Door al het nieuws over de gigantische crises die op ons afkomen, en de vele banale opmerkingen over “het nieuwe normaal”, zou men haast vergeten hoe gruwelijk “het oude normaal” was. Lenin beschreef het kapitalisme lang geleden als een “eindeloze verschrikking”. De zogenaamde “vluchtelingencrisis” bewijst al jaren de juistheid van deze uitspraak. Met de komst van COVID-19 gaat de situatie waarin migranten gedwongen verkeren, slechts van kwaad tot erger.
Voor zijn val (met hulp van de NAVO) in 2011 werkte de Libische “socialistische” leider Qadhafi, in ruil voor financiële hulp, samen met Europese leiders om migranten tegen te houden teneinde, in Qadhafi’s woorden, te voorkomen dat Europa “zwart” of mogelijk zelfs “vernietigd” zou worden, “zoals met de inval van de barbaren”. De behandeling van migranten liet destijds zeer veel te wensen over, maar sindsdien is de situatie veranderd in een ware nachtmerrie. Migranten die worden opgepikt door de (door de EU gesteunde) kustwacht worden opgesloten in overvolle detentiecentra. Deze bevinden zich vaak in de nabijheid van de strijd en beschikken vaak niet eens over genoeg voedsel en drinkwater. Een uitbraak van COVID-19 zou het gehele door oorlog verscheurde land, en vluchtelingen in het bijzonder, een rampzalige schade toebrengen. De pandemie zal de situatie in het gebied rond de Middellandse Zee, die al hartverscheurend is, alleen maar verergeren. Berekenende politici zullen het virus gebruiken om de beperkende maatregelen voor migranten op te voeren. Onlangs sloten Italië en Malta hun havens omdat deze “onveilig” zouden zijn. Reactionairen geven vanzelfsprekend migranten de schuld van het virus, en hameren nog altijd op hetzelfde aambeeld: het vermeende “gevaar” van migratie voor Europa.Het is echter voor elk weldenkend mens allang duidelijk wie nou werkelijk een gevaar vormt voor wie. Dat is ook dit jaar weer gebleken. In Kroatië worden migranten beroofd, in elkaar geslagen, teruggestuurd naar Bosnië en soms zelfs beschoten om Brussel te laten zien dat het land in staat is om de Europese grenzen te bewaken.
Onlangs werd de Maltese marine ervan beschuldigd dat ze de motor van een migrantenboot onbruikbaar had gemaakt en de inzittenden op zee aan hun lot had overgelaten. De grootste Europese gruwelen vinden we echter in Griekenland en Turkije. Al jaren worden vluchtelingen in miserabele omstandigheden gehouden door de Griekse regering. Ze worden in kampen ondergebracht zonder elektriciteit, zonder sanitair en met te weinig drinkwater. In Moria, op Lesbos, verblijven nu twintigduizend mensen in een kamp dat oorspronkelijk was bedoeld voor drieduizend mensen. In dergelijke omstandigheden kan de “anderhalvemetersamenleving” moeilijk aarden, zo lijkt het. Eerder dit jaar besloot Ankara om niet langer de “migrantenstromen” tegen te houden, zoals in de monsterlijke Turkijedeal uit 2016 met de Europese Unie was afgesproken. De regering hoopte op deze manier druk te zetten op de Europese Unie en de NAVO. Griekenland verwelkomde, zoals het de “bakermat van de Westerse beschaving” betaamt, deze wanhopige mannen, vrouwen en kinderen die het lef hadden om niet langer in pure ellende in Turkije te willen leven, met kogels, traangas en wapenstokken.
Socialisten moeten weerstand bieden aan imperialisme, rechtse bangmakerij en geweld tegen migranten. Veel vluchtelingen komen uit Syrië, Irak en Afghanistan, landen die slachtoffer zijn geworden van imperialistische interventies ten bate van de kapitalistische bloedzuigers. Anderen komen uit landen die zijn geruïneerd door handelsverdragen met Europa. Arbeiders uit andere landen staan aan onze kant in de klassenstrijd: zij moeten worden geholpen en georganiseerd.
De nationalistische koers van de SP in Nederland is een buitengewoon kwalijke zaak, maar niet uniek: de Griekse Communistische Partij verzet zich ook tegen het “gevaarlijk kosmopolitisme van de opengrenzentheorie”. Socialisten moeten echter staan voor onwrikbaar internationalisme en solidariteit. De komende periode zal getekend worden door politieke en economische crises. Het zal hoe langer hoe duidelijker worden dat het kapitalisme niet verenigbaar is met duurzaam menselijk welzijn. We mogen het niet laten gebeuren dat het coronavirus wordt gebruikt om migranten te demoniseren en buiten de deur te houden. Het is de taak van communisten om ons te verzetten tegen het idee van de “nationale eenheid”. We moeten de “coronacrisis” verbinden met een vernietigende kritiek op de bredere maatschappelijke structuur. Het kapitalisme creëert kunstmatige schaarste en oorlog. Door de rijkaards te onteigenen en de maatschappij te ontdoen van de scheiding in klassen kunnen we een veilige en harmonieuze samenleving opbouwen, waar plek is voor iedereen