Op zondag 7 augustus sloten een hele reeks winkels en bedrijven hun deuren in de Koerdische gebieden van Iran. De algemene commerciële staking werd georganiseerd als antwoord op de escalatie van repressie. Bij protestacties de laatste maanden in de meeste Iraans-Koerdische gebieden en andere Koerdische steden (die officieel buiten de Koerdische provincie vallen), trad de dictatuur brutaal en wraaklustig op.
De golf van protest begon na de staatsmoord op Shwaneh Ghaderi, een dertigjarige politieke activist. Hij werd op zaterdag 9 juli in Mahabad door de veiligheidstroepen van het Iranese regime vermoord, toen die op een aantal Koerdische jongeren schoten. Het was niet genoeg dat ze Ghaderi vermoordden en twee andere jongeren verwondden Ze bonden het lichaam van Shwaneh achteraan een Toyota-jeep en sleepten het doorheen Mahabad voor ze de dode aan zijn familie overhandigden. Sinds die dag vinden er in verschillende Koerdische gebieden grote protesten plaats. Eerst werd er in Mahabad zelf geprotesteerd, later ook in Sardasht, Baneh, Piranshahr, Sanandaj en Saghez. In elke stad was het antwoord van het regime: nog meer repressie. Volgens Koerdische groeperingen stierven nu reeds twintig mensen bij de betogingen en raakten er 300 gewond. Op woensdag 3 augustus vermoordden de veiligheidstroepen tijdens een confrontatie in Saghez minstens twaalf mensen en verwondden er zeventig. Het volledige repressieapparaat werd in werking gesteld tegen het Koerdische volk: 100.000 soldaten en andere veiligheidskrachten, waaronder 6000 speciale krachten, gevechtshelikopters enzovoort.
De woede van de Koerdische massa heeft een kookpunt bereikt. Ondanks alle krachten die de Islamitisch-militaire dictatuur tegen de protestacties in Saghez instelde, slaagden de actievoerders er toch in om een paramilitaire post aan te vallen met stokken en stenen. Overheidsgebouwen, waaronder het gouverneurshuis, werden eveneens aangevallen en in sommige gevallen geplunderd. Daarna kwamen de protesteerders samen op het hoofdplein en zongen “Weg met Khameneii”, de hoofdleider.
Het regime heeft op geen enkel moment geprobeerd de gebeurtenissen die tot de dood van Ghaderi leidden te verklaren. Ze repten met geen woord over het vervolgen van de daders. Nochtans hebben de Koerden in elke stad hun rechtvaardige eis voorgelegd: de moordenaars van Ghaderi identificeren en hen voor het gerecht brengen.
De essentie
De essentie van het Koerdische verdriet – de verdeling en de onderwerping ontstaan door het opleggen van de grenzen door het imperialisme en haar regionale lakeien – is niet slechts een historisch feit. De dagelijkse vernedering en deprivatie die de Koerden binnen deze kunstmatige grenzen doorstaan, beïnvloedt alle aspecten van hun leven. De onderdrukking door de Perzen, de Arabieren en de Turken betekent de voortdurende ontkenning van hun (nationale) rechten. Daardoor kan de Koerdische zaak de hele structuur van de regio verstoren.
De steun van Koerden uit andere landen blijft achterwege en zo ook de steun van Iranese arbeiders buiten Koerdistan. Het Koerdische leiderschap schiet ook schromelijk tekort. Hierdoor was een algemene commerciële staking het enige wat de massa voorlopig kon doen. Winkels en bedrijven in Mahabad, Oshnooyeh, Piranshahr, Sardasht, Sanandaj, Divandareh, Kamyaran en Saghez bleven gesloten op 9 augustus.
Een blijvende overwinning kan niet gehaald worden door de Iranese Koerden alleen. De Iranese arbeiders moeten tussenkomen en hun Koerdische broeders en zusters beschermen tegen de gemene en barbaarse vijand. Dit is eveneens hun eigen vijand, namelijk de burgerlijke staat. De arbeiders in andere delen van het land moeten goed beseffen dat de repressiemethoden die nu tegen de Koerden ingezet worden, in de nabije toekomst tegen hen gebruikt kunnen worden. Dit is een les die de geschiedenis van de strijd uit vele landen ons leert (de methoden die de Britste staat aanvankelijk in Noord-Ierland aanwendde bijvoorbeeld, werden later evengoed tegen de Britse arbeiders gebruikt).
De arbeiders buiten de Koerdische gebieden moeten dringend in staking gaan. Hiermee kunnen ze het tij doen keren en weerwerk bieden tegen de burgerlijke staat in heel Iran, in het voordeel van alle uitgebuite en onderdrukte mensen. Het wordt ook dringend tijd dat de werkende klasse en de socialisten over de hele wereld een duidelijk solidair standpunt innemen: ze moeten het Koerdische volk ondersteunen in hun strijd tegen dit bloeddorstige regime.
