“Een levendige discussie.” “Ik ben hier met hoge verwachtingen naartoe gekomen en ze zijn ingelost.” “Hier heerst een goede groepsgeest en veel enthousiasme. De startdag stond me echt aan.” “Voor mij had die dag nog langer mogen duren.” “De discussies en bijdragen waren van een zeer hoog niveau.” Dat is een greep uit de aanmoedigende commentaren van de deelnemers aan de vormingsdag waarmee Vonk verleden zaterdag het politieke werkingsjaar startte. Deelnemers kwamen uit Antwerpen, Willebroek, Beveren, Gent, Leuven, Hasselt, Oostende en Brussel. Overwegend jong volk maar ook een aantal ‘veteranen’ namen deel.
Eigenlijk was het niet alleen een startdag maar ook en vooral een vormingsdag rond het revolutionaire proces in Latijns-Amerika. We begonnen met een algemene schets van de opgang van de massabeweging, opstanden en revoluties sinds het begin van het nieuwe millennium en kaderden die binnen de internationale context van kapitalistische crisis. Tijdens het grootste deel van de dag werd de toestand in verschillende landen uitvergroot. Korte maar gebalde inleidingen gidsten de deelnemers door de kronkelingen van de revoluties in Bolivia en Venezuela. We kregen een historisch overzicht van de gasoorlogen in Bolivia, of beter gezegd de twee opeenvolgende opstanden in oktober 2003 en in de late lente van dit jaar. Daarmee verkregen we vooral inzicht in de fantastische traditie van strijd en revoluties, bijna een cultureel verschijnsel onder de Boliviaanse arbeiders en boeren. Ook de invloed van het marxisme, het trotskisme in het bijzonder, daterend van de principeverklaring van de mijnwerkersvakbond in 1946 werd benadrukt. Maar de revolutionaire geest en wil van de Boliviaanse arbeiders en boeren die ze tot twee maal toe in nauwelijks twee jaar tijd op handbereik van de macht bracht, heeft dringend een revolutionaire partij nodig. Deze discussie is nu in dit hoge Andesland een brede discussie in de gelederen van de massabeweging zelf.
In de namiddag gingen we dieper in op de toekomst van Cuba. Het lot van de Cubaanse revolutie, een echt lichtpunt in Latijns-Amerika, hangt af van het lot van de revolutie in Venezuela. Een geslaagde socialistische revolutie in het land van Chavez zou een enorme weerslag hebben op Cuba. Het eiland zou uit zijn isolement geraken – wat nu al gedeeltelijk het geval is – en zou een proces kunnen inzetten dat de prokapitalistische elementen op Cuba in het nauw zou drijven. Dit biedt kansen om alle bureaucratische vervormingen van de Cubaanse revolutie weg te vegen en te vervangen door een gezonde arbeidersdemocratie.
Over Venezuela kregen we een levendig relaas te horen over de vooruitgang van de Bolivariaanse revolutie en de mogelijkheden voor socialisme. Ook de werking, de activiteit en de successen van onze kameraden van de Corriente Marxista Revolucionaria werden uitvoerig toegelicht. Net zoals in de vorige discussies zorgde dit thema voor een interessante uitwisseling van ideeën. Ondanks deze zware agenda vonden we nog tijd voor een verslag van de tussenkomst van onze Internationale Marxistische Stroming tijdens het Wereldfestival van de Jeugd en Studenten in Caracas. Eerlijk gezegd was onze bijdrage nogal spectaculair (lees hierover ook het verslag van Maarten Vanheuverswyn, die aanwezig was op het festival). De resultaten voor de verdere uitbouw van het marxisme in Venezuela en in de rest van Latijns-Amerika zullen snel merkbaar zijn.
De dag werd afgesloten met een heleboel afspraken voor de volgende maanden. We zullen de campagne Handen Af van Venezuela op een hoger niveau tillen. Ons propagandamateriaal wordt uitgebreid met onze knappe sticker, een nieuwe brochure, een affiche enzovoort. De kapstok van deze campagne in het najaar is het ooggetuigenverslag van een van onze kameraden die twee maanden in Venezuela aan het revolutionaire proces heeft deelgenomen. Hierover binnenkort meer op deze site.
