Op maandag 23 juni vond in België de grootste blokkadeactie plaats om de wapenleveringen aan Israël tegen te houden. Duizend activisten coördineerden een bestorming van twee industriële sites in Doornik en Haren die samenwerken met het Israëlische leger en dus medeplichtig zijn aan genocide.
Tijdens onze interventie rond deze actie en tijdens de demonstratie die daarop volgde, hebben we geduldig uitgelegd dat, hoewel deze actie de strijd voor de bevrijding van Palestina in België nog meer onder de aandacht brengt, het de taak is van de vakbonden en de werknemers van deze bedrijven om de Israëlische moordmachine te stoppen. Dit kunnen ze doen door middel van stakingen en bezettingen, dat wil zeggen van binnenuit.
Geconfronteerd met de passiviteit van de vakbonden en het gebrek aan strijdbaarheid ondanks mooie woorden, heeft de geëngageerde jeugd van België niet gewacht en zich terecht gemobiliseerd om te laten zien dat ook hier een sterke protestbeweging leeft en zich luidkeels verzet tegen de genocide in Gaza.
Burgerlijke politici, zoals Bart De Wever, hebben deze acties snel veroordeeld en met trots erop gewezen dat België een voorbeeldfunctie heeft in deze kwestie, dat het een verbod op wapenleveranties heeft ingesteld, dat er geen wapens vanuit België naar Israël worden verscheept en dat de activisten ongelijk hadden om zich op deze manier te mobiliseren.
Fedex vervoert wapens naar Israël
De feiten spreken echter voor zich. Enkele dagen na deze losse uitspraken publiceerde de krant Le Soir op 26 juni een artikel waarin werd gemeld dat de ngo Vredesactie een klacht had ingediend tegen Fedex omdat het bedrijf in het geheim militair materieel naar de zionistische staat vervoert. Dit materiaal is bestemd voor het onderhoud van gevechtsvliegtuigen die actief deelnemen aan de genocide. Bovendien zou dit materiaal zijn vervoerd ZONDER de wettelijke vergunningen die voor dit soort transport vereist zijn, wat de controverse nog vergroot, maar waarschijnlijk niemand zal verbazen.
Net als in Frankrijk tijdens de actie van de havenarbeiders in Fos-sur-Mer, legt deze klacht de schaamteloze leugens bloot van de politici van de bourgeoisie. Aan iedereen die het wil geloven beweren dat er een verbod is op het verzenden van militair materieel naar Israël vanuit hun respectieve landen. En net als in Frankrijk zijn het de arbeidersbeweging en burgerorganisaties die de leiders aan de kaak moeten stellen en tot de orde moeten roepen... Nog maar eens een bewijs dat de samenleving veel beter bestuurd zou worden door de arbeiders dan door een bourgeois kliek in dienst van de ergste imperialistische samenzweringen.
De noodzaak van arbeiderscontrole op de productie
Naarmate deze gevallen zich herhalen en de leugens en cosmetische decreten zich opstapelen om de massa's te misleiden, worden de arbeiders zich steeds meer bewust dat ze deze leiders, die de onverdedigbare zionistische staat in zijn moordpartijen verdedigen, niet kunnen vertrouwen.
In de VS, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en Duitsland vinden regelmatig soortgelijke debatten plaats over de schendingen van de wet inzake de levering van wapens en materieel sinds 2023. Opnieuw constateren de werknemers dat de wet niet voor iedereen geldt, dat bedrijven bedriegen en misleiden en dat ze doorgaans profiteren van de medeplichtigheid van regeringen die hen straffeloosheid garanderen.
Als we een einde willen maken aan deze handel, moeten we meer consequente actiemiddelen dan alleen het indienen van klachten of het eenmaal per jaar blokkeren van medeplichtige bedrijven weer centraal stellen in het debat. We moeten de vakbonden en werknemers in de sector met alle middelen motiveren en aansporen om zich te organiseren, niet alleen om de wet te doen naleven, maar ook om de productie en logistiek van dit materiaal, dat vandaag de dag wordt gebruikt om kinderen in Palestina (of zelfs elders) te doden, onder democratische controle te brengen. Deze arbeiderscontrole op de productie kan niet worden bereikt door sociaal overleg, maar moet aan de werkgevers worden opgelegd door een klassenbewustzijn te creëren en de krachtsverhoudingen te organiseren. Dat was bijvoorbeeld het geval bij de arbeiders van de Rolls-Royce fabriek in Schotland. Jarenlang weigerden zij de motoren van gevechtsvliegtuigen van de Chileense luchtmacht te repareren en te onderhouden onder het militaire regime van Pinochet. Dit is slechts één van de vele voorbeelden in de geschiedenis van de arbeidersbeweging.
De arbeiders hebben geen enkel belang bij de verspreiding van dit materiaal naar de bloedbesmeurde handen van de imperialistische mogendheden. De productielijnen en deze technologieën moeten worden omgeschakeld naar het algemeen belang, naar de productie van dingen die nuttig zijn voor de opbouw van een nieuwe samenleving, zonder oorlog, en niet voor de vernietiging ervan. Het voorbeeld dat ons moet inspireren is dat van de Britse arbeiders in de jaren 70. In de wapenfabriek Lucas Aerospace ontwikkelden de arbeiders een plan voor omschakeling naar een maatschappelijk nuttige productie. Het is dus mogelijk!
Overal ter wereld nemen de blokkades toe, in havens, luchthavens, wapenfabrieken, enz. Het is tijd om deze wereldwijd te coördineren om STOP te zeggen tegen de bewapening van Israël, voordat Netanyahu en zijn oorlogszuchtige kliek ons meesleuren in de bodemloze put van imperialistische oorlogen.
