Op initiatief van de Cubaanse dissidente economiste Martha Beatriz Roque verzamelden ongeveer 150 tegenstanders van het regime van Castro zich op 20 mei in een boomgaard in de buitenwijken van Havana. Hoewel de bijeenkomst plaatsvond met de toestemming van de regering verklaarden de organisatoren de wel erg magere opkomst door het feit dat mogelijke deelnemers door het regime werden afgedreigd.
Roque is een van de lievelingen van de VS onder de Cubaanse dissidenten omdat ze er ultraliberale ideeën op nahoudt en elke dialoog afwijst met iedereen die ook maar iets met het huidige regime te maken heeft. Zelfs andere vooraanstaande dissidenten zoals Oswaldo Paya, Pedro Pablo Alvarez Ramos en Manuel Cuesta Morua wilden niets met haar reactionaire bijeenkomst te maken hebben en waren op 20 mei manifest afwezig.
Bizarre foto
Ondanks haar marginale karakter kreeg de bijeenkomst toch de nodige internationale pers en werd ze bovendien een hart onder de riem gestoken door een videoboodschap van president Bush. Het is trouwens al langer bekend en bewezen dat Bush de meest marginale en reactionaire elementen in de Cubaanse oppositie niet enkel steunt met woorden maar ook met harde Amerikaanse dollars, via het United States Agency for International Development (USAID). Dit alles kon alvast van de boomgaardmeeting geen succes maken. De in Miami gebaseerde website www.cubadaily.com publiceert één zeldzame foto van het evenement. We zien een boze menigte met opgeheven vuisten rammelend aan een hek (eentje steekt zelfs provocatief het vingertje omhoog). Cubadaily wil ons daarbij via een onderschrift doen geloven dat het gaat over
“sympathisanten die aan de hoofdingang van de bijeenkomst hun solidariteit kwamen betuigen en daarbij ‘vrijheid, vrijheid’ scandeerden.”
Zou het niet plausibeler zijn dat deze mensen niet opgezet zijn met pogingen om het kapitalisme in Cuba te herstellen? Waarom werden ze anders niet toegelaten op de meeting? Zijn er dan echt geen andere foto's die het vermeende succes van de bijeenkomst kunnen illustreren?
Diezelfde Cubadaily schrijft dat in Miami zelf (waar het vermeende afschrikwekkende effect van de dictatuur van Castro toch iets minder voelbaar is en Bush de plak zwaait?)
“dozijnen Cubaanse Amerikanen de meeting mee volgden en in de wolken waren dat ze plaatsvond”.
Dozijnen... Als een succesverhaal klinkt dit alles niet direct. Roques ambities waren nochtans erg groot. Niet alleen was de doelstelling om 500 mensen bij elkaar te brengen (1) maar ook had ze enkele iconen van de kapitalistische restauratie in Oost-Europa uitgenodigd, namelijk Vaclav Havel en Michaël Gorbatsjov (2). Beide heren bedankten echter voor de eer. Bijna zou je denken dat ze beseffen dat hun eigen landen niet direct een stralende toekomst hebben binnengeleid. Waarschijnlijker is echter dat ze zich niet willen verbranden aan een ultrareactionaire figuur als Roque.
Wie zich wel hadden aangediend waren enkele rechtse Europarlementsleden uit (voormalig Oost-) Duitsland, Spanje, Tsjechië en Polen alsook enkele Poolse en Italiaanse journalisten. Dit gezelschap werd door de Cubaanse autoriteiten echter uitgewezen nog voor de aanvang van de bijeenkomst. Maar daar schuilt nu net een vette adder onder het gras. Hoewel het geheel duidelijk werd opgezet als één grote provocatie aan het adres van het Cubaanse regime, met de openlijke manifeste steun en bescherming van buitenlandse mogendheden (iets wat in Europa of de VS nooit zou worden getolereerd) worden de uitwijzingen nu aangegrepen om de dooi in de relaties tussen Cuba en de Europese Unie te verstoren en de EU opnieuw te bewegen tot economische sancties tegen Cuba. De Europese Commissie liet prompt weten dat sancties mogelijk reeds vanaf volgende maand zouden worden ingesteld. Het is toch opvallend hoe de logge Europese bureaucratie in bepaalde gevallen bijzonder snel kan zijn.
We laten in het midden of het een juiste beslissing was van de Cubaanse autoriteiten om deze politici en journalisten uit te wijzen, hoewel we het ten volle kunnen begrijpen. Wat echter flagrant onaanvaardbaar is, is dat dit soort uitgelokte diplomatieke incidenten in naam van 'de democratie' zo gemakkelijk kan worden misbruikt om bepaalde landen te treffen die niet in de pas van de kapitalistische wereldeconomie lopen. Zijn deze 'voorvechters van de democratie' bijvoorbeeld ook bereid om een bezoek te brengen aan dissidenten in Oezbekistan, en zullen bij een eventuele uitwijzing ook economische sancties worden getroffen? Is het bloedbad dat in Oezbekistan werd aangericht trouwens geen veel belangrijkere reden om dit nu al te doen? En wat met China? Zal de EU morgen op gelijkaardige wijze geprovoceerd kunnen worden om zijn economische relaties met China op een laag pitje te zetten? Denkelijk niet. Dit soort spelletjes wordt zéér selectief gespeeld met landen zoals Cuba die niet zomaar bereid zijn hun sociale verworvenheden te grabbel te gooien aan de kapitalistische vrije markt. Protesteren tegen sancties van de EU tegen Cuba kan je alvast op volgend adres:
Europese Commissie
T.a.v. Mr. S. Kuehn Von Burgsdorff, Acting Head of Delegation to Cuba
Wetstraat 200
B-1049 Brussel
(1) USA Today 21/5/2005
(2) Havana Journal 19/2/2005
Lees ook onze andere artikelen over Cuba:
