Vorige maand stierf de honderdste Britse soldaat in Irak. Meer dan 2000 Amerikanen lieten het leven en 6000 anderen hielden een hersenbeschadiging over aan gevechten. De Britse en Amerikaanse verliezen worden tenminste nog geteld. Niemand weet hoeveel Irakezen er werden gedood. Zelfs conservatieve schattingen hebben het over een totaal van meer dan 100.000 sinds het begin van de invasie in Irak in maart 2003. Voor de imperialisten tellen de Irakezen niet als mens wanneer ze nog in leven zijn, laat staan dat ze zich de moeite getroosten de doden te tellen.
De meeste sterfgevallen in Irak worden niet geregistreerd, er bestaan echter wel beelden van de onmenselijke vernedering en het walgelijke misbruik van Irakezen. We zijn maar al te vertrouwd geraakt met martelscènes uit Irak, Guantanomo Bay en elders via onze televisie en kranten. De weerzinwekkende foto’s uit Abu Ghraib werden inmiddels aangevuld met verder fotografisch bewijsmateriaal van imperialistische misdaden. 1.325 foto’s van vermoedelijk misbruik van gedetineerden; 546 foto’s van vermoedelijk dode Irakese gedetineerden; 29 foto’s van soldaten in gesimuleerde seksuele activiteiten; 20 foto’s van een soldaat met een getekende swastika tussen de ogen; 37 foto’s van militair getrainde honden die gebruikt worden voor het misbruiken van gevangenen. Aan deze lijst van grafisch bewijsmateriaal moeten we nu ook de documenten toevoegen waarin de American Civil Liberties Union nog meer bewijzen aan het licht brengt. Zij hebben materiaal gepubliceerd dat getuigt van systematische folteringen in Guantanomo Bay, Afghanistan en elders, door schimmige organisaties met namen als ‘Task Force 626’.
De barbaarse daden in Abu Ghraib waren niet alleen maar de verantwoordelijkheid van één of twee ‘rotte appels’, maar voorbeelden van een wijdverspreid beleid van folteringen. Het ‘videofilmpje’ waarin ongewapende jonge Irakezen van de straat gesleurd en murw geslagen worden door Britse soldaten om vervolgens bewusteloos te worden achtergelaten in een plas van hun eigen bloed leveren grafisch bewijs voor de criminele rol die ook de Britse imperialisten hier spelen. Dit alles heeft een traumatische impact op de soldaten, zowel Britse als Amerikaanse; op de bevolking in Groot-Brittannië en in de VS; en natuurlijk op de Iraakse bevolking zelf.
Bush en Blair beweren dat ze de Irakezen aan het bevrijden, een democratie aan het installeren en de versplinterde economie aan het herstellen zijn, maar de waarheid is dat het leven in Irak nu erger is dan het zelfs onder Saddams monsterlijke dictatuur was. Terwijl het land in een neerwaartse spiraal richting burgeroorlog gaat, ligt de dood op de loer achter elke hoek, ofwel door toedoen van Britse of Amerikaanse troepen, ofwel door sektarisch geweld.
Om alles nog wat erger te maken heeft de imperialistische bezetting nog een ander gezicht. Behalve het militaire uniform brengt ze ook de maatpakken van het IMF in haar kielzog mee. Het Internationaal Monetair Fonds stelde als voorwaarde voor zijn lening van 685 miljoen dollar aan de Iraakse regering dat deze subsidies zou inkrimpen en de privé-sector zou uitbreiden. De som van de impact van zowel bommengooiers als bankiers is massale werkloosheid en armoede. De olieproductie en elektriciteitsvoorzieningen blijven nog steeds onder hun vooroorlogs niveau. Een groot deel van de infrastructuur van het land blijft nog steeds vernield terwijl het grootste gedeelte van de hulp voor wederopbouw wordt gespendeerd aan ‘veiligheid’. Intussen gaan corrupte ambtenaren aan de haal met miljarden dollars. En nu kondigt de Amerikaanse regering aan dat ze niet langer geld zal uitgeven aan de heropbouw van het land dat ze vernield heeft!
Bovenop dit alles komt dan nog het schaamteloze profiteren van Amerikaanse bedrijven zoals Halliburton, dat munt slaat uit regeringscontracten en de restjes wegpikt van het karkas van de Iraakse economie. Het resultaat is een vervijfvoudiging van de brandstofprijzen zodat in het land met de op één na grootste oliereserves ter wereld, de meeste mensen alleen maar aan benzine of keukenbrandstof kunnen geraken door uren in de rij te gaan staan of op de zwarte markt. Tot zover de belofte om het land en zijn economie weer op te bouwen.
Hoe staat het dan met hun beweringen over het brengen van vrijheid en democratie naar het Iraakse volk? We kennen ondertussen het echte standpunt van deze mensen inzake democratie. Ze hebben het recent weer eens gedemonstreerd in verband met de overwinning van Hamas bij de Palestijnse verkiezingen. De International Herald Tribune (14/02/2006) verwoordde het zo: “De VS en Israël bespreken een strategie om een nieuwe Hamas regering in de Palestijnse Autoriteit te destabiliseren” door de PA alle fondsen te ontzeggen.
Volgens Blair de democraat zullen de Britse troepen pas vertrekken als hun dat gevraagd wordt door de Iraakse (marionetten)regering. Toch weigert het bestuur van Basra nu al mee te werken met Britse troepen als gevolg van de uitzending van beelden waarop te zien is hoe deze laatsten jonge Irakezen in elkaar slaan. Meermaals werd uit peilingen in Irak duidelijk dat men de troepen liever ziet vertrekken, uit de laatste bleek zelfs met een verhouding van vier tegen één. Onderzoeken in de VS en Groot-Brittannië geven consequent hetzelfde resultaat. De verkozen meerderheid in Irak vraagt dat de buitenlandse bezettingslegers zouden vertrekken. De resultaten van de parlementaire ‘verkiezingen’ tonen eveneens dat het land verdeeld aan het geraken is tussen de Sjiïetische, Soennietische en Koerdische regio’s.
The Independent, die de verkiezingen in Irak geanalyseerd heeft, legt uit wat intussen voor iedereen duidelijk is, behalve voor Blair en Co. “Religieuze fundamentalisten hebben het nu voor het zeggen De verkiezing luidt het definitieve kelderen in van de Britse en Amerikaanse hoop om een pro-westerse, seculiere democratie te vestigen in een verenigd Irak.” (21/12/05). Irak stevent nu halsoverkop af op een burgeroorlog. Het recente bombardement op de Gouden Moskee van Samarra, een van de meest vermaarde plekken van de Sjiïetische Islam, ongeacht wie er verantwoordelijk voor is, leidde reeds tot represailles en tot dodelijk geweld, oog-om-oog, wat uit de hand dreigt te lopen.
Vroeg of laat zullen de Britse en Amerikaanse troepen moeten vertrekken met de staart tussen de benen. Welk nieuw regime er ook zal opstaan, het zal zeker geen vriend van de VS zijn. Het eerste slachtoffer van deze oorlog was zoals altijd de waarheid. Er waren geen massavernietigingswapens. Er bestond geen mogelijkheid om Groot-Brittannië aan te vallen in 45 minuten. Deze ‘redenen’ om ten oorlog te trekken werden stilletjes naar het achterplan geschoven. In hun gebruikelijke Orwelliaanse stijl lijkt het nu alsof een regimewijziging, Saddam buiten spel zetten en een westerse democratie vestigen, altijd al het binnenvallen en bezetten van Irak moesten rechtvaardigen. In werkelijkheid ging het om het vestigen van de economische, politieke en militaire dominantie van het Midden-Oosten door het Amerikaanse imperialisme. Op papier zou de gewapende macht van de VS, in combinatie met zijn economische overwicht hen onoverwinnelijk doen lijken. Schijn bedriegt.
De bezetting van Irak is veel moeilijker gebleken dan de initiële invasie. Drie jaar later is er nog geen stabiliteit voor de regering van stromannen in Bagdad, noch voor de regio in zijn geheel. Bush noch Blair zullen hun oorlog overleven, politiek dodelijk gewond als ze zijn door Irak. Dit is een magere troost voor de families van al degenen die in Irak omkwamen. De enige manier om een abrupt einde te maken aan deze tragedie en om herhaling ervan te voorkomen is de opbouw van de internationale strijd voor de socialistische hervorming van de maatschappij.
Betoog op 19 maart!
Maak een einde aan de gewelddadige bezetting van Irak en Afghanistan.
Terugtrekking van alle imperialistische troepen.
Houd de aanvallen tegen die gepland zijn tegen Iran.
Sluit de kampen op Guantanamo.
Stop het gebruik van Belgische havens en luchthavens voor de bezetting van Irak!
Bekijk de affiche hier.
Lees hier meer van onze analyses over de bezetting van Irak.
