De oproep van de socialistische vakbond tot een nationale stakingsdag werd in Antwerpen goed opgevolgd. Het speerpunt van de actie lag traditiegetrouw in de haven waar verschillende sluizen dicht bleven. Toen militanten voor dag en dauw een stakingspost optrokken aan de Scheldelaan rukte de politie uit met de grote middelen. Ze stelden zich niet alleen zeer agressief op en spoten iedereen vakkundig overhoop, ze arresteerden ook, Bruno Verlaeckt, voorzitter van het ABVV Antwerpen. “We kunnen niet tolereren dat er blokkades opgetrokken worden die de economische activiteit van de haven in het gedrang brengen” klonk het vanuit het stadhuis, “er zat niets anders op dan de verantwoordelijke hiervoor op te pakken”. Hiermee heeft Bart De Wever nogmaals bewezen dat hij voor 100 procent aan de kant van het havenpatronaat staat, in welke omstandigheden de arbeiders er moeten werken kan hem niet veel schelen!
Ondragelijke werkdruk
Aan het stakerspiket van de reinigingsdienst in Hoboken vertelt Mark dat het personeelstekort zo groot is dat er in de maand mei alleen al 100 verlofaanvragen werden geweigerd. Er was niemand om ze te vervangen! Sommigen proberen het vol te houden door 4/5e te beginnen werken, maar belanden van de regen in de drup: de hoeveelheid werk blijft gelijk, je moet jezelf opjagen om alles gedaan te krijgen en je wordt er nog minder voor betaald ook! Volgens Pascal staat de werkvloer met de rug tegen de muur: er rest niets anders meer dan te staken.
Aan het piket van Delhaize klinkt hetzelfde verhaal. Diana legt uit dat er drie jaar geleden nog 120 mensen werkten in de winkel aan de Plantin Moretuslei, vandaag is dat gereduceerd tot 69! Nieuw aangeworvenen moeten na 6 maand opleiding een examen afleggen. Slechts één op drie slaagt en krijgt een contract. De wet Peeters zal alles nog verergeren: de 38 uren week wordt los gelaten, interim arbeid zal doordat de flexibiliteit te groot wordt voor het contractuele personeel, nu wel mogelijk worden, hoe overuren berekend worden zal totaal veranderen,… er zijn nu al personeelsleden die méér dan 200 overuren hebben en ze niet kunnen oppakken, velen zijn ongerust voor de toekomst….. Bij de sector van de grootwarenhuizen was de kwestie niet: “gaan we staken?” maar: “wat zullen we doen en waar?”.
Wat na de zomermaanden
Bij de stelplaats van De Lijn in Berchem is er een gemeenschappelijk piket. werknemers van het spoor, de tram en de bus. Ook daar gaat het over de onmenselijke arbeidsomstandigheden. Veel chauffeurs eten terwijl ze rijden om toch maar zo weinig mogelijk tijd te verliezen en op schema te blijven. Sommige militanten stellen zich vragen bij de manier van actie voeren. Optrekken in gespreide slagorde dient tot niets. Waarom kan er intern niet beter overlegd worden zodat we allemaal samen in actie kunnen gaan? Opnieuw gaan betogen in Brussel en het daarbij laten, zal niets oplossen, ze lachen met ons! Ook de desinformatie in de media komt uitgebreid aan bod. Al te veel mensen slikken die onzinverhalen over luie treinbegeleiders die durven te staken omdat ze één verlofdag verliezen…. De besparingen bij het personeel zijn al jaren aan de gang en binnenkort zal ook de ticketprijs, het reizigerscomfort, het treinaanbod en het aantal stopplaatsen aangepakt worden! Personeel en reizigers hebben dezelfde belangen, ze zouden aan hetzelfde zeel moeten trekken. Er heerst een vastberaden sfeer, velen zijn van mening dat “er ons nog veel méér te wachten staat, ze persen ons maar uit en gebruiken ons, niets interesseert hen, enkel de winst!”. Het voorstel om zelf, als vakbond, correcte informatie, over het waarom van de stakingsacties te verspreiden wordt geopperd. Bij de stopplaatsen van de trein, bus en tramhaltes bijvoorbeeld kunnen militanten het publiek persoonlijk aanspreken en een kort pamflet uitdelen….
29 september en 7 oktober
Het komt er nu op aan om de komende acties zeer goed voor te bereiden. Waarom organiseren we de nationale betoging van 27 september niet in Antwerpen als een antwoord op het stakersbashen van Bart De Wever? De discussie die we meemaakten aan het gemeenschappelijke piket toont aan dat niet enkel de militanten, maar ook veel leden bereid zijn om hun steentje bij te dragen. Ze zijn tot veel méér in staat dan het braafjes opvolgen van ordewoorden. Overal ledenvergaderingen organiseren waar alles besproken wordt en de basis het laatste woord krijgt is dé manier om het broodnodige draagvlak voor volgehouden actie te vergroten.. Het idee van 'hernieuwbare stakingen' zoals in Frankrijk zal in het najaar op de agenda moeten worden gebracht.
Vindt u dit artikel de moeite ? Steun ons dan ook financieel.
