Het begon allemaal met de ineenstorting van de vastgoedluchtbel in de VS, gevolgd door het dreigend faillissement van de banken. Die zaten vol CDO’s [1], versnipperde en terug aan elkaar geplakte wankele hypotheekleningen die plotseling toxische producten waren geworden. Dat leidde tot een totaal wantrouwen tussen de banken onderling die elkaar geen geld meer wilden lenen dat nodig is voor het aanvullen van verlopen kredieten. Om de totale ineenstorting van het globaal financieel systeem te voorkomen schoven de overheden hun miljarden toe. Geert Hoste stelde het aldus: we gaven ons geld aan de banken, die vermenigvuldigden het tot geld dat niet bestond en nu is dat geld verdwenen. Nadat de institutionele beleggers zoals hefboomfondsen pensioenfondsen enzovoort plots massaal hun CDO’s hadden verkocht, wat de banken genekt had, stortten die zich nu op de landen die nu met torenhoge schulden waren opgezadeld. Al deze landen worden nu gegijzeld door de uitspraken van de ratingbureaus zoals Moodys en Standard &Poor, die het feit dat ze vastgoed en banken ramp niet hadden zien aankomen nu willen rechtzetten. Ze laten nu alle verkozen nationale en internationale leiders sidderen en beven. Ratingbureaus en de institutionele beleggers die ze klakkeloos volgen zetten het bestaan van miljoenen mensen op de helling zonder dat de door ons verkozen leiders hier iets willen of kunnen aandoen. Wie durft er nu nog beweren dat we in een democratie leven? Of anders gesteld, nu zie je duidelijk wat een burgerlijke democratie waard is.
Regeringsleiders hollen achter de feiten aan
Hun houding maakt het duidelijk dat de oude marxistische stelling, men controleert enkel wat men bezit, meer dan ooit geldig is. Ze storten massa’s geld in de economie gewoon door geld bij te drukken of door eigen staatsobligaties op te kopen en voeren krankzinnige besparingsplannen uit die de miljarden banksteunputten moeten vullen. Miljarden rechtstreekse en onrechtstreekse besparingen willen ze door onze strot rammen. En nog krijgen ze geen greep op de financiële markten. In de getroffen landen, wier aantal steeds toeneemt, wordt de koopkracht van miljoenen ondergraven en verwacht men tevens dat ze hun economieën laten groeien. Ze moeten meer uitvoeren naar hun buurlanden die in hetzelfde bedje ziek zijn. Het lijkt wel Kafka in het kwadraat.
Vakbonden en linkse partijen
De leiders van de organisaties die hun leden moeten verdedigen, lopen al evenzeer achter de feiten aan. Al beseffen ze even goed als de ernstige economisten en de regeringsleiders dat het kapitalisme terminaal is. Alleen weten ze niet welk alternatief naar voren te schuiven, wat niet onlogisch is aangezien ze in wezen het systeem altijd gesteund hebben. Ze hopen dat men het systeem drijvende zal houden en zijn tot vele toegevingen bereid. De linkse leiders worden echte ‘staatsmannen’ en verhalen de rekening op de klasse die ze beweren te verdedigen, zie maar naar Griekenland, Spanje enzovoort. Dit terwijl de vakbonden op Europees vlak enkel wat schijngevechten naar voren schuiven noch eisen stellen die het kapitalisme fundamenteel in vraag stellen. Al onze jarenlang bevochten rechten worden nu op de helling gezet door een kleine groep kapitalisten via onze verkozen leiders zonder enige hoop op licht aan het einde van de tunnel.
Genoeg is genoeg
Het financiënkapitaal overheerst de hele wereld en heeft ons aan de rand van de afgrond gebracht. Om uit de impasse te geraken moeten we haar macht volledig breken en we gaan het zelf doen door onze leiders te dwingen de oorlog te verklaren. Want daar gaat het om: dit is een oorlogssituatie. Nationaliseer de banken en de grote bedrijven op Europees niveau en plaats ze onder arbeiderscontrole om bureaucratie en corruptie te beletten. Sluit de beurzen, nationaliseer de hefboomfondsen en verzekeringsmaatschappijen.
Start het nationaal en internationaal verzet nu
Wat nu op het spel staat is niet minder dan de toekomst van de gehele huidige en toekomstige arbeidersklasse. Het wordt vechten of vergaan. Om bovenstaande eisen af te dwingen kan alleen de straat een antwoord bieden. Zo’n verzet moet stelselmatig worden opgebouwd: beginnende met informatie te verstrekken op niveau van de bedrijven en sectoren in heel Europa, over de noodzaak van de strijd aan te vatten. Ook het internet kan worden ingezet en alle publieke fora met een oproep aan de gehele werkende klasse. Startschot wordt dan interprofessionele militantenconcentraties in alle provincies. Dit mondt dan uit in een algemene 24-urenstaking in geheel Europa gekoppeld aan de bezetting van de bedrijven en bedrijvenparken naast het bezetten van grote publieke pleinen door de vakbonden. Dit alles als aanloop naar een algemene staking van onbepaalde duur tot onze eisen ingewilligd worden. De keuze waar we thans met zijn allen voorstaan is zeer beperkt: het wordt een socialistische solidaire radendemocratie op Europees vlak of een jarenlange totale neergang van de klasse van de werkende mensen. Vluchten kan niet meer.
[1] CDO of collateralized debt obligation. Bedrijfsobligaties die banken van hun balans halen, bundelen en herverpakken in verhandelbare effecten met de obligaties als onderpand. Die onderpanden waren dikwijls ‘rommelhypotheken’.
