Vreedzame manifestatie
Op de laatste dag van 2008 nam ik deel aan een protestmanifestatie in Brussel tegen de Israëlische bombardementen op Gaza. Ik had me verwacht aan een kleine manifestatie van NGO's maar ik was aangenaam verrast door de massale opkomst. Zevenduizend betogers, de meesten van Arabische origine maar ook progressieve joden en andere Belgen manifesteerden er vreedzaam en indrukwekkend.
Relletjes
Ik was dan ook een beetje teleurgesteld bij mijn terugkeer in Antwerpen. De Arabisch Europese Liga (AEL) had het initiatief genomen om ook in Antwerpen een protestmanifestatie te organiseren. In de nasleep daarvan vond een groepje pubers het toch weer nodig om naar de Joodse buurt op te trekken, onderweg vernielingen aan te richten en slaags te raken met de politie. Volgens diverse ooggetuigen trof de AEL als organisator van de betoging hierin helemaal geen schuld. Ik citeer uit een ooggetuigenverslag:
‘Ikzelf was aanwezig op die betoging gisteren. Omdat ik uiting wou geven aan het gevoel dat ik heb bij de situatie in Gaza.
Ik heb gezien dat het na afloop alleen de -16 jarigen waren, en dat waren er heel veel, die in een stormloop richting Roosevelt liepen en onderweg vandalenstreken uithaalden, terwijl de achterblijvende volwassenen verontwaardigd en nee-schuddend niet anders konden dan met lede ogen aanschouwen. Er was geen stoppen aan die grote, verhitte bende jongeren.
Naar mijn mening treft de AEL hierin geen schuld, wel het algemene klimaat van racisme in Antwerpen dat pubers, die al niet te goed in hun vel zitten, opzadelt met een hoop frustraties. Het verbaast me niks dat die jongeren bij een gelegenheid als deze een kans zien om al die woede te uiten.
De AEL komt op voor de belangen van Arabische immigranten in Europa, en het is dan ook voor de hand liggend dat zij dit soort zogenaamde "kutmarokkaantjes" aantrekt. Daaruit concluderen dat een vereniging niet vredelievend is vind ik niet juist. Volgens mij moet het juist gestimuleerd worden dat verenigingen als AEL bestaan, geaccepteerd worden en volwaardig naast autochtone verenigingen werken, zodat kutmarokkaantjes het gevoel krijgen dat zij ook vertegenwoordigd zijn in de maatschappij waarin ze leven en een eigen identiteit krijgen.'
Zelfbeheersing en discipline
Ik ben het daarmee eens, zij het dat ik niet vind dat een klimaat van racisme, dat volgens mij in Antwerpen trouwens verre van ‘algemeen' is als alibi mag dienen voor asociaal gedrag. In dit geval zelfs gedrag dat niet alleen asociaal is maar volkomen in de kaart speelt van de tegenstander. Niet de grote manifestatie in Brussel ging met de media-aandacht lopen gisteren, wel de op zich vrij onbenullige Antwerpse relletjes (waarin toch twee politieagenten die ook maar hun werk deden gewond raakten). Een indrukwekkende, gedisciplineerde manifestatie zoals in Brussel moet hier in Antwerpen toch ook kunnen?
We kunnen niet anders dan blijven hameren op het belang van zelfbeheersing, discipline en organisatie, alle begrijpelijke frustraties ten spijt.
Waar was mijn partij?
Ik ben nog om een tweede reden teleurgesteld, namelijk in de afwezigheid van mijn partij, de SP.a. Heeft het marketingbureau van de partij misschien beslist dat opkomen voor de Palestijnen in Gaza ons ‘electoraal marktaandeel' zou beschadigen? Heeft de ‘ledenenquête' misschien aangetoond dat socialisten niet begaan zijn met de slachtoffers van de bombardementen op Gaza of met de wereldvrede in het algemeen? Dan moeten we daar dringend aan werken. Mocht ik voorzitter geworden zijn van de SP.a, dan zou mijn partij nu aan de zijde hebben gestaan van de onschuldige bevolking van Gaza. Zelfs al zou dit ons op korte termijn stemmen kosten.
Wat voor alle duidelijkheid nog iets anders is dan aan de zijde te staan van Hamas. Het bestoken van Israëlisch grondgebied met raketten is futiel en verwerpelijk. Natuurlijk zal de reactie van Israël de steun voor Hamas onder de bevolking in de Gazastrook nog versterken. De politiek van Hamas leidt echter nergens toe behalve tot de versterking van hun semi-feodale overheersing van de Gazastrook. Vrede of sociale vooruitgang voor de regio heeft deze organisatie niet in petto. Evengoed leiden het militarisme en de bezettingspolitiek van Israël alleen maar tot het in stand houden van Israël in de vorm van een groot militair kamp en tot de verarming van zijn inwoners.
Sloop de muren, stop de blokkades
Maar niet alleen Israël en Hamas treffen schuld. De blokkade van de Gazastrook is evengoed het werk van Egypte. Het militaire regime van Egypte kan zich tegen zijn eigen bevolking alleen maar staande houden met massale Amerikaanse militaire steun. Het corrupte regime van Egypte of dat van de andere Arabische landen in de regio zullen de Palestijnse en bij uitbreiding de Arabische zaak niet vooruithelpen. Deze regimes dienen alleen maar om de Arabische wereld verdeeld en zwak te houden zodat de belangen van het westen er voluit kunnen spelen. Maar net zomin is een terugkeer naar religieus obscurantisme zoals in Iran een alternatief, al hun anti-imperialistische retoriek ten spijt.
Alleen grensoverschrijdende sociale omwentelingen in het Midden-Oosten kunnen de regio uit het slop halen. Maar op korte termijn is het Israël dat moet inbinden door het stopzetten van al het militaire geweld tegen haar buurstaten, al haar kernwapens te ontmantelen, door zich uit alle bezette gebieden terug te trekken, haar walgelijke muren en alle andere versperringen te slopen en alle blokkades te beëindigen. Zoniet blijft de regio gevangen in een spiraal van nationalistisch en religieus opbod.
01/01/09
www.bloggen.be/derodevoorzitter/
