Voor alle kameraden komt het tragische nieuws van het vroegtijdige overlijden van Phil Mitchinson aan als een zware schok. Phil Mitchinson was de adjunct hoofdredacteur van het marxistische tijdschrift Socialist Appeal en eveneens leider van de Internationale Marxistische Stroming. Spijtig genoeg werd Phil in de nacht van donderdag 16 op vrijdag 17 november het slachtoffer van een hartaanval. Hij werd in allerijl naar het ziekenhuis gebracht, maar het medische personeel kon hem niet meer redden. Hij was 38 jaar oud.
Dit tragische nieuws is een slag voor de beweging die Phil hielp opbouwen. Phil speelde een sleutelrol in de opbouw van de Internationale Marxistische Stroming (IMT) in Groot-Brittannië en internationaal.
Phil Mitchinson werd geboren in een bolwerk van de arbeidersklasse, Mertyr in South Wales. Zijn vader was mijnwerker in de plaatselijke schacht. Phil werd politiek actief op school. Toen hij 16 jaar oud was, sloot hij aan bij de Labour Party Young Socialists waar hij in contact kwam met marxistische ideeën. Hij vervoegde de Militant Tendency tijdens de heldhaftige mijnwerkersstaking in 1984. Deze staking heeft een sterke indruk op hem achter gelaten. Dikwijls rakelde hij de ervaringen, de moeilijkheden en de humor op van dit jaarlang conflict. Zeer snel begreep hij de basisideeën van het marxisme en ontwikkelde hij een talent bij het uitleggen van deze ideeën op een eenvoudige en duidelijke manier. Na zijn universitaire studies in Swansea werd hij snel aangeworven als vrijgestelde van de Militant in West Wales. In de verdeeldheid die in de Militant optrad in 1991 stond hij aan de kant van de minderheid rond Ted Grant, die later zou leiden tot de lancering van Socialist Appeal. Op het congres van de Militant datzelfde jaar verdedigde hij een resolutie voor de publicatie van een tijdschrift voor diegenen die verder in de Labour Party werken. Dit voorstel delfde zwaar het onderspit net zoals de hele oppositie tegen de uiterst-linkse lijn voorgesteld door de meerderheid van de leiding.
Phil vertegenwoordigde de oppositie op talrijke vergaderingen in Groot-Brittannië en internationaal. Uiteindelijk werd hij uit de Militant gesloten en daarna stak hij al zijn energie in de opbouw van Socialist Appeal. Hij werd aangeworven als voltijdse werkkracht voor het tijdschrift. Eerst ging zijn aandacht naar South Wales vooraleer naar Londen te verhuizen. Op nationaal vlak gooide hij zich steeds volledig in alle taken die hij ter handen nam, gaande van jongerenwerk tot vakbondswerk. Hij reisde regelmatig het land af, sprak op vergaderingen en conferenties van Socialist Appeal en internationaal. Hij beschikte over veel talent voor zowel het gesproken als het geschreven woord. Ook het drukken trok hem aan. Zijn toespraken waren steeds goed voorbereid, goed uitgedacht en zeer goed naar voor gebracht. Hij beschikte over wat ze de Welsh ‘huwl” noemen, die vaardigheid om een publiek in vervoering te brengen. Zijn laatste openbare toespraak dateert van maandag 13 november. Ondanks het feit dat hij zich slecht voelde, gaf hij een briljante uitleg over ‘de actualiteit van het marxisme’. Iedereen die aanwezig was vond het een begeesterende toespraak.
Phil had een echte dorst naar marxistische theorie en gooide zich in allerlei discussies. Zijn kennis van het marxisme was verregaand en hij misprees dikwijls degenen die het marxisme op een eenzijdige en mechanische manier voorstellen. Hij kon goed met Ted Grant opschieten en hielp hem of stond hem bij wanneer nodig. Zijn schrijftalent zette hij goed in bij de productie van Socialist Appeal en de laatste jaren ook in de redactie van verschillende documenten voor conferenties. Moeiteloos schreef hij artikels, duizenden woorden lang, die dan later meedogenloos werden ingekort om te passen in de weinige beschikbare plaats. Dit gezegd zijnde stak hij veel inspanning, zorg en tijd in zijn artikels, bezorgd als hij was om kwaliteit af te leveren. Als verantwoordelijke voor de productie van het blad – overgenomen van Alan Woods die opgeslorpt wordt door internationale taken – drong hij recent ook aan het gehele blad zelf te proeflezen voordat het werd gedrukt. Hier bovenop onderhield hij een bijzondere relatie met de leidinggevende kameraden van de Irish Republican Socialist Party met wie hij discussies voerde over de noodzakelijke tactieken en strategie voor de socialistische revolutie in Ierland. Internationaal was hij ook actief betrokken in de vergaderingen en conferenties van de Internationale Marxistische Stroming.
Hij genoot van discussies over sport en als echte ‘Welshman’ ging zijn voorliefde naar rugby. Om geen enkele belangrijke match te missen zorgde hij ervoor dat ze op video werd opgenomen. Zijn persoonlijkheid was zeer open en vreugdevol, hij genoot van een goed glas bier en ook van een sigaret ondanks zijn astma. Zijn passie ging niet alleen naar het marxisme maar ook naar muziek, in het bijzonder hield hij van Tom Jones en van Frank Sinatra. Zijn lach was besmettelijk, hij bezat een goede dosis humor en had een goede persoonlijke omgang met de kameraden. Iedereen die hem goed kende, wist dat hij veel aandacht schonk aan de opvoeding van zijn twee zonen, Jack en Sam, ondanks het feit dat ze nogal ver van hem leefden. Hij was ook een zeer belezen man. Niet alleen had hij de klassiekers van het marxisme onder de knie, maar hij hield ook veel van literatuur in het algemeen. Dikwijls citeerde hij uit de vele boeken die hij had gelezen om een of andere politiek punt in de verf te zetten gedurende een toespraak.
Een citaat die velen die hem hebben gehoord zich ongetwijfeld herinneren was: “Alle mensen dromen, maar niet op dezelfde manier. Zij die ‘s nachts dromen in de stoffige nissen van hun geest worden ‘s morgens wakker om vast te stellen dat het ijdele dromen waren. De dagdromers zijn gevaarlijke mensen omdat ze kunnen handelen naar hun dromen met open ogen, om ze waar te maken.” (uit het gecensureerde inleidende hoofdstuk van de ‘Zeven Pilaren van de Wijsheid’ geschreven door T.E. Lawrence)
Phils dromen behoorden niet tot de wereld van de fantasie, het soort dat niet werkelijkheid kan worden. Hij deelde dezelfde idealen en doelstellingen naar dewelke alle echte socialisten naar streven, een wereld waar de mensheid haar volle potentieel kan verwezenlijken en het einde van de barbarij van de klassenmaatschappij. Het werk gestart in 1992 voor de heropbouw van de marxistische stroming was hard en lang. Gedurende al die jaren zette Phil zich in voor de verdediging van de echte ideeën van het marxisme. Vandaag zijn de vooruitzichten voor onze stroming groter dan ooit. Dat besefte hij ten volle. Meer mensen sloten zich aan, vooral onder de jeugd. Onze taak blijft het vormen van een nieuwe generatie van arbeiders en jongeren in de fundamentele ideeën van het marxisme. Zo bereiden we de toekomst voor.
Phil zal erg gemist worden door allen die hem kenden. Het is een groot verlies. Maar hij zou de eerste zijn om te zeggen: “Wees niet droevig, help ons te slagen en engageer je.” Zijn volledige volwassen leven besteedde hij aan de zaak van de arbeidersklasse en aan de strijd voor het socialisme. Hij was vol optimisme over de toekomst. “Wij staan op de schouders van theoretische reuzen, Marx, Engels, Lenin en Trotski”, zou hij zeggen. Ons doel moet erin bestaan zijn strijd verder te zetten – die historische strijd – om de echte krachten van het marxisme op te bouwen verpersoonlijkt door Socialist Appeal en de strijd voor de verandering van de maatschappij. In Phils woorden: “De kracht van de ideeën van deze beweging eens ze verenigd zijn met miljoenen mensen, met arbeiders overal ter wereld zal erin slagen dit oude en decadente kapitalistische systeem omver te gooien en een nieuwe wereld te bouwen, een nieuwe toekomst, een socialistische maatschappij overal ter wereld.”
Wij betuigen ons medeleven aan zijn partner Mandy, zijn twee zonen Jack en Sam, zijn ouders en de rest van zijn familie.
