Minder dan twee stakingsdagen waren voldoende om de directie van Swissport Cargo op de knieën te krijgen. Zaterdag 23 september gaven de 60 arbeiders van de vrachtafhandelaar in Machelen er de brui aan. Unaniem werd er beslist tot staking nadat was vastgesteld dat er opnieuw te weinig mensen waren om het werk te verrichten. Personeelstekorten zijn een oud zeer bij de afhandelaar. Eigenlijk is het een structureel probleem. Het is dus niet het gevolg van enige slordigheid in het personeelsbeleid. Om tekorten op te vangen worden uitzendkrachten ingehuurd, maar die moeten natuurlijk opgeleid worden. Dikwijls zijn het niet dezelfde interimairs die worden ingezet. Dit neemt tijd in beslag en vergt bijkomende inspanningen van het vaste personeel. De directie verkoos tot nu toe om de druk op het bestaande personeel op te drijven in plaats van mensen aan te werven en beter materiaal te kopen. Dit is een constante in veel bedrijven. Winst gaat voor op investeren in personeel. Een eerste voorstel van de directie werd met 81 procent van de stemmen door de actievoerders verworpen. Veel vertrouwen heeft het personeel niet in de beloftes van het management. Uiteindelijk bond Swissport Cargo zondag in. Er komen 33 vaste personeelseden bij, nieuw materiaal wordt ingehuurd en op termijn aangekocht. Ook worden de stakingsdagen uitbetaald en komt er een dag verlof bij… Een duidelijke syndicale overwinning.
Wat kunnen we hieruit leren? Talrijke werkplaatsen zijn als hogedrukpannen vandaag. Het werk is veel intensiever dan vroeger, de druk wordt overal opgevoerd om zoveel mogelijk effectieve seconden werk uit een minuut te puren. In marxistische termen heet dit de verhoging van de relatieve meerwaarde. In een situatie van economisch herstel en dalende werkloosheid beseft het personeel ook dat de directies kwetsbaarder zijn dan voorheen. Meer dan ooit is een verstoring van de productie of de dienstverlening problematisch voor het bedrijf. Zeker in de transportsector die ingebed is in de ‘lean-production’ van talrijke andere bedrijven, zowel in België als internationaal. Elk uur, elke dag vertraging verstoort de productie en de distributie in de rest van de wereld. Vandaag is er dus meer macht in handen van het personeel. Eens dit beseft wordt, is er veel mogelijk. Zeker in geval van een verrassingsstaking heeft de directie minder manoeuvreerruimte dan bij werkonderbrekingen die weken op voorhand worden aangekondigd. Wij weten nu wat ons de doen staat.
