Deze maand hield de SPÖ-Linke, de linkervleugel van de sociaaldemocratische SPÖ, zijn eerste nationale conferentie met 120 aanwezigen van over heel Oostenrijk. Het is een belangrijke stap in de opbouw van een sterke linkerzijde in de Oostenrijkse arbeidersbeweging.
De Sociaaldemocratische Partij van Oostenrijk (SPÖ) leed de voorbije maanden een reeks zware nederlagen in de regionale en lokale verkiezingen. De voornaamste oorzaak van deze crisis ligt bij de rol van de partijleiding in de nationale regering. Partijleider en kanselier Werner Faymann steunt openlijk het crisisbeleid dat door de grote banken wordt opgelegd. Hij leidt een coalitieregering met de conservatieve Oostenrijkse Volkspartij (ÖVP) zonder ook maar een fractie van het sociaaldemocratische programma in de praktijk te brengen. En nu is ook de discussie gestart over hoe de publieke uitgaven de komende jaren onder controle gebracht dienen te worden. De ÖVP is voorstander van forse besparingen in de zogenaamde welvaartstaat en een verhoging van de belastingen op brandstof en energie in naam van de ‘ecologie’. In werkelijkheid willen de conservatieven de arbeidersklasse doen opdraaien voor de kosten van de crisis. De leiding van de SPÖ toont echter geen enkele intentie om in te gaan tegen het kapitalistische offensief. Integendeel, Faymann wil geen politiek alternatief naar voren brengen uit vrees om de conservatieven te provoceren. Nochtans vraagt de meerheid van de partij, de vakbonden en de Jongsocialisten om belastingen voor de rijken. Zij moeten betalen voor de crisis die ze veroorzaakten.
Tegen deze achtergrond zijn er de voorbije maanden verschillende pogingen ondernomen om een linkse koerswijziging te brengen in de sociaaldemocratie. De regionale partijleiding van het industriegebied Oberösterreich is bijvoorbeeld gestart met een interne discussie die bijzonder kritisch is voor de nationale partijleiding. Ook de Jongsocialisten (Sozialistische Jugend Österreichs, SJÖ), die traditioneel een belangrijke kracht vormen in de sociaaldemocratische linkerzijde, zijn een linkse denktank gestart met openbare vergaderingen in heel Oostenrijk. Beide initiatieven zijn bedoeld om de discussie op gang te brengen en willen eigenlijk de partijleiding overtuigen van de nood tot een koerswijziging. Voor veel basismilitanten gaat dit echter niet ver genoeg. Heel wat linkse partijleden zijn tot de conclusie gekomen dat er nood is aan een georganiseerde linkerzijde om de druk op te voeren in de partij en om de politieke strijd aan te gaan met de contrareformistische partijleiding.
De SPÖ-Linke is opgericht in de herfst van vorig jaar en vormt de aanzet van deze georganiseerde linkerzijde. Verschillende prominente sociaaldemocraten (waaronder de voormalige minister van Sociale Zaken Erwin Buchinger) hebben ondertussen openlijk hun steun uitgesproken voor het initiatief. De burgerlijke massamedia hebben vanzelfsprekend veel interesse voor de SPÖ-Linke, waardoor heel wat nieuwe mensen aangetrokken worden tot het project. Ondertussen is de SPÖ-Linke georganiseerd in 8 van de 9 Oostenrijkse regio’s.
De marxisten van “Der Funke” speelden van bij het begin een centrale rol in dit project en brachten de idee naar voren om alle kameraden samen te brengen in een nationale conferentie. Deze vond plaats op 10 april in Linz. 120 mensen van over heel Oostenrijk woonden de conferentie bij. Onder hen waren delegees en vakbondsmilitanten, partijmilitanten, jongsocialisten en vertegenwoordigers van verschillende sociaaldemocratische frontorganisaties. Er waren heel wat jongeren maar ook gevestigde sociaaldemocraten met decennia aan partijlidmaatschap. De zaal was gevuld tot en met de laatste plaats. Aangezien er op dezelfde dag ook een aantal andere belangrijke activiteiten waren binnen de Oostenrijkse arbeidersbeweging, was de opkomst een groot succes. Het toont aan dat de SPÖ-Linke op weg is om een levensvatbare tendens te worden binnen de Oostenrijkse arbeidsbeweging.
De conferentie werd geopend met een toespraak door David Stockinger, een bekende SPÖ’er uit Niederösterreich. Hij vatte de taak van de SPÖ-Linke samen door te verwijzen naar de woorden van Josef Hindels (een icoon van de Oostenrijkse arbeidersbeweging en de antifascistische strijd): ze moet een politiek, socialistisch alternatief naar voren schuiven voor het kapitalisme dat niet in staat is om de problemen op te lossen waarvoor de mensheid staat. David Stockinger las ook enkele van de vele solidariteitsboodschappen voor die waren opgestuurd door verontschuldigden: er waren brieven van enkele partijafdelingen, regionale parlementsleden en van enkele hogere leden uit de partijleiding zoals Kurt Flecker uit Styria en Michael Ritsch, de voorzitter van de regiopartij in Vorarlberg.
Daarna nam Rudi Fussi, een van de oprichters van de SPÖ-Linke en een bekende activist tegen de aankoop van militaire vliegtuigen, het woord om het politiek programma voor te stellen. Hij verduidelijkte dat de centrale kwestie vandaag is of de arbeiders dan wel de bazen zullen opdraaien voor de kosten van de crisis. Hij viel openlijk de plannen van de ÖVP aan, maar had ook kritiek op de SPÖ-leiding die weigert om het gevecht aan te gaan met de conservatieven. Na de toespraak van Rudi Fussi mengden heel wat aanwezigen zich in de levendige discussie. Daarna werd het programma van de SPÖ-Linke, met een duidelijk antikapitalistisch karakter, gestemd. Er werd ook een eisenpakket opgesteld met betrekking tot de aankomende besparingen, waarin wordt voorgesteld om de rijken en de bazen te belasten. Rond dit programma zal de SPÖ-Linke een campagne starten binnen de SPÖ in de aanloop naar het volgende partijcongres in juni. Op 1 mei en in de komende regionale congressen zal de linkervleugel dit programma verspreiden en een duidelijk alternatief bieden voor de partijleiding die zich volledig schikt naar de wensen van de kapitalisten.
Vervolgens sprak Gernot Trausmuth, redacteur van het marxistisch blad “Der Funke” en medeorganisator van deze conferentie, over de methoden die nodig zijn om de SPÖ-Linke op te bouwen in de komende periode. Hij benadrukte dat de SPÖ-Linke meer moet zijn dan een discussieclub en dat “we in praktijk moeten aantonen dat onze ideeën in staat zijn om de arbeidersbeweging terug op te bouwen. De SPÖ-Linke moet een stem geven aan de arbeidersstrijd en de partij terug opeisen om ze te hervormen tot een instrument in de klassenstrijd.”
In enkele workshops werd het concrete werk van de SPÖ-Linke meer in detail besproken. Daar werd besloten dat de SPÖ-Linke het verzet moet organiseren tegen de aankomende besparingen, dat het een betere aansluiting dient te vinden in de vakbonden en dat het moet vechten voor democratische rechten in de SPÖ. In de plenaire zitting was er een levendig debat over de kwestie van het plafonneren van de lonen voor SPÖ-mandatarissen tot het loon van een gemiddelde werknemer. Uiteindelijk bleek een grote meerderheid voorstander van deze eis.
Op het einde van de meeting werd een team van woordvoerders en bestuurders verkozen. Tijdens de komende periode zullen 10 kameraden instaan voor de uitvoering van de beslissingen van de conferentie en voor de uitbouw van de SPÖ-Linke. Onder hen zijn er enkele bekende delegees en leiders van de Jongsocialisten. Met Gernot Trausmuth, Martin Wieland en Lukas Riepler (voorzitter van de Jongsocialisten-Vorarlberg) beschikt de marxistische tendens over drie kameraden in dit team.
De conferentie was ongetwijfeld een belangrijke stap vooruit in de opbouw van een sterke georganiseerde linkerzijde. De Oostenrijkse marxisten zullen er alles aan doen om bij te dragen tot dit proces.
Bezoek de website van de SPÖ-Linke (www.spoe-linke.at) en Der Funke (www.derfunke.at).
