De Venezolaanse syndicalist Ricardo Galindez maakt momenteel een tournee door Groot-Brittannië en Ierland om steun te verwerven voor de revolutie in Venezuela. Hij is daar op uitnodiging van onze internationale campagne ‘Handen af van Venezuela’. De eerste dag was al een groot succes. Meer dan tachtig mensen vulden het Grand Committee Rooms in het Britse House of Commons om te horen hoe Ricardo de laatste ontwikkelingen in de Bolivariaanse Revolutie schetste.
Deze meeting werd gesteund door het Labour-parlementslid John McDonnell, de erevoorzitter van de campagne ‘Handen af van Venezuela’. De voorzitter was Jeremy Dear, de algemene secretaris van de Nationale Vakbond van Journalisten. John McDonnell opende de bijeenkomst door het vitale belang te benadrukken van de campagne ‘Handen af van Venezuela’ om de Venezolaanse revolutie bekend te maken in heel de arbeidersbeweging. In het bijzonder is het fundamenteel om tijdens dit verkiezingsjaar druk te zetten op parlementsleden van Labour en via hen op de Labour-regering. “In het verleden steunden we revoluties die verpletterd waren door het imperialisme, nu hebben we de kans om een revolutie te steunen die nog volop gemaakt wordt”, zei hij.
Ricardo Galindez vertelde over zijn ervaringen bij de snelle ontwikkelingen in de Venezolaanse revolutie. Hij legde uit hoe de massa’s, opgewekt door de verkiezing van Hugo Chavez, elke uitdaging hadden geconfronteerd, inclusief het recente referendum. Telkens hadden ze de contrarevolutie en de heerschappij van de oligarchie een klap gegeven. “Op de dag van het referendum incasseerde de Oppositie een zware klap”, zei hij. “Die klap kwam voort uit de kracht van de massa’s en veroorzaakte diepe demoralisatie binnen de rangen van de Oppositie. Ze verdwenen van de straten.” Niettemin waarschuwde Ricardo dat de contrarevolutionairen het nooit zouden opgeven. “Ze blijven samenzweren. Ze houden fabrieken gesloten.” En zij zaten achter de recente moord op de procureur die het onderzoek leidde naar de organisatoren van de rechtse staatsgreep in 2002. Vervolgens legde hij uit dat de recente ontvoering in Caracas van een vertegenwoordiger van de linkse Colombiaanse guerrilla FARC door een speciale eenheid van de Colombiaanse politie in alliantie met enkele Venezolaanse militairen, een provocatie was geënsceneerd door Washington (lees het artikel Venezuela and Colombia clash over kidnapping of FARC leader in Caracas).
Ricardo zei dat de nieuwe linkse vakbondsfederatie UNT een groeiende kracht is. De arbeidersklasse drukt haar stempel op de revolutie en de nationalisatie van Venepal was een ‘keerpunt’. Hij verwelkomde de speech van Chavez op het Wereld Sociaal Forum waarin deze stelde dat de Bolivariaanse Revolutie niet binnen de grenzen van het kapitalisme kan blijven. Alleen via de socialistische weg, door het nationaliseren van de banken, het financiewezen en de grote bedrijven kunnen we slagen in ons opzet. Ricardo waarschuwde echter dat de revolutie nog niet voltooid is. Om een nederlaag te vermijden, moet de revolutie verdergaan en de macht van de oligarchie breken door hun eigendom te nationaliseren en die onder arbeiderscontrole te plaatsen. Kameraad Galindez eindigde zijn speech met de woorden: “We moeten winnen. We zullen winnen!”
De volgende spreker was de Venezolaanse ambassadeur in Londen, Alfredo Toro Hardy. Hij verklaarde dat president Chavez zich zeer bewust is van het mooie werk dat de campagne ‘Handen af van Venezuela’ levert in Groot-Brittannië. “Ik sprak met president Chavez enkele dagen geleden en hij wou graag een korte stop maken in Groot-Brittannië om jullie te ontmoeten”, zei meneer Hardy onder een daverend applaus. De ambassadeur schetste het beleid van de Venezolaanse regering en de ernstige moeilijkheden die ze het hoofd moesten bieden wegens de agressieve houding van de VS. Hugo Chavez won acht verschillende electorale processen bovenop zijn presidentiële verkiezing in 1998, en toch noemen de vijandige media hem een dictator! Verder stelde de ambassadeur dat het model van vrijemarktkapitalisme dat de VS aan heel Latijns Amerika wil opdringen, is uitgedraaid op een ramp. De sociale indicatoren waren tijdens de jaren ’90 slechter dan tijdens de jaren ’70. “Het model dat Chavez voorstaat, is rationeel”, verklaarde hij en eindigde zijn toespraak met een oproep: “We hebben jullie hulp nodig.”
Kameraad Manzoor Ahmed, parlementslid in Pakistan, sprak eveneens de bijeenkomst toe. Hij ontmoette vorig jaar Chavez in Venezuela. In zijn bijdrage maakte hij een vergelijking tussen de Bolivariaanse Revolutie en de revolutie in Pakistan in 1969. Daar ging deze revolutie onder leiding van Bhutto slechts halfweg, waardoor de contrarevolutie zijn krachten kon verzamelen en Bhutto kon omverwerpen met een militaire coup. Daarom concludeerde Manzoor dat het noodzakelijk is om de socialistische revolutie tot zijn eindpunt door te voeren. Er bestaat geen andere weg.
De toespraken werden gevolgd door vragen vanuit de zaal en een levendig debat. De financiële omhaling in de zaal bracht bovendien 225 euro op voor de campagne. Na een kort antwoord van de ambassadeur en van Ricardo, vatte Jeremy Dear de meeting samen en deed hij een oproep om de campagne bekend te maken in elke uithoek van de arbeidersbeweging. Ook drukte hij zijn diepste appreciatie uit voor de hulp van John McDonnell, die tevens op een warm applaus van het publiek werd onthaald.
‘Handen af van Venezuela’ heeft dus opnieuw een succesvolle bijeenkomst georganiseerd in het Britse parlement. Nu bestaat de taak erin om de campagne te brengen naar elke vakbondsafdeling, elke syndicale delegatie en elke studentenbond, om een massabeweging te bouwen ter verdediging van de Venezolaanse Revolutie.
