Alles wordt duurder, we moeten langer en meer werken, de lonen worden niet aangepast aan de situatie, de koopkracht daalt. Het zijn woorden die we de afgelopen periode meer dan eens gehoord hebben. Niet alleen de werkende mens wordt ongerust, maar ook de loontrekkenden in spe, de studenten, krijgen het moeilijk en kijken bang naar de toekomst.
Net zoals je loontrekkenden hebt op verschillende trappen van de loonschaal, heb je studenten die er wat financieel comfortabeler bijzitten dan andere. Het clichébeeld van de feestende student die zich niks aantrekt van hetgeen rond hem gebeurt en ondertussen het geld van zijn ouders opdoet aan friet en drank tot hij met zijn diploma een vetbetaalde job kan gaan doen, klopt niet. Want de meeste studenten groeien uit dat "vrolijke leven" en willen op hun eigen benen kunnen staan. Friet en drank worden vervangen door degelijke en gevarieerde maaltijden. Er wordt al wat gespaard voor de grootse plannen in de nabije toekomst. En men wil niet meer zo financieel afhankelijk zijn van de ouders, dus gaat de student tegenwoordig al gauw een studentenjob doen om wat eigen geld te verdienen. Zelf ben ik een student die in die categorie past. Mijn vriendin en ik proberen om zo zelfstandig mogelijk rond te komen. De tijd van geld vragen is gepasseerd, we willen het zelf verdienen. We zijn sociaal en ecologisch bewust en proberen gezond te leven. Binnenkort studeren we af en maken we de overstap naar de wereld van de werkende mens.
Wat hebben we de laatste maanden gemerkt? Het deel van ons beperkte budget voor eten en het huishouden voldoet niet meer. Steeds meer moeten we op ons geld letten. Leven we dan op zo'n grote voet? Nee, doordat we verhuisd zijn, kunnen we zelfs naar de "goedkopere" winkels gaan om onze inkopen te doen. We wilden weten waar ons tekort vandaan komt en zijn begonnen alle uitgaven op te schrijven. Dit deden we een maand lang. Wat merkten we? Onze boodschappenlijstjes waren niet veranderd ten opzichte van daarvoor, onze smaak is niet luxueuzer geworden. Wat was er dan veranderd? Juist ja, de prijzen in de winkels. Allerlei basisproducten zijn duurder geworden. Niet zo zeer dat het direct opvalt, maar zij die geen hoog of vast inkomen hebben, voelen het wel op het einde van de maand. Dat was even schrikken. We hadden allerlei onrustwekkende berichten gehoord in de media, maar hadden niet direct verwacht dat wij, studentjes, het evengoed zouden voelen. Ook onze koopkracht daalt. Het gaat hier niet om een pint meer of minder, of om een dvd of cd, maar om ons eten.
Sommigen zullen zeggen dat we geen reden hebben tot klagen, want we hebben nog steeds onze ouders om op terug te vallen. Dat is waar, maar vele ouders voelen het ook in hun portefeuille. De stijgende prijzen voor voedsel, energie en benzine, de stijgende inschrijvingsgelden voor het hoger onderwijs enzovoort. Het wordt er zeker niet goedkoper op. Binnen enkele maanden zitten we in hetzelfde schuitje. Dan zijn we (hopelijk) afgestudeerd en staan we eindelijk op onze eigen benen. Geen studentenstatuut meer, maar de harde realiteit van de arbeidsmarkt. Ik ga een diploma hebben van een richting aan de Faculteit Letteren en Wijsbegeerte. Allesbehalve gewild door de bedrijfswereld, heb ik al gemerkt tijdens mijn eerste sollicitatiepogingen. Ik hoop ergens in de culturele sector te kunnen gaan werken, maar die jobs zijn dun gezaaid. Daarbij komt dat dankzij het Generatiepact iedereen langer moet gaan werken en er dus minder banen vrijkomen. De enige jobs waarvoor ik in aanmerking zou komen, de zogenaamde starterbanen, zijn veelal jobs waarvoor ik mijn diploma niet nodig heb, een belachelijk laag loon krijg en waar veel verplichtingen en weinig voordelen aan verbonden zijn. Maar ik mag niet kieskeurig zijn, zoals ik aan de telefoon heb vernomen van iemand van de HR-dienst van een groot energiebedrijf: "U weet toch dat u met uw diploma niet veel werk gaat vinden." De wachttijd voor pas afgestudeerden is lang en het lijkt erop dat men een pak strenger gaat worden voor werkzoekenden, zoals onlangs in de media naar voor kwam met het bericht dat uitzendjobs niet meer geweigerd zullen mogen worden.
Studenten behoren dus ook tot de klasse van de arbeider, de loontrekkende. Het is slechts een klein deel dat doorgroeit naar de zogeheten middenklasse van dokters, managers en kaderleden. Het grootste deel van universitairen en hogeschoolstudenten zal moeten knokken voor zijn inkomen en zijn koopkracht, voor het behoud van zijn rechten. Want niemand ontsnapt aan de liberalisering van de arbeidsmarkt en de grillen van het kapitaal.
