Met een nationale manifestatie op 6 november hebben meer dan 120 000 mensen duidelijk gemaakt dat ze niet bereid zijn om de besparingsmaatregelen van de rechtse regering te aanvaarden. Die maatregelen zijn het gevolg van de diepe crisis waarin het kapitalisme verkeert. Onder druk van het grootkapitaal, het IMF, de Europese commissie en de Europese Centrale Bank wordt Europa overspoeld door een besparingsgolf van een ongeziene omvang. De besparingen worden éénzijdig verhaald op de gewone mensen. Het grootkapitaal blijft volledig buiten schot.
In België heeft het kapitaal met de nieuwe rechtse regering een geschikte bondgenoot gevonden om onze sociale verworvenheden één voor één terug te schroeven. Op die manier willen ze 'zuurstof geven' aan de economie. Dat die zuurstof meer gelijkenissen vertoont met de kunstmatige beademing van een stervend systeem vertellen ze ons er niet bij.
Om de besparingsplannen terug te dringen, heeft het gemeenschappelijk vakbondsfront een actieplan opgesteld. Na de nationale manifestatie volgen er in de aanloop naar de algemene staking van 15 december verschillende provinciale beurtstakingen. Op 24 november volgde een eerste beurtstaking in de provincies Antwerpen, Limburg, Luxemburg en Henegouwen. Vonk Turnhout ging met een delegatie op pad langs de piketten in Turnhout en nam deel aan de vakbondsconcentratie op de Turnhoutse Grote Markt.
Reeds om zes uur ging een delegatie van Vonk Turnhout langs bij de piketten van De Lijn, de onderaanneming B&C, Phillips en de gevangenis van Turnhout. Aan het begin en einde van de invalswegen van de industriezones hielden syndicalisten het verkeer tegen om hen op de hoogte te brengen van hun motieven om actie te voeren en te staken. Aan de piketten ontstonden discussies over het verdere verloop van de actie en de problemen die zich in hun bedrijven voordeden. Al snel werd de vergelijking met Griekenland gemaakt en legden verschillende arbeiders en bedienden de link met de crisis van het kapitalisme. Onze uitnodiging voor onze filmvoorstelling van de documentaire Greece on the brink – the crisis of capitalism and the socialist solution zorgde dan ook voor heel wat gespreksstof aan het piket en viel bij heel wat stakers in de smaak. We kregen ook persoonlijke getuigenissen te horen van mensen die de crisis nu al voelen. Oudere arbeiders vertelden ons vaak hetzelfde verhaal. “Moet ik hier in de fabriek blijven rondlopen met een looprek terwijl mijn kinderen moeten doppen? Met een dop of een dagcontract van het interimkantoor moet je eens een huis proberen te huren! En hun kinderwens moeten ze ook uitstellen! Wij moeten langer werken en we mogen meer betalen voor onderwijs waarmee ze toch geen werk vinden!”
Aan de piketten was het duidelijk dat de stakers goed op de hoogte zijn van de situatie. De redenen om te staken overstijgen de situatie in de eigen fabriek. Het gaat om hun welvaart, hun toekomst en die van hun kinderen. Hun toekomstbeeld is somber en beangstigend. “We gaan allemaal Griekenland achterna!” is een vaak gehoorde afsluiter van hun verhalen. Hun actiebereidheid is groot en hun ambitie duidelijk: de besparingsplannen én de regering wegstaken en op de knieën dwingen.
Na het bezoek aan de piketten trok onze delegatie naar de Grote Markt in Turnhout, waar de vakbonden en Hart Boven Hard voor duizenden aanwezigen stevige speeches afstaken. De leden van de regering stonden in een groot doel en de stakers konden zich met goed gemikte penalty's uitleven. Opvallend was de grote aanwezigheid van personeel uit de zorgsector. Om 13u was de Markt leeg en trokken vele syndicalisten terug richting hun piket. Conclusie: de rechtse regering heeft zich de woede van de werkende klasse op de hals gehaald. De strijdbaarheid en vastberadenheid is groot. En dit is nog maar het begin...
Zie foto's op https://www.facebook.com/media/set/?set=oa.10152601244973250&type=1
