26
vr, apr

België

Na de schitterende verkiezingsoverwinning (20 zetels op 39) moest de SP-Oostende nog vijf schepenen aanduiden in de CVP-SP bestuurscoalitie. Dat zou gebeuren op 10 december ter gelegenheid van een algemene ledenvergadering. De partijleiding (in het bijzonder Johan Van De Lanotte, burgemeester Vandecasteele en OCMW-voorzitter De Block) hadden liever vijf of maximum zes kandidaten gezien en oefenden ook druk uit in die zin, maar tevergeefs: de leden kregen op 10 december acht kandidaten ter stemming voorgelegd.

Na maanden van verwarring en gebakkelei zijn de onderhandelaars in Antwerpen eindelijk tot een nieuw bestuursakkoord gekomen. De ambitie is er om een positief project uit te werken dat Antwerpen weer op de juiste sporen moet krijgen.

De kerstboodschappen stonden dit jaar in het teken van de ‘vluchtelingen’. Of ‘illegalen’ zoals ze in dit land de laatste tijd worden genoemd. Zowel de koning als de paus deden een beroep op ons medelijden. ‘We’ zijn egoïstisch geworden. ‘We’ baden in de weelde, maar voelen ons bedreigd door arme sloebers uit de Derde Wereld. En we reageren ons dan maar af door op extreem- rechts te stemmen. Of de vrome woorden van koning en Kerk veel zoden aan de dijk zullen brengen, is een andere zaak. Waarschijnlijk bewerkstelligen ze precies het omgekeerde effect bij de doelgroep die ze beogen.  

We zijn vandaag meer dan een maand na de gemeenteraadsverkiezingen van 8 oktober, die werden aangekondigd als de verkiezingen van de ommekeer. In plaats van een ommekeer kregen we de zoveelste zwarte zondag. Het Vlaams Blok scoorde sterk in heel Vlaanderen, maar vooral in Antwerpen. In de Scheldestad ging het Blok met bijna 5% vooruit, waardoor het zijn positie van grootste partij er niet alleen consolideert, maar nog versterkt.

Sinds een jaar of tien zien we het Vlaams Blok bij elke verkiezing opnieuw vooruit gaan. Aanvankelijk waren de politici van de “democratische” partijen geschokt en gealarmeerd maar daar vinden we steeds minder van terug. Ondanks het standhouden van het fel bediscussieerde cordon sanitaire zien we een gewenning optreden en is het Vlaams Blok vandaag de dag meer aanvaard dan ooit tevoren.

Na twintig jaar beknibbelen is er voor het eerst een zekere begrotingsmarge. Dankzij de economische groei die hoger uitvalt dan geraamd, kan de regering rekenen op een kleine 120 miljard frank extra inkomsten. De vraag nu is: wie profiteert van al dat moois?

Is de manier waarop de socialistische partij zich in de coalitieonderhandelingen te Antwerpen op een onwaarschijnlijke manier laat rollen een voorbode van wat de nieuwe SP ons te bieden heeft?

Op 25 november nam het voormalige tendensblad “Nieuw Links” op een bijeenkomst in Antwerpen het initiatief om de nota van Patrick Janssens over de nieuwe SP kritisch te evalueren. De aanwezigen waren het er vrij snel over eens dat de linkerzijde in de partij het uitgangspunt voor de vernieuwing verwerpt. De SP-voorzitter gaat er immers van uit dat er in de SP een consensus zou bestaan dat “de socialistische partij staat voor een samenleving waarin iedereen gelijke kansen heeft”.

De Antwerpse hulporganisatie “Moeders voor moeders” stelde op 27 september ll. met veel tamtam haar nieuwste project voor: de installatie van een vondelingenschuif. Voortaan zullen ongewenst zwangere vrouwen in alle anonimiteit daar hun kind kunnen achterlaten. Volgens deze hulporganisatie is dit een noodzakelijk kwaad, om te voorkomen dat wanhopige moeders hun pasgeborenen zomaar aan de kant van de weg zouden dumpen.

De beweging van de truckers in Frankrijk heeft een kettingreactie op gang gebracht. Hun protest sprong over naar zowel andere landen als andere sectoren. In Wallonië speelt de arbeidersbeweging een voortrekkersrol. Dit is een logisch gevolg van het toegenomen aantal sociale conflicten en het heropflakkeren van de arbeidersstrijd.

Dat het Vlaams Blok in vergelijking met de gemeenteraadsverkiezingen van 1994 opnieuw een forse vooruitgang zou boeken, was te verwachten. Het Blok presenteerde zich nu eenmaal in veel meer gemeenten dan zes jaar geleden. Maar dat het met 33% van de stemmen in Antwerpen aan de haal zou gaan, verraste vriend en vijand. Het is revolterend, schandelijk, vreselijk, degoutant, om misselijk van te worden, om uit te barsten in razernij, om met je kop tegen de muur te lopen, en zo kunnen we nog een tijdje doorgaan. Alleen... dat helpt allemaal niet. 

De slagzin is zo oud als de straat en we begrijpen waarom: sinds de invoering van het algemeen enkelvoudig stemrecht (dat pas na de tweede wereldoorlog ook het vrouwenstemrecht omvatte en nog altijd tot volle wasdom moet komen via de toekenning van stemrecht aan migranten), voelde het establishment zich bedreigd door de opkomst van het socialisme.

In juli besloot de Beweging voor Sociale Vernieuwing rond Patsy Sörensen naar de gemeenteraadsverkiezingen te trekken samen met Vivant, het partijtje van zakenman Henri Duchâtelet, dat tijdens de parlementsverkiezingen in het nieuws kwam omdat zij de belasting op de arbeid wensen af te schaffen en een basisinkomen willen invoeren voor iedereen.

Zelden worden militanten op een algemene ledenvergadering van de Parti Socialiste nog onthaald met de ‘Internationale’ en de ‘Chiffon Rouge’. Dit was wél het geval op 26 juni, toen 130 militanten binnenstroomden in het nokvolle Maison du Peuple van Tubeke. Zoveel volk hadden ze de laatste zes maanden sinds het begin van de interne strijd tussen de linker- en rechtervleugel niet gezien.

We hoeven onze lezers er niet van te overtuigen dat de SP de laatste jaren weer flink naar rechts is opgeschoven. Het ledenaantal liep terug en niet weinig linkse basismilitanten zoals Johan Byttebier gingen zich elders inzetten. Als kers op de taart kregen we een nieuwe voorzitter met een marketingachtergrond, die zijn discours aanpast aan de aard van het publiek dat hij toespreekt.

Tijdens de waanzinnige 14e eeuw vonden de bestuurders van Bergen dat hun inwoners nog eens recht hadden op een gruwelijke terechtstelling. De inwoners waren vanwege de draconische strafmaten van de “overheid” echter zo geïntimideerd dat zij nog liever crepeerden dan te stelen of andere misdrijven te begaan. De vroede vaderen besloten dan maar een veroordeelde van een andere stad te kopen om hem publiek te vierendelen. Hetzelfde overkomt nu de Vlaamse Dienst voor Arbeidsbemiddeling en Beroepsopleiding (VDAB).

De paarsgroene regering is erg bedreven in het nemen van beslissingen met de optische eigenschappen van een geslepen diamant: naargelang hoe men ze in het licht houdt flonkeren ze rood, blauw of groen en kunnen de respectievelijke partijvoorzitters ze makkelijker aan hun achterban verkopen. Die schitterende facetten verbergen echter niet zelden een hoogst onzuivere en hypocriete kern.

Het staat in de regeringsverklaring: een referendum kan gehouden worden over de verdere hervorming van de openbare diensten. Vice-premier en Minister van Arbeid en Tewerkstelling Laurette Onkelinckx had het op TV onlangs ook over een referendum i.v.m. de "herverdeling van de arbeid en arbeidsduurverkorting". Dit allemaal om "democratische ruimte te geven aan de burger over problemen die hem aanbelangen".

Het valt vandaag moeilijk te begrijpen dat een goede tachtig jaar geleden een golf van enthousiasme en strijdbaarheid doorheen de Europese arbeidsklasse rolde. De Russische revolutie had de doodsklokken ingeluid voor het kapitalisme en het socialisme was binnen handsbereik. Maar de leidinggevende figuren van de Europese arbeidersbeweging dachten er anders over.

Een diepe breuk is ontstaan in de Parti Socialiste van Tubeke. De rechtstreekse aanleiding is de samenstelling van de lijsten voor de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2000. Een aantal media en de rechterzijde in de Partij proberen het conflict te herleiden tot een gekibbel tussen personen. Niet toevallig vallen de breuklijnen van deze tweespalt samen met deze die de partijafdeling in 1997 verdeelde naar aanleiding van de sluiting van de Forges de Clabecq. Toen sprak een groot gedeelte van de PS arbeidersbasis en de jongeren zich uit tegen de sluiting en voor de steun aan de actie van de vakbonden. Er was toen al een duidelijke breuk tussen de linker- en rechterzijde van de partij. Sindsdien staat Tubeke in het oog van veel politieke en syndicale stormen.

De geïnteresseerden weten het ondertussen, Patrick Janssens is niet alleen een nieuwkomer bij de SP, maar ook een vernieuwer. Een ontmoeting met de Antwerpse achterban van de 4de wijk gaf Patrick Janssens de mogelijkheid zijn retorische talenten te oefenen. Rechtopstaand, hemd zonder das (maar in de broek), zich verontschuldigend voor een stand-up comedian pose, bracht hij een vlot verhaal. Met de zelfkritiek als intro: de SP heeft zich vervreemd van progressief cultureel Vlaanderen; de SP kwam te arrogant over; de SP had weliswaar een ondankbare taak in de laatste regering maar was te conservatief; de SP heeft te weinig oog gehad voor de gevoeligheden van de jeugd.

Het veelbelovende charmeoffensief van Laken is op een sisser afgelopen. Vergelijk de massahysterie veertig jaar geleden bij het huwelijk van Prins Albert en Paola met de lauwe bedoening rond de middeleeuwse ‘Blijde Intreden’ van Filip en Mathilde.

Onze kameraden van het voormalige veertiendaagse blad Nieuw Links herrezen kort na de verkiezingen van 13 juni gedeeltelijk uit hun as en besloten een trefdag te organiseren waarop progressieven uit verschillende hoeken zich zouden kunnen beraden over een strategie naar de gemeenteraadsverkiezingen toe. Toen Vonk kort daarna van het initiatief op de hoogte werd gesteld en onze medewerking werd gevraagd zegden wij niet neen.

Dat de school een goed terrein is om de strijd tegen het Vlaams Blok aan te binden, werd onlangs nog eens op schitterende wijze geïllustreerd in Aalst. Half oktober organiseerden de leerlingen van het Atheneum er een werkweek rond fascisme. Op het einde van de week gingen echter een dertigtal leerlingen klagen bij de directie. Ze vonden het allemaal wel interessant, maar hadden kritiek op het feit dat het Blok zich niet eens mocht verdedigen en dat niemand blijkbaar een debat met hen aandurfde. Hoewel wij tegenstanders zijn van het uitnodigen van Vlaams Blokkers op debatten, namen de organisatoren in dit geval de juiste beslissing om in te gaan op de vraag van de leerlingen. Zoniet zouden de leerlingen in kwestie waarschijnlijk serieuze sympathieën voor het Blok ontwikkeld hebben.

Ruim 800 SP-leden waren aanwezig in het Cultureel Centrum te Hasselt op 16 oktober ll. om de nieuwe voorzitter te verkiezen. Op zoveel volk hadden de organisatoren duidelijk niet gerekend: de zaal zat meer dan overvol, zodat er velen moesten rechtstaan.

De opgeklopte gekte rond de verloving en het huwelijk van kroonprins Filip en jonkvrouw Mathilde d’Udeken d’Acoz is het povere antwoord van het establishment op de crisissen die België in de afgelopen jaren heeft doorgesparteld. De Financial Times schrijft dat de Belgen terug kunnen lachen. De crisissen zijn bezworen. De nieuwe regering moet het geschokte vertrouwen in ‘de politiek’ terug oplappen en het ‘sprookjeshuwelijk’ is de kers op de taart.

Het asielbeleid van de nieuwe regering biedt geen oplossing voor de problemen van de 'illegalen' in België. De asielzoekers lopen immers het risico wanneer ze zich aanmelden stante pede de deur te worden uitgewezen. Om aan papieren te geraken moeten ze kunnen bewijzen dat ze lang genoeg in het land verblijven, of dat hun leven in gevaar is, of dat ze zwaar ziek zijn e.d. Maar om dat te kunnen bewijzen hebben ze ... papieren nodig.

Ergens halverwege de cité van Winterslag en de dorpskom van Zonhoven vinden we de groepspraktijk waar ook dokter Yves Grouwels spreekuur houdt. Vonk sprak een uur met hem over zijn poging om zich op te werpen als tegenkandidaat van Patrick Janssens in de "strijd" (?) voor het voorzitterschap van de SP.

Acht jaar na de uitsluiting van de 'Vonkisten' uit de SP-afdeling Oostende, mogen de laatste rode schapen de stal weer binnen.

De discussie over het gratis maken van het openbaar vervoer wordt doorgaans in de kiem gesmoord als zijnde onbetaalbaar. Maar wat heet eigenlijk onbetaalbaar? Het ligt er maar aan hoe je je boekhouding opstelt.

De discussie over het gratis maken van het openbaar vervoer wordt doorgaans in de kiem gesmoord als zijnde onbetaalbaar. Maar wat heet eigenlijk onbetaalbaar? Het ligt er maar aan hoe je je boekhouding opstelt.

Sociale werkers vinden op een zeer natuurlijke wijze hun plaats in de neoliberale ideologische piramide. Zij zijn net als andere arbeiders eveneens de eerste slachtoffers van de extreme flexibiliteit. Men vindt ze overal terug: in de bedrijven, gevangenissen, ziekenhuizen, OCMW's, waar ze de meest uiteenlopende taken vervullen. Een getuigenis van een sociaal werker.

De regering Verhofstadt is inmiddels twee maanden jong. Haar belangrijkste activiteit was totnogtoe de bestrijding van de dioxinecrisis, een vergiftigde erfenis van het vorige kabinet. We willen ons hier voorlopig beperken tot een doorlichting van het grotendeels vage regeerakkoord, maar de aanpak van de dioxinecrisis toont nu al duidelijk aan waar de prioriteiten van deze regering liggen.

Op een warme dag in juli hadden wij een zeer lang en aangenaam vraaggesprek met Lode Hancké, oud-parlementslid voor de SP en voormalig voorzitter van de Antwerpse SP-federatie.

De Mechelse gemeenteraad heeft een voorstel om de oprichting van een gesloten internaat voor jonge delinquenten uit te bouwen. Is dit dé oplossing voor jeugdcriminaliteit?

Naar alle waarschijnlijkheid wordt 13 juni 1999 weer een ‘Zwarte Zondag’. Volgens een recente Dimarso-peiling zal het Vlaams Blok 15% van de stemmen wegkapen. In Antwerpen was het reeds bij de vorige verkiezingen de grootste partij. Is racisme ingebakken in de mens? De periodieke schommelingen doen het tegenovergestelde vermoeden. Welke zijn de sociale oorzaken van het ‘Zwarte Gevaar’ en welk alternatief kunnen wij bieden?

Een van de centrale verkiezingsthema's van de SP is een "herverdeling van de rijkdom". Volgens Louis Tobback wint men verkiezingen op basis van de oplossingen die men voorstelt naar de toekomst toe, niet op wat in de regering werd gepresteerd. Nochtans rept het SP-programma met geen woord over concrete herverdelingsmaatregelen via de belastingen.

De SP staat voor een grote uitdaging. Sommige peilingen voorspellen regelrechte rampspoed. In het slechtste geval behaalt de partij amper 15% en dreigt ze zelfs voorbijgestoken te worden door het Vlaams Blok. Vijftien jaar geleden behaalde de SP met de Europese verkiezingen nog meer dan 28% van de stemmen. Met welke voorstellen tracht de SP kiezers te bekoren?

Enkele weken nadat hij een spraakmakend interview ten beste had gegeven in HUMO – waarin hij de doofpotpolitiek van de SP top inzake Agusta en Dassault aankloeg – kondigde gewezen SP-parlementslid en gewezen Antwerps federaal voorzitter Lode Hancké zijn afscheid aan uit het politieke leven. Hancké die nog een 10e (en dus normaal niet verkiesbare) plaats op de SP-lijst van het Vlaams Parlement bekleedde doet ook daarvan afstand.

Iedereen heeft al gehoord van de PMS-centra (psycho-medisch-sociale centra). Ondanks de vele negatieve verhalen die de ronden doen over ‘het PMS’ mogen we toch fier zijn op deze begeleidingsdienst. In 1991 werd een rapport van de OESO over het Belgisch onderwijs gepubliceerd. Hierin wordt een redelijk positief beeld van de PMS-werking geschetst. De reactie van minister Van Den Bossche was veel minder positief.

Vele, ook traditioneel socialistische kiezers denken af en toe om een stem uit te brengen op Agalev. Niet alleen vanwege bekommernissen om het milieu, maar ook omdat de Groenen op sociaal-economisch vlak de indruk geven links te staan van de meeste socialistische partijen. Om vooruit te lopen op de conclusies: voor een deel klopt dat ook, maar als de Groenen moeten uitleggen hoe zij hun principes in de praktijk willen brengen begint het serieus mis te lopen…

De dramatische gebeurtenissen van vorig jaar met de "legale moord" op Semira Adamu hebben heel wat gewetens wakker geschud. Maar ondanks de talrijke debatten, artikels en allerlei proza, waren grondige analyses die probeerden de diepere oorzaken bloot te leggen, zeldzaam. Enkel een historische analyse kan de echte inzet van deze toestand aan het licht brengen.

Hoewel de verkiezingscampagne volop werd ingezet kan men zich nog steeds de vraag stellen waarom er in feite een stembusgang plaatsvindt. Het is inmiddels duidelijk geworden dat de thema’s opgeworpen door de sociale bewegingen (Witte Marsen, de strijd van Renault en Levi’s, de “Sans Papiers” ...) in deze campagne geen enkele aandacht krijgen.

Roberto D’Orazio, voormalig voorzitter van de sindicale delegatie van de Forges de Clabecq en boegbeeld van de Beweging voor Vakbondsverniewing, wenst een lijst samen te stellen voor de Europese verkiezingen. Alhoewel het programma en de speciefieke samenstelling van de lijst nog niet bekend zijn, is het duidelijk dat van zo’n kandidatuur een zeer sterke symboliek uitgaat.

De de facto uitgesloten mandatarissen van de SP Vilvoorde laten niet op hun kop zitten. Ze zijn een moedige strijd begonnen voor hun heropname en meer democratie binnen de socialistische partij. Ze vechten niet voor hun mandaat, maar voor eerherstel. Ze zouden kunnen kiezen voor een rustiger leven en "de boel" overlaten aan degenen die de afdeling gekaapt hebben, maar ze beseffen dat wat hen gisteren overkwam morgen anderen kunnen treffen. Daarom willen ze hun waarheid kenbaar maken aan de rest van de beweging.

Louis Tobback, een groot redenaarstalent naar verluidt, liet zich te Vilvoorde van zijn kleinste kantje zien en lanceerde een vuige scheldtirade: de SP-leden van Vilvoorde hadden het schurft, het waren strontvliegen, tuinkabouters tegenover de reuzen van vroeger.

Ondanks de vooruitgang die in de loop der decennia geboekt werd op het vlak van veiligheid op de werkplaats, worden er jaarlijks toch nog (te) veel mensen slachtoffer van een arbeidsongeval of van een beroepsziekte. Het zijn de doden en de gekwetsten in de nooit eindigende oorlog van de kapitalistische productiviteit.

Wat er precies gebeurde op die zwarte vrijdag 27 november in Schaarbeek zullen we wellicht nooit weten. Vast staat dat een dertienjarige jonge Marokkaan een metalen buis gooide die de schedel van Patrick Moombaerts, vader van twee kinderen, doorboorde met de dood tot gevolg. Een interview hierover met twee sociale werkers uit Schaarbeek.

Subcategorieën

Syndicaal Aantal artikelen: 284