De afgelopen dagen keken Israëli's en Palestijnen gespannen naar het nieuws terwijl het ‘bevrijdingsplan’ van Sharon en Bush werd uitgevoerd. Het leger en de politie evacueerden 21 nederzettingen in Gaza en ontruimden ook vier van de 120 nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever.
De voorbije weken droegen de kolonisten oranje lintjes rond hun armen. Op veel plaatsen dook de slogan "Een Jood verjaagt geen Jood" op. Deze slogan kan twee dingen betekenen: "Niet-Joden verjagen Joden", wat vermoedelijk betrekking heeft op het Israëlische leger, of "Joden verjagen niet-Joden".
De evacuatie begon op 17 augustus en was genaamd "Hulp aan onze broeders". Alles gebeurde op hoogst zachtaardige manier. Zelfs wie weigerde zijn huis te verlaten, werd vriendelijk behandeld. Soldaten droegen hen uit hun huis zonder geweld te gebruiken. Veel van de rechtsgezinde kolonisten droegen oranje Davidsterren. Hun kinderen liepen met hun armen in de lucht, alsof ze slachtoffers van de Nazi's waren. De kolonisten zijn echter helemaal niet zo onschuldig als ze zich voordoen. Ze stalen het land van de bewoners van de Gazastrook en bouwden grote boerderijen waar ze de Palestijnen goedkoop voor hen lieten werken.
Ruime schadevergoeding, maar niet voor iedereen
Bij de ontruiming werden de soldaten bekogeld met verf, stenen en andere voorwerpen. Ondanks dit alles bleven de officieren hen op vriendelijke wijze toespreken. De kolonisten jammerden over het feit dat ze hun duizenden hectare grond moesten achterlaten en dat ze naar hotels gebracht werden. Nochtans kregen zij die wel akkoord waren en de Gazastrook vrijwillig verlieten meteen nieuwe villa's, wat namelijk de overeenkomst was. Enkel diegenen die weerstand boden bij de ontruiming werden voorlopig ondergebracht in hotels, zij het wel vijfsterrenhotels.
Na de Israëlische bezetting 38 jaar geleden vestigden zich 1.500 gezinnen – zo ongeveer 8.000 mensen – in de Gazastrook. Ze kregen grote stukken land, zomaar voor niets, in een van de meest dichtbevolkte gebieden ter wereld. Daar bovenop kregen ze grote villa's voor bijna geen geld. Ook bij de recente evacuatie werden ze meer dan ruim vergoed. Elk gezin kreeg een nieuw landgoed én minstens een half miljoen dollar. Een voorbeeldje: De vergoeding bedroeg 4000 dollar per vierkante kilometer. De serres van Gush Katif bedragen een oppervlakte van 3000 vierkante kilometer! Dit terwijl het aantal mensen dat onder de armoedegrens leeft in Israël dit jaar gestegen is tot anderhalf miljoen!
Terwijl we via de televisie en de kranten overspoeld worden door de tranen van de kolonisten, zwijgen de burgerlijke media in alle talen over het lot van de Palestijnse arbeiders, die de voorbije dertig jaar voor de kolonisten werkten. Terwijl de kolonisten hun zaakjes zagen floreren, kregen de arbeiders slechts een hongerloon voor het zware werk op de boerderijen. Maar nu de kolonisten er niet meer zijn, is er helemaal geen bron van inkomsten meer voor de Palestijnen. En zij kregen geen schadevergoeding van de regering, zelfs geen werkloosheidsuitkering. Vele Palestijnen vinden het jammer dat ze nu werkloos zijn, ook al bedroeg hun loon slechts een peulschil. De werkloosheid bedraagt er 80 procent. Anderzijds is men blij dat de kolonisten weg zijn. Vooral Palestijnse kinderen zijn voor het eerst in hun leven echt gelukkig. Ze denken dat ze nu eindelijk met een gerust hart kunnen spelen. Dat is natuurlijk slechts een illusie.
Sharon en Annan, marionetten van Bush
Zoals verwacht prijst ook VN secretaris-generaal Kofi Annan de moed van president Sharon. Annan, die we kennen als een dienaar van het Amerikaanse imperialisme, beloofde dat de evacuatie tot vrede in het Midden-Oosten zal leiden. Wat kunnen we anders verwachten van iemand die de oorlog in Irak steunt? Hij wordt immers flink betaald om de woorden van zijn baas George W. Bush te herhalen.
Toen een Joodse kolonist op de Westelijke Jordaanoever twee weken geleden uit woede vier Palestijnse arbeiders neerschoot, herhaalde Annan mooi de veroordelende woorden van president Sharon. Niemand vroeg zich echter af hoe een ongewapende kolonist zomaar ineens aan een wapen geraakte. Wat Annan Blijkbaar niet weet is dat diezelfde kolonisten wel vaker terroristische acties ondernemen tegen de Palestijnen, om zo nog meer land in hun bezit te krijgen. Ook vergat Annan te vermelden dat twee weken na de moord 1200 vierkante kilometer Palestijnse grond werd ingenomen door het Israëlische leger. Deze grond behoorde tot het dorp Gabel El Hamara, toevallig daar waar de vier arbeiders vermoord werden. Vindt Annan dat ook een stap richting vrede?
De Israëlische overheid zal de rechtse, messiaanse beweging die ze zelf hebben gecreëerd, niet stoppen aangezien ze nuttig zijn voor de heersende klasse. Ze kunnen deze extreem-rechtse religieuzen immers inzetten om de Palestijnen te terroriseren en zullen dat in de toekomst ook doen om de arbeidersbeweging te terroriseren.
President Sharon presenteert de instructies van Bush als een grote strategische stap en belooft dat er nu geld zal komen voor onderwijs en gezondheidszorg. Maar ook dat is slechts een illusie. Tezelfdertijd presenteren de Palestijnse autoriteiten de terugtrekking uit de Gazastrook als een enorm succes van de Pax Americana. De eigenlijke rol van de Palestijnse Autoriteit (PA) werd goed gevat door Amira Has, een moedige journalist voor Haaretz, die op 16 augustus schreef dat duizenden politieagenten van de PA klaar stonden om Israël bij te staan bij de evacuatie. Van diezelfde politie was echter geen spoor te bekennen toen de moordende patrouilles van Dahalan de bevolking van Gaza terroriseerden met Kalashnikovs.
De problemen beperken zich niet enkel tot Gaza. Twee weken geleden werd een – mislukte – aanval ondernomen tegen Hassan Youssef, een leider van Hamas op de Westelijke Jordaanoever. Deze aanslag was volgens Youssef een poging om de islamitische groep te intimideren, omdat ze weigeren het gevecht tegen Israël te beëindigen.
Het Palestijnse volk is zich bewust van de marionettenrol van hun overheid. Op 17 augustus werd een toespraak gepland door de Palestijnse minister van Buitenlandse Zaken, Naser El Kadwa. Dit had een blije, bemoedigende speech moeten worden over de terugtrekking uit de Gazastrook. Hij werd echter gedwarsboomd door een betoging, gehouden door de moeders van de gevangenen. Zij beschuldigen hem ervan dat hij hun zonen vergeet die opgesloten zitten in Israëlische gevangenissen, omdat ze vochten tegen de bezetting. Een van de moeders zei dat ze spijt had dat ze voor Mahmoud Abbas had gestemd, aangezien die niets doet om zijn verkiezingsbeloften te vervullen. Daarnaast vond ze dat Eerste Minister Ahmed Karia, die eigenaar is van een cementfabriek, enkel geïnteresseerd is in het verkopen van cement aan Israël voor de bouw van de Apartheidsmuur.
De spanning stijgt zowel binnen de Fatah-beweging als tussen Fatah en Hamas. Enkele weken geleden gaf Faruk el Kadumi, de voorzitter van het Centraal Comité van Fatah en hoofd van hun Politiek Departement, vanuit Tunesië het bevel om alle commandanten en bedienden die onder de controle staan van Dahalan, een beschermeling van het Britse en Amerikaanse imperialisme, uit de Palestijnse veiligheidsdiensten te zetten. Daarbij zei hij dat al degenen die ontslagen waren, moesten vervangen worden door een nieuwe militie die volledig dient voor de Palestijnse revolutionaire strijd. Dit is onmiskenbaar een uitdaging aan het adres van de PA en Abu Mazen (Abbas), die in toenemende mate door de Palestijnen wordt beschouwd als een medewerker van Sharon. Deze verklaring steunde de gewapende oppositie in Gaza. Voordien had hij Faruk el Kadumi al opgeroepen voor de oprichting van een volksmilitie van iedereen die tegen Abu Mazen is. Daaronder vallen leden van Fatah, Tanzim en mensen zoals Musa Arafat, die enige controle heeft over de militaire veiligheidsdiensten. Tijdens de laatste weken zijn er al vuurgevechten geweest tussen troepen die trouw zijn aan Dahalan en andere die zich tegen hem verzetten.
Vlak voor de Israëlische terugtrekking uit Gaza verklaarde Muhammed Azhar, de leider van Hamas in Gaza, dat het programma van Abu Mazen staat voor “één autoriteit, één wet, één wapen”. Azhar vroeg zich af over welke autoriteit, wet en wapen hij het heeft. De wapens van zij die vechten tegen de bezetting of de wapens van de politie? Een ander kopstuk van Hamas, Ahmed Andur zei dat Hamas zijn wapens niet laat zakken en dat ze geen deel wensen uit te maken van de PA. Hij zei dat Hamas geen aanval op Israël plant, maar dat ze hun wapens zullen gebruiken om zichzelf te verdedigen.
De tegenstellingen worden slechts groter
Wij hebben een duidelijk standpunt tegen de terroristische acties van Hamas tegen onschuldige Israëli's. Niet alleen omwille van humanitaire redenen, maar omdat deze acties de Israëli's alleen maar meer in de handen van Sharon drijven. Wij willen een sterke arbeidersstaat van Israëli's en Palestijnen, geen religieuze staat. Onze vijanden zijn de grote banken en de uitbuiters, niet het Israëlische volk. Toch verdedigen wij ook onvoorwaardelijk het Palestijnse volk tegen het Israëlische staatsterrorisme. Wanneer Sharon een aanval zal uitvoeren tegen Gaza om Dahalan en Abu Mazen te steunen, dan zal elke eerlijke persoon in Gaza zeker de vorming van een anti-imperialistisch front eisen om te vechten tegen de bezetters.
Laat ons duidelijk zijn. De evacuatie van de Gazastrook is slechts een wanhopige poging van het Amerikaanse imperialisme om het volk gerust te stellen. Zo hoopt men nu ongestoord de bezetting in Irak voort te zetten. En Israël blijft ondertussen nederzettingen bouwen op de Westelijke Jordaanoever. Van vrede in het Midden-Oosten is geen sprake, de onstabiliteit blijft zich steeds verder verspreiden over de regio.
De evacuatie van de Gazastrook zal enkel de spanningen tussen Israëli's en Palestijnen opdrijven. Ook de spanningen tussen Palestijnen onderling zal toenemen. Mensen zullen opmerken dat naarmate Israël zich terugtrekt uit Gaza, er meer en meer nederzettingen komen op de Westelijke Jordaanoever. Dit zal uiteindelijk de wens van de Palestijnen versterken om de westelijke oever en Oost-Jeruzalem terug te krijgen. Iets wat duidelijk weer met militaire acties en bloedvergieten gepaard zal gaan.
Israël is door de evacuatie nog meer verscheurd dan voorheen. Bush en Sharon, en hun papegaaien in de burgerlijke media, stellen de terugtrekking voor als een stap richting vrede. Sommigen fluisteren zelfs dat het een stap is in de richting van een Palestijnse staat. Toch zal dit nooit gebeuren met hun ‘bevrijdingsplan’. Aangezien ze de lange arm zijn geworden van de Israëlische staat, zal de Palestijnse autoriteit te weinig steun hebben om hun controle over het gebied te kunnen opleggen. De terugtrekking zal dus enkel toekomstige conflicten voeden.
Zolang het kapitalisme bestaat, zullen Israëli's en Palestijnen nooit in vrede kunnen samenleven. Israël, gesteund door de VS, zal Oost-Jeruzalem nooit opgeven, ze zullen nooit al hun nederzettingen verlaten, ze zullen nooit het vluchtelingenprobleem oplossen, ze zullen nooit de Palestijnse gevangenen vrijlaten. De enige manier om deze bloedige vicieuze cirkel te doorbreken, is het bolsjewisme van Lenin en Trotski: een socialistische revolutie en de oprichting van een Socialistische Federatie van het Midden-Oosten, waar alle nationaliteiten, van Koerden over Israëli's tot Palestijnen zichzelf besturen binnen deze federatie. Dat is de weg naar de vrede!
