De algemene ledenvergadering van sp.a Antwerpen heeft met een meerderheid van 71% haar goedkeuring gegeven aan de coalitie met N-VA en VLD. Het was een bevreemdende ervaring.
Meerdere sprekers legden duidelijk uit dat dit voorstel een poging was van De Wever - altijd een uitgesproken vijand van de socialisten - om de sp.a op een andere manier de nek om te wringen. Ondanks dat liet een grote meerderheid zich overtuigen door argumenten als “wij kunnen niets doen als we er niet bij zijn” of “wij mogen niet aan de zijkant blijven staan”. En dat terwijl de laatste tientallen jaren precies het omgekeerde bewezen hebben: ook als de sociaaldemocraten deelnamen aan een coalitie met burgerlijke partijen werden tal van verwor- venheden verkwanseld waar onze voorouders voor gevochten hebben.
En nochtans was er een belangrijke oppositie. Niet minder dan drie van de zes gemeenteraadsleden die verkozen waren voor de sp.a hebben neen gestemd en bovendien geweigerd een schepenambt op te nemen: Karim Bachar, Güler Turan en Hi cham El Mzairh. Dat dit allemaal verkozenen zijn die zelf migranten zijn of een migratieachtergrond hebben is geen toeval. En nee, dat heeft geen verband met het hoofddoekenverbod aan de stadsloketten en in de scholen. De moslim achterban van de sp.a begreep dat de onderhandelaars geprobeerd hadden het verbod (ooit uitgevaardigd door de sp.a burgemeester Patrick Jansen) terug te dringen, maar dit punt niet hadden kunnen binnenhalen. De grondreden is veel fundamenteler: de achterban van deze mensen bestaat uit degenen in de maatschappij-meestal, maar niet uitsluitendmet migratieachtergrond - die het ergst geleden hebben onder de sociale afbraak van de laatste decennia. Degenen die niets meer overhouden op het einde van de maand en hun kinderen zonder eten naar school moeten sturen. Hen moet je niet proberen te verkopen dat er iets goeds kan komen van een coalitie met de N-VA. Zij spuwen op degenen die het reële probleem van de criminaliteit aangrijpen om hele gemeenschappen te stigmatiseren. Zij ervaren dagelijks racisme van minstens een deel van de politie. Zij hebben gezien hoe De Wever een volledig district als Borgerhout bekladt, omdat het niet luistert naar de führer en een links districtsbestuur (sp.a -Groen - PVDA) verkiest.
Hoe naïef het vertrouwen in De Wever was bleek al twee dagen na de goedkeuring van het akkoord. Het bestuursakkoord had de ronkende titel “de grote verbinding” en vermelde uitdrukkelijk “Het stadsbestuur richt zich respectvol tot al haar inwoners zonder onderscheid.” Maar in een interview met de Standaard deed hij een laaghartige aanval op asielzoekers uit Palestina. Dit is geen toeval: De Wever ziet dat de sp.a problemen heeft met haar verkozenen met een moslimachtergrond en maakt van de gelegenheid gebruik om het mes dieper in de wonde te draaien. Moslims van alle gezindten komen over weinig overeen, behalve over de steun aan de Palestijnen die van hun land en huizen zijn beroofd en in de openluchtgevangenis van Gaza worden opgesloten. De Wever doet dit bewust omdat hij weet hoe gevoelig het thema ligt bij de moslims en omdat hij duidelijk wil maken hoe weinig belang hij hecht aan de overeenkomsten met de sp.a. Schandalig genoeg weigerde de leiding van sp.a Antwerpen hierop te reageren. De beslissing van de algemene ledenvergadering is er gekomen na een democratisch debat van vijf uur, waarbij zowel voor- als tegenstanders ruim aan het woord kwamen. Maar dat maakt het resultaat niet minder rampzalig. Nog maar een week voordien had Meryame Kitir namens de sp.a de val van de regering Michel 2 ingeleid door duidelijk te zeggen waarop het stond: BTW op elektriciteit van 21% naar 6%, pensioenleeftijd terug naar 65 en een belasting op de grote fortuinen. Een week later gaat de sp.a in de grootste stad van Vlaanderen in zee met een partij waarvan het programma al het tegendeel van deze terechte eisen nastreeft. Het is een spreidstand die onmogelijk uit teleggen is aan de kiezer. Wij denken dat het de sp.a zuur zal opbreken, niet alleen in Antwerpen maar in heel Vlaanderen. Ook andere commentatoren zeggen het: een partij die zich zo door het slijk laat sleuren, zorgt voor haar eigen overbodigheid.
