hield in dat elk gezin meer zou moeten betalen om de gaten in de begroting op te vullen. Gaten in de begroting, vooral veroorzaakt door Subsidies aan grote bedrijven zoals Katoennatie, in de vorm van groenestroomcertificaten.
De PVDA kwam als enige partij in verzet tegen de Turteltaks, terwijl het bij andere partijen, zoals sp.a en Groen, enkel bij kritiek bleef. De PVDA voerde actie tegen de Turteltaks en kreeg veel sympathie door in woonwijken, op werkplaatsen of aan stakingspiketten rond te gaan met enquêtes. Daar bleef het echter niet bij. Er werd ook een proces ingesteld dat hard werd aangevochten. Bovendien werd het proces ook gefinancierd door geldinzamelingen en crowdfunding. Dus het proces werd niet gesponsord door wapenhandelaars of multinationals, maar door mensen zoals jij en ik. De nietigverklaring van de Turteltaks was voor heel wat mensen dan ook een overwinning. Deze overwinning toonde de bevolking dat actie voeren wel degelijk iets kan opleveren. Dit vertaalde zich ook in een snelle aangroei van het ledental. Ondertussen blijft de PVDA strijden om het belastinggeld, dat reeds naar de Turteltaks ging, te recupereren.
De partij oogstte in Vlaanderen ook veel sympathie door het optreden van Hedebouw in het programma ‘de Slimste Mens ter Wereld’, zijn interventies in het parlement, het arbeidersloon dat verkozenen van de PVDA verdienen, het boek Graailand van Peter Mertens en het aanklagen van de graaicultuur in de Belgische politiek. Het is ook vooral de PVDA die de graaicultuur van bekende politici - waaronder Yvan Majeur die subsidies voor daklozenopvang in eigen zak stak en Luc Vandenbossche en Sigfried Bracke die dubbele mandaten uitvoerden voor Optima en Telenet - aan het licht bracht.
De toekomst
Momenteel heeft de PVDA 2 parlementsleden in het federaal parlement. Verder hebben ze zetels in het Waals en Brussels Hoofdstedelijk Gewest in gemeenten zoals Luik, Zelzate en Brussel en hebben ze samen met Groen en sp.a een meerderheid in Borgerhout. Als de peilingen het bij het juiste eind hebben, zal de PVDA meer dan 26 zetels halen in het federaal parlement en is er ook een kans dat de partij zou kunnen meeregeren in plaatselijke besturen. Tevens is er een mogelijkheid dat de PVDA kan meeregeren in het Waalse gewest, maar dat zou de PVDA naar eigen zeggen voorlopig niet doen. Thierry Boudson (algemeen secretaris van het Waalse FGTB) is wel een voorstander van een regionale coalitie van PS, PTB en Ecolo vertelde hij in het programma RTBF La Première[iii].
Deze mogelijkheden hebben al geleid tot veel paniek bij de media en de Vlaamse meerderheidspartijen waaronder Open VLD en N-VA. De groeiende PVDA zal de komende twee jaar de aanvallen en kritiek vanuit de media waarschijnlijk enkel nog zien toenemen. Daarbij zal natuurlijk alles wat in de geschiedenis van het marxisme, socialisme of communisme te bekritiseren valt, de PVDA verweten worden. Hoe de PVDA daar mee omgaat, zal van cruciaal belang zijn. Het is dan ook noodzakelijk dat de partij het falen van ‘socialistische/communistische’ regimes analyseert om een duidelijk antwoord te kunnen bieden op de critici.
Verder zal de PVDA ook kritiek krijgen op het programma dat ze wil uitvoeren; o.a. de miljonairstaks, een nationale bank, goedkoper openbaar vervoer en betaalbaar onderwijs. Zaken die de heersende klasse als onmogelijk zal bestempelen. Zolang men blijft redeneren binnen de grenzen van het kapitalisme, is dat ook de waarheid, want de crisis is veel te diep om echte hervormingen door te voeren. Dit zagen we ook in Griekenland met Syriza, waar Tsipras en Varoufakis met een radicaal programma de crisis wilden oplossen. In hun programma stonden ook voorstellen om de rijken de crisis te laten betalen en ze hoopten dat het Internationaal Monetair Fonds en de Europese Centrale Bank zo gul zouden zijn de Griekse schulden kwijt te schelden. In tegenstelling tot wat Syriza deed, zal men dus buiten de lijntjes van het kapitalisme moeten kleuren i.p.v. van het te proberen redden.
Lessen uit de peilingen
We moeten toch ook vaststellen dat in deze peilingen de PVDA wint terwijl de sp.a een gelijk aantal percentages verliest. Links blijft dus ongeveer status quo in Vlaanderen. Deze trend, waarbij de gevestigde sociaaldemocratische partij stemmen verliest aan een radicalere linkse partij, is in heel Europa waarneembaar. Dit zagen we recent in Frankrijk met Mélanchon en de PS, in Griekenland met Syriza en PASOK en de afgang van de PvdA in Nederland. Dit komt doordat sociaaldemocratische partijen jarenlang coalities sloten met burgerlijke partijen zoals liberalen, waarbij ze mee aan de wieg stonden van vele besparingen die gewone mensen troffen. Dit terwijl vele politici van sociaaldemocratische signatuur zich enorm verrijkten en zelfs zetelden in besturen van multinationals. Deze schaamteloze knieval voor het kapitalisme en de daaruit voortvloeiende besparingspolitiek, is de oorzaak van de benarde positie van de sociaaldemocratie in Europa vandaag.
Rechts
Ten slotte stellen we ook vast de regering haar meerderheid verliest maar dat rechts niet verzwakt in de peilingen en vele N-VA-kiezers terugkeren naar het Vlaams Belang. Dit is te wijten aan de teleurstelling in “de Kracht van Verandering-campagne” die vele Vlaams Belang-kiezers over de streep trok om voor de N-VA te stemmen. De N-VA beloofde jobs, welvaart, een beter onderwijs en gezondheidszorg te creëren. Dit bleek al gauw een illusie toen de regering, incluis de N-VA, de pensioenleeftijd optrok, het onderwijs duurder maakte en langdurig zieken vervolgde. Deze beslissingen hebben er dan ook voor gezorgd dat de andere regeringspartijen samen met N-VA niet meer over een meerderheid beschikken onder de bevolking.
Door besparingen is de concurrentie om werk te vinden nu vele malen hoger. De concurrentie lijdt tot verdeeldheid van de arbeidersklasse, waarbij de buitenlandse arbeider verweten wordt de Belg/Vlaming zijn job te stelen.
Deze verrechtsing zien we ook terug bij sommige bevolkingsgroepen van buitenlandse origine die teleurgesteld zijn in het westerse kapitalistische systeem. Daar wordt de fout gelegd bij de Belg, de Vlaamse arbeider of het kapitalistisch systeem dat discriminerend werkt. Vertrekkende vanuit die identiteitspolitiek wordt zo, net zoals bij de Vlaamse arbeider, de kiem gelegd voor extreemrechtse sympathieën en gedachtengoed zoals moslimfundamentalisme of het verheerlijken van dictators van het land van herkomst, zoals Erdogan.
Het is dan ook aan links en de PVDA om hierop in te spelen en dit perverse, racistische en conservatieve gedachtengoed te bestrijden met een socialistisch alternatief. Dit kan enkel door te breken met het kapitalisme en te streven naar een socialistische maatschappij, waar gelijkheid qua tewerkstelling, huisvesting, sociale zekerheid en onderwijs de norm zijn.
