In het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden werd op 15 april het Republikeinse begrotingsplan goedgekeurd. Het voorziet in het privatiseren van Medicare (gezondheidszorg), belastingverlaging voor grote bedrijven en rijken, het terugschroeven van fondsen voor Medicare en het terugdraaien van hervormingen in de gezondheidszorg. Het plan voorziet 4,3 miljard dollar bezuinigingen in de uitgaven en 4,2 miljard dollar fiscale voordelen, voornamelijk voor rijken en bedrijven. Bovendien omvat het uitvoeren ervan het schrappen van 2 miljoen banen. Alle Democraten en vier Republikeinen stemden tegen. De uitslag van de stemming was 235-193.
Dit wil niet zeggen dat het nu meteen wordt uitgevoerd. Ook in de Senaat wordt het budgetplan besproken en uiteindelijk moet de president het bekrachtigen.
Omgekeerde Robin Hood
Robert Greenstein van het Center on Budget and Policy Priorities (BBPP) noemde het plan “omgekeerde Robin Hood”: “Alles samen zouden deze voorstellen neerkomen op de grootste herverdeling van de laagste inkomens naar de hoogste inkomens in de moderne Amerikaanse geschiedenis.”
Edward Wytkind, voorzitter van de AFL-CIO Transportation Department Trades (TTD), zegt dat de Republikeinse bezuinigingen op vervoer ruim een half miljoen jobs kosten in de transportsector. Dat aantal zou nog stijgen met het verlies van jobs in de gerelateerde industrie, leveranciers en publieke sectoren.
Op 2 mei zal de Senaat, waar de Democraten de meerderheid vormen, een budgetplan voorstellen. Ook in dat plan zullen het niet de rijken zijn die de broeksriem moeten aanhalen.
De schuld van de vakbonden
De door de grote ondernemingen gecontroleerde media en hun politici schreeuwen dat het personeel in de openbare sector te hoge salarissen en uitkeringen hebben en dat in het bijzonder hun pensioenen budgetproblemen veroorzaken. Zenders zoals Fox News of groeperingen zoals de Tea Party doen er alles aan om de solidariteit tussen werknemers uit de privésector met die van de openbare sector te ondermijnen via vooroordelen. Ze gaan daarbij zover vakbondsmilitanten te vergelijken met moslimterroristen. Terwijl in de privésector ongeveer 7 procent van de beroepsbevolking bij een vakbond is aangesloten, vind je in de openbare sector een syndicalisatie van ruim 30 procent. Als Big Business haar doel wil bereiken, zal ze de vakbonden in de openbare sector een nederlaag moeten toebrengen.
Frontale aanval
Het federaal besparingsplan staat niet alleen. Ook op niveau van de staten worden verregaande besparingsplannen en antivakbondswetten op tafel gelegd. De Republikeinse gouverneur Scott Walker van Wisconsin zette de toon enkel maanden geleden. Hij wou verregaande besparingen op lonen en uitkeringen koppelen aan het niet meer erkennen van het recht op collectieve onderhandeling.
Hoewel hij er ondertussen in geslaagd is zijn plannen gedeeltelijk gestemd te krijgen, heeft dit conflict hevig verzet uitgelokt in Wisconsin en ver daarbuiten. Het parlement werd bezet, meer dan 100.000 mensen betoogden en in vele staten die gelijkaardige besparingsplannen boven het hoofd hebben hangen, werd solidariteit georganiseerd met de strijd in Wisconsin.
Verzet groeit
Voor het eerst sinds decennia was er sprake van een algemene staking. Zover is het voorlopig nog niet gekomen. Wel lopen er ondertussen meerdere procedures om Walker uit zijn functie van gouverneur te ontslaan.
De vakbonden en het militantisme aan de basis worden voor het eerst sinds lang weer aangewakkerd omdat de pervers rijken de kosten van de economische crisis willen doen betalen door de doorsnee werkmens die reeds het meest geleden heeft onder diezelfde crisis en die hij allerminst veroorzaakte. Deze plannen komen hard aan in een land waar reeds miljoenen hun werk en huis verloren ten gevolge van de crisis.
AFL-CIO voorzitter Richard Trumka zei naar aanleiding van de nationale ‘We are one’ actieweek: “Wat in Wisconsin begon heeft zich doorheen het land verspreid nu werkende mensen verenigd zijn en zeggen dat het genoeg is.”
De polarisatie tussen de klassen neemt duidelijk toe in de VS. De verhoogde vakbondsactiviteit en brede sympathie waarop ze kan rekenen is lang niet meer vertoond in het land.
