Twee jaar geleden, op 11 april 2002, werd er in het Zuid-Amerikaanse land Venezuela een staatsgreep gepleegd. Het doel van de staatsgreep was de omverwerping van de regering van de populaire president Chavez.
In eigen land had deze staatsgreep de steun van hogere legerofficieren, de patroonsorganisatie, de corrupte vakbondsleiding, de zogenaamde Democratische Alliantie die de rechterzijde verenigt, de kerkelijke hiërarchie en de private media. In het buitenland werd de staatsgreep op uitbundig handgeklap onthaald door de Amerikaanse regering en de toenmalige voorzitter van de Europese Unie, de Spaanse premier Aznar.
Deze staatsgreep is mislukt dankzij de massale mobilisatie van letterlijk miljoenen mensen rond het presidentiële paleis, de legerkazernes en in alle grote en minder grote steden. Dat gebeurde op 13 april 2002. Deze massale steun in de straat ligt in het verlengde van de verkiezing van Chavez zes jaar geleden door een absolute meerderheid van de bevolking. Sindsdien is hij door vijf electorale processen gegaan die hij steeds heeft gewonnen. Democratischer kan bijna niet!
De reden voor deze grote steun bij de bevolking, hoofdzakelijk bij de armen en onderdrukten, ligt in het beleid dat Chavez voert. Dit beleid, bekend onder de naam van de ‘Bolivariaanse Revolutie’, is voordelig voor de meerderheid van de Venezolanen. Hij investeert in de gezondheidssector en het onderwijs, hij zegt neen tegen privatisering van de openbare diensten en van de pensioenen, om slechts enkele voorbeelden te geven. Vorig jaar hebben ongeveer 1 miljoen mensen leren lezen door zijn alfabetiseringspolitiek.
De verkiezing van Chavez heeft ook gezorgd voor een zeer grote politisering en zelforganisatie bij de massa van de gewone mensen in de wijken, bedrijven, in het onderwijs en ook in de lokale media. Als je hieraan toevoegt dat Venezuela de op drie na belangrijkste olieproducent is ter wereld, dan weet je waarom Bush en het Witte Huis nachtmerries krijgen van Chavez en de opgang van de volksbeweging.
Na de mislukte staatsgreep van april 2002 is er een nieuwe poging geweest om Chavez omver te werpen dankzij een reusachtige economische sabotage – een patronale staking – die hoofdzakelijk de belangrijke oliesector trof. Dat gebeurde van december 2002 tot januari 2003. Deze patronale staking werd actief gesteund door de Verenigde Staten. Tot hun grote spijt is deze poging tot staatsgreep ook mislukt door de geleidelijke overname van de oliebedrijven door de arbeiders zelf en de omringende gemeenschappen! De VS blijven echter als een bulldog vasthouden aan hun plannen voor de omverwerping van Chavez. Hiervoor worden miljoenen dollars uitgetrokken die de kassen van de rechterzijde spijzen. De krachtmeting gaat dus voort. Het lijdt geen twijfel dat er opnieuw een staatsgreep wordt voorbereid gesponsord door Bush en konsoorten.
Als Chavez en de volksbeweging winnen, zou dit een grote klap zijn voor de politiek van het imperialisme en het neoliberalisme wereldwijd. Om hierin te slagen is een verdieping van de revolutie nodig, een breuk met het kapitalisme in de richting van het socialisme. Daarom moeten we de beweging in Venezuela steunen, uit solidariteit, maar ook omdat het neoliberale beleid in heel de wereld wordt toegepast, ook in Europa: besparingen in sociale uitgaven, aanvallen op de pensioenen en de gezondheidszorg, privatiseringen enzovoort. Als ze in Venezuela winnen, dan winnen wij allemaal. Als ze in Venezuela verliezen, dan verliezen wij allemaal!
Wil je meer info, mail dan naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. of bel naar 0486/93.78.64
Teken ook onze oproep op www.handsoffvenezuela.org en lees onze artikels over Venezuela
