Weerbericht: afwisselende bewolking en lichte sneeuw. Maar toch staakten in Antwerpen meer dan 500 jongeren tegen het bezoek van Bush aan België. Ook in Kalmthout nam de jeugd het voortouw. Proficiat aan al degenen die de kou trotseerden!
Vonk had een oproep gedaan om op dinsdag 22 februari in diverse steden te protesteren tegen Bush. In Antwerpen werd via het Antwerps Anti-oorlogscomité onmiddellijk een oproep voor een studentenstaking gelanceerd. Later contacteerde ook Comac ons om hun steun toe te zeggen aan dit initiatief.
Ondanks de slechte weersomstandigheden was de betoging een succes. We hadden op voorhand dan ook goed campagne gevoerd aan talrijke scholen. De reacties aan de poorten waren zeer goed: de meerderheid van de jeugd walgt van Bush en zijn beleid. In verschillende gemeenten in en rond Antwerpen, bijvoorbeeld Brasschaat en Boechout, hingen geestdriftige jongeren affiches met de oproep tot staking.
Uiteindelijk trotseerden ongeveer zeshonderd jongeren de barre kou en soms strafstudies op school om te tonen wat ze van Bush denken. Aan het begin van de betoging verwelkomde Wim Benda van Vonk hen en gaf in zijn speech al direct een boodschap mee aan de Belgische regering: “Verkwist ons belastingsgeld niet aan veiligheidsmaatregelen voor een massamoordenaar of de beloofde 200.000 euro voor de operatie van de Navo in Irak. Stop de steun aan die bloedige oorlog in Irak! Nog altijd gaan er Amerikaanse wapentransporten via de Antwerpse haven naar Irak. Dit moet ophouden want zo helpt België actief de koloniale bezetting. Ons land is daardoor ook een doelwit voor extreem-rechtse terroristen zoals Al-Qaeda.” Op het VRT-journaal stelde Wim eveneens dat we met de actie onze solidariteit willen uitdrukken met het Irakese volk én met die miljoenen Amerikanen die zich net zo goed als ons verzetten tegen het beleid van Bush. Ook Comac klaagde in hun speech de imperialistische politiek van Bush aan.
Daarna vertrok de karavaan richting Antwerpen Zuid. De enthousiaste sfeer kon onze verkleumde lijven snel verwarmen. Vooraan liepen jongeren met spandoeken van het Antwerps Anti-Oorlogscomité waarop “No Blood for Oil” en “Havens Wapenvrij” stond. De betogers scandeerden slogans zoals “Bush, Blair, CIA, how many kids did you kill today?” en “België uit de NAVO, de NAVO uit België”. Een zeer geanimeerd protest dus, dat naarmate de betoging vorderde door de straten nog meer aanzwol door voorbijgangers. De sfeer werd steeds vuriger want we wilden gehoord worden tot in Brussel.
Terug op de Groenplaats bedankte Fenia Van den Brande de aanwezigen voor hun komst. Ze stelde in haar toespraak dat “Bush enkel een verpersoonlijking is, het gezicht van een groep multinationals en kapitalisten die niet terugdeinzen voor het vernietigen van de wereld als dit hun eigen belangen dient.” Haar conclusie was: “Dat we hier vandaag met zoveel zijn is fantastisch, en wil zeggen dat we ons niet om de tuin laten leiden door mooie woorden en loze beloften. Het betekent zelfs dat we er allemaal samen van overtuigd zijn dat deze wereld moet veranderen, en liever gisteren dan morgen. Dit zal echter niet vanzelf gebeuren. Organiseer je samen met Vonk om te vechten voor een andere maatschappij. Een maatschappij die de belangen dient van het volk en niet van de banken en de multinationals!” Comac bedankte de manifestanten eveneens en nodigde hen uit om de volgende dag te komen kijken naar hun vertoning van ‘Fahrenheit 9/11’, de beroemde film van Michael Moore. Tijdens deze laatste toespraken overdekte een sneeuwlaag de Groenplaats, zodat de betogers een warmere plaats gingen opzoeken, tevreden over het steentje dat ze hadden bijgedragen aan een sterk protest.
Spijtig genoeg was er ook één negatief punt, waarover wij toch iets kwijt willen. De LSP, die geen campagne hadden gevoerd voor deze actie, wilde weer eens vooral zichzelf in de kijker zetten zonder enig respect voor de organisatoren die al weken campagne voerden. Om in dit opzet te slagen zetten ze zich bij het begin van de betoging met hun groep en groot spandoek onmiddellijk achter de spandoeken van het Antwerps Anti-Oorlogscomité. Zo konden ze gedurende de eerste helft van de betoging de groep van de initiatiefnemers isoleren door de rest van de betoging tegen te houden en zo een grote opening te laten achter de spandoeken van het anti-oorlogscomité. De LSP verantwoordt dit door wat zij noemen ‘krachtsverhoudingen op de betoging’. Volgens ons gaat het hier om sabotage en een gebrek aan kameraadschappelijkheid. De samenwerking tussen Vonk en Comac toont nochtans dat het anders kan. Ook al heb je verschillende ideeën over bijvoorbeeld strategieën tegen het kapitalisme, dat wil niet zeggen dat je bij de concrete organisatie van acties mekaar naar het leven moet staan. Gelukkig trokken de jongeren zich niets aan van deze spelletjes en vulden ze uiteindelijk met hun onstuimigheid en hun slogans de opening achter het spandoek van het anti-oorlogscomité. In de LSP hun termen zouden we kunnen stellen dat ‘de krachtsverhoudingen gekeerd waren’. De boodschap van de jongeren is duidelijk: eenheid in actie tegen de echte vijand!
Dat het vijandige gezicht van Bush ongewenst is, weten ze alvast ook in Kalmthout. Daar ging immers om 16 uur eveneens een protestactie door. Enkele jongeren hadden de oproep van Vonk overgenomen en pamfletten verspreid aan de scholen in Kalmthout en Essen. Met een dikke twintig mensen scandeerden we langs de rand van de grote baan onze boodschappen en lieten onze spandoeken lezen aan de automobilisten. Van het GITOK kwam een rumoerig groepje jongeren het protest versterken. Ook de lokale afdeling van Groen! ondersteunde het initiatief en een van hun gemeenteraadsleden vervoegde de actie. Zoals een politieagent zei: “Jullie waren hier niet met veel, maar doe zo voort, het is belangrijk dat er idealisten zijn.” Inderdaad, zij die in de winterse buien hun stem lieten horen, hebben de sympathie van zeer veel mensen. Bij het begin van de oorlog tegen Vietnam leken enkelingen in de woestijn te roepen over het onrecht. Maar na enkele jaren werd de oorlogsmachine mee verslagen door de protesten van immense massa’s mensen. Ook vandaag staan we nog maar aan het begin van een wereldwijde opflakkering tegen het imperialisme. Zij die erbij zijn, leggen de fundamenten.
