De grondoorlog tegen de Palestijnen in Gaza is ingezet. Deze volgt op een week van luchtaanvallen. Volgens een Nederlandse correspondent ter plaatse is het Israëlische leger bezig ‘Gaza in stukken te hakken'. Drie van elkaar afgesloten zones worden militair afgelijnd: een in het noorden, een andere in het zuiden en een in het centrale deel van Gaza. Dit is het grootste militair offensief van Israël tegen de Palestijnen sinds 1967.
De officiële reden voor dit offensief is ‘verhinderen' dat Hamas nog raketten zou kunnen lanceren op het grondgebied van Israël. Maar de New York Times, een krant die bezwaarlijk kan verdacht worden van antizionisme, erkende dat het aantal afgeschoten raketten op Israël drastisch was gedaald van "enkele honderden naar vijftien à twintig per maand" zonder dat er burgerslachtoffers vielen. Het vernietigende militaire potentieel van Israël wordt nu losgelaten tegen Gaza: F16-vliegtuigen, Apache-helikopters, honderden tonnen bommen, artillerie enzovoort. De afgelopen dagen is in het grensgebied een troepenmacht van zo'n tienduizend soldaten opgebouwd. Nog voor het grondoffensief was gestart, schatte de Verenigde Naties het aantal dodelijke slachtoffers op 432 (waarvan een kwart vrouwen en kinderen) en 2.200 gewonden, een echt bloedbad. The International Herald Tribune heeft het over een offensief gericht op het "inprenten van terreur" bij de Palestijnen. Tsahal - het leger van Israël - wil ook de herinnering aan de vernederende nederlaag twee jaar geleden in Libanon uit het collectieve geheugen wissen.
De VN is vanwege de interne contradicties tussen de lidstaten weer onmachtig om hier iets aan te verhelpen. De Europese Unie eveneens. De Verenigde Staten steunen Israël door dik en dun. Ze bestempelen het offensief tegen Gaza als een defensieve oorlog. Bush verklaarde dat de schuld van het conflict volledig bij Hamas ligt. Barak Obama, ‘president elect', komt evenmin op voor het Palestijnse volk. Tel Aviv is nu gerustgesteld over de echte intenties van de toekomstige bewoner van het Witte Huis.
Propagandamachine
Het eerste slachtoffer van een oorlog is dikwijls de waarheid. Om de oorlog tegen de ongewapende Palestijnse bevolking te rechtvaardigen, draait de propagandamachine op volle toeren. "We bombarderen enkel militaire doelwitten", "indien er burgerlijke slachtoffers vallen dan is dit omdat Hamas burgers als militair schild gebruikt", "onze veiligheid staat op het spel". Dit zijn enkele van de veel herhaalde argumenten die het Israëlisch en het Amerikaanse imperialisme steeds aanhalen om hun militaire agressies te rechtvaardigen, onder andere gedurende de oorlog in Irak of in Afghanistan.
Op de website van Aljazeera lees je getuigenissen over de nachtmerrie van de bevolking van Gaza. Een studente van de Islamitische Universiteit van Gaza, Majed Badra, legt het volgende uit: "De toestand is zeer slecht... Ze richten hun vuur op de burgers. Dit is het gemakkelijkste voor hen. Niets werkt nog in Gaza en we hebben ook niets meer. Mijn familie en ik blijven thuis. Al de families doen hetzelfde. Wij zijn luchtaanvallen gewoon. Iedereen is het gewoon geworden, maar we hebben geen enkele manier om ons te beschermen. We blijven thuis, luisteren naar het nieuws, proberen te weten te komen welke wijken worden getroffen door de F16s en de Apache-helikopters en wachten af wat er gaat gebeuren. Velen werden vermoord of gewond in de eerste twee dagen. Ze gebruiken allerlei soorten bommen. Ze lanceren bommen van een halve ton die in staat zijn een gebouw van vijftien verdiepingen neer te halen in een seconde alsof het om een aardbeving ging. Iedereen leeft in voortdurende angst." Het verhaal van de kwellingen aangericht tegen het Palestijnse volk is oneindig.
Ellende en armoede en Gaza
Sinds Hamas de verkiezingen in januari 2006 won, heeft de heersende klasse in Israël alle middelen ingezet om de burgeroorlog tussen de Palestijnen aan te wakkeren. Deze manoeuvres kenden een hoogtepunt toen Fatah via geweld een poging ondernam om Gaza weer in te palmen. Hamas versloeg toen Fatah met militaire middelen. Fatah kreeg de steun van de burgerij en het leger van Israël. Sindsdien heeft Israël haar ijzeren omsingeling via de economische blokkade versterkt. Gevolg? Nog meer ellende en armoede voor de Palestijnse bevolking. Hiermee hoopte Israël de islamisten van Hamas van de macht te krijgen.
De gevolgen van de blokkade van de Gazastrook zijn vreselijk. Er is geen water noch elektriciteit gedurende 16 uur per dag. Tachtig procent van de bevolking leeft met minder dan twee dollar per dag en de werkloosheid treft meer dan de helft van de Palestijnen. Van de 3.900 bedrijven in Gaza functioneren er nog slechts 195. Veertigduizend landarbeiders zijn hun broodwinning kwijt omdat Israël elke uitvoer uit Palestina heeft verboden. In augustus kwam 98 procent van de industriële activiteit tot een stilstand bij gebrek aan brandstof. De strengheid van de economische blokkade is zodanig dat begin december de bankautomaten werden gesloten bij gebrek aan effectieven. Zelfs de VN heeft haar economische hulp aan 94.000 Palestijnen moeten staken. In werkelijkheid probeert het Israëlische imperialisme de economie van Gaza terug te brengen naar het steentijdperk.
Oorlog als afleiding van zware moeilijkheden in Israël
Deze nieuwe imperialistische aanval kan enkel begrepen worden binnen de politieke, sociale en economische toestand van Israël zelf. Sinds het ontstaan van de staat Israël, zestig jaar geleden, heeft de burgerij zich aan de macht gehouden door het angstgevoel en het chauvinisme onder de bevolking aan te wakkeren. Indien nodig werd er handig gebruik gemaakt van oorlogen om de aandacht af te leiden. Zo werden sociale explosies vermeden die het voortbestaan van het kapitalistische en zionistische stelsel in vraag stelden.
Het is dus geen toeval indien vandaag de heersende klasse in Israël de oorlogstrom doet roffelen middenin een regeringscrisis en vervroegde verkiezingen op 10 februari. Het centrale thema van de verkiezingen is de veiligheid van het land en de bedreiging van de buitenlandse vijanden. De drie belangrijkste kandidaten zijn Livni (huidige eerste minister en kandidate voor de partij Kadima), Netanyahu (Likoed) en Barack (Arbeiderspartij). Ze proberen elkaar de loef af te steken met wie bereid is het hardst op te treden tegen de Palestijnen. Livni gaat zelfs zover als in het openbaar de oprichting van een Palestijnse staat te bepleiten in de Westbank en er alle Arabische Israëliërs (meer dan anderhalf miljoen) naar te verplaatsen. Zo stelt ze voor een zuiver Joods Israël te bekomen. De vrees van de zionisten is dat binnen vijftien à twintig jaar de Arabieren binnen Israël door hun bevolkingsaangroei in de meerderheid zullen zijn.
Deze reactionaire en chauvinistische retoriek heeft tot doel de aandacht af te leiden van de sociale en economische problemen waarmee de jongeren en de werkende bevolking te kampen hebben in Israël. De economie van het land begint af te zien van de gevolgen van de wereldcrisis. De laatste tien jaar was de economische groei aanzienlijk. Deze groei was echter beperkt tot de banken, de verzekeringen, de pensioenfondsen en vooral in de IT-sector, die met 47 procent is vooruit gegaan. Maar net zoals in de andere kapitalistische landen heeft die groei de sociale ongelijkheid niet verminderd. Integendeel, een recent verslag van het Adva Center (centrum voor informatie over Gelijkheid en Sociale Rechtvaardigheid in Israël) vertelt het volgende: "De laatste tien jaar is de gelijkheid en de rechtvaardigheid in de Israëlische maatschappij verminderd." De Joden werd met de oprichting van Israël een ‘land van melk en honing' beloofd. Vandaag is het een nachtmerrie voor de gewone Israëliërs. 23,8 procent van de bevolking leeft onder de armoedegrens. Dat zijn ongeveer 1,63 miljoen mensen waarvan de helft kinderen. 1,2 miljoen mensen zijn afhankelijk van overheidssteun om te overleven. In de volgende maanden zal dat cijfer nog stijgen met 100 à 150.000. Een van de meest treffende gegevens is dat een derde van de slachtoffers van de Holocaust in absolute armoede leven!
Het onderhoud van het militaire apparaat en de bezetting van de Palestijnse gebieden is een enorme financiële aderlating. Een ander verslag opgesteld door het Adva Center berekent ‘de kost van de bezetting'. Hierin leggen ze uit dat één op vijf families vandaag arm is - in de jaren zeventig was dit slechts één op tien -, maar dat het financiële kostenplaatje van de bezetting een grote rol speelt. Om de militaire uitgaven te kunnen betalen werden de sociale uitgaven beperkt. De precieze omvang van de begroting voor Defensie is en blijft een goed bewaard staatsgeheim. Volgens de berekeningen van het Adva Center hebben de militaire uitgaven 8 miljard dollar gekost aan de economie van Israël in de laatste twintig jaar. Dit is meer dan de begroting voor onderwijs dit jaar.
Niet toevallig zorgt die toestand voor een opflakkering van stakingen en protesten onder bijna alle groepen in de maatschappij. Het waren vooral de studenten die dit jaar de spits afbeten in het protest. Maar er waren ook stakingen in de overheidsdiensten, de luchtvaart, de spoormaatschappij, het onderwijs, dokwerkers en gepensioneerden. De vakbond Histradut dreigde de laatste dagen eveneens met een algemene staking tegen de bezuinigingen in de overheidsuitgaven.
Gevolgen in de Arabische wereld
De Israëlische aanval zorgt voor een wereldwijde opwelling van protest. Onze regering in België weigert de aanval van Israël te veroordelen en de banden met Tel Aviv op te schorten. De leiders van de socialistische partijen zijn opvallend afwezig wanneer de bevolking van Arabische origine en anderen massaal op straat komen tegen de oorlogsgruwel. De enige socialistische kopman in Vlaanderen aanwezig op de grote betoging in Brussel net voor nieuwjaar was.... Erik De Bruyn van SP.a Rood. (lees zijn ervaring en opinie hierover op zijn blog).
De belangrijkste gevolgen zijn te merken in de Arabische wereld. Duizenden Palestijnen kwamen op straat op de Westbank. Tienduizenden trokken door de straten van Cairo en andere Egyptische steden. Hetzelfde zien we in Jemen, Jordanië, Irak, Syrië, Soedan, Marokko, Indonesië en Libanon. Ook in Israël protesteerden duizenden mensen na een oproep van de Communistische Partij. De betogingen in de Arabische wereld waren echter niet alleen gericht tegen de heersende klasse in Israël maar eveneens tegen de corrupte burgerlijke staatshoofden in eigen land. Als echte farizeeërs sluiten de Moebaraks, de Mohammed VI'en en anderen hun ogen voor de repressie en de onderdrukking van de Palestijnen.
Het nieuwe bloedbad tegen de Palestijnse bevolking is net zoals dat tegen het volk van Irak of Afghanistan een gruwelijke herinnering aan het feit dat onder het kapitalisme en de imperialistische overheersing er nooit een oplossing kan komen voor de volkeren van het Midden-Oosten. De eigen corrupte en burgerlijke staatshoofden van de Arabische wereld zijn met handen en voeten gebonden aan de Westerse mogendheden. Geen enkel regime in de Arabische wereld vandaag biedt een alternatief voor haar eigen arme bevolking. Het politieke bankroet van de oude "communistische" (stalinistische) en nationalistische partijen heeft gezorgd voor de voedingsbodem voor de ontwikkeling van islamistische stromingen zoals Hamas en Hezbollah. Ook zij bieden echter geen alternatief voor de ellende van het imperialisme en het kapitalisme in het Midden-Oosten, aangezien zij, ondanks hun egalitaire retoriek, de kapitalistische klassenverhoudingen verdedigen en hun religieus-sektarische politiek een doodlopende weg vormt voor het Palestijnse volk.
De enige uitweg uit de nachtmerrie bestaat in een gemeenschappelijke strijd van de Palestijnse werkende bevolking (arbeiders, bedienden en kleine boeren) boven de nationale verdeeldheid heen. Een strijd die samen met de Israëlische arbeidersklasse tegen hun respectievelijke heersende klassen en het imperialisme moet en kan gevoerd worden. Dit is de enige manier om duurzame vrede en broederschap tussen de volkeren te bewerkstelligen. Een socialistische omvorming van de maatschappij onder de vorm van een socialistische federatie van het Midden-Oosten kan dat waar maken.
*Stop de slachting in Gaza! Israël moet onmiddellijk haar troepen terugtrekken!
*België en de EU moeten de aanval van Israël veroordelen
* Vakbonden en socialistische partijen: jullie plaats is op straat samen met de bevolking van Arabische origine.
* Recht op zelfbeschikking voor het Palestijnse volk. Een socialistische staat Israël/Palestina met autonomie voor beide volkeren
* Voor de omverwerping van de burgerij in Israël en de corrupte oligarchie in de Arabische wereld
* Voor een socialistische federatie van het Midden-Oosten
