Afgelopen dinsdag was het enorm druk aan de Blandijn, de Faculteit Letteren en Wijsbegeerte van de Ugent. De reden hiervoor was het debat dat de nationalistische studentenvereniging NSV had gepland in auditorium E, het grootste leslokaal van het gebouw. Toen het nieuws uitkwam dat de rector toestemming had gegeven voor het debat, nadat de NSV hem had bedreigd met juridische stappen tegen de universiteit, besloten de linkse en progressieve studentenverenigingen (Animo Gent, Gras, Comac, Actief Linkse Studenten, Vonk Marxistische Studenten, Rood Ugent, 'T Zal Wel Gaan, Anarchistisch Kollektief, ABVV Jongeren, Flux ) om samen een vreedzame protestactie te organiseren. Het protest hield in dat de aanwezigen een levende barrière zouden vormen om de extreem-rechtse militanten de toegang te ontzeggen.
Vooraleer ik verder zal gaan met mijn verslag, wil ik enkele zaken duidelijk stellen:
1. NSV (Nationalistische Studentenvereniging) is een extreem-rechtse vereniging met een lange geschiedenis van geweld en racisme. Ze proberen al jaren om erkend te worden als studentenvereniging bij het PFK, het Politiek-Filosofisch Konvent van de Ugent. Tot nu toe zijn ze steeds geweigerd. Een erkenning zou betekenen dat ze recht hebben op een subsidie van de universiteit en dat ze vrij gebruik mogen maken van de infrastructuur van de Ugent. Anderzijds zou dit ook willen zeggen dat de NSV en haar ondemocratische ideologie een platform zouden krijgen aan de Ugent.
2. Ik ben zelf politiek actief als militant voor Vonk en SP.a-Rood. Ik ben dus niet 'neutraal', maar niemand is dat. We hebben allemaal een levensvisie.
3. Een blokkade is een vreedzaam protest. Er werd afgesproken binnen de linkerzijde om geen fysiek geweld te gebruiken en daar heeft iedereen zich mijns inziens zeer goed aan gehouden.
4. Het was de eerste maal dat ik aan dit soort protest heb deelgenomen, omdat ze dikwijls op geweld uitdraaien en slecht georganiseerd zijn. Meestal is er geen politieke meerwaarde te bespeuren en krijgt links er een slechte naam en publiciteit door. Dinsdagavond wou ik echter aanwezig zijn om het met eigen ogen mee te maken. Geen verhalen uit de tweede hand, geen media-invloed, alleen mijn eigen ogen en oren.
5. De gebeurtenissen hebben me zeer aangegrepen en de slechte verslaggeving in de media nog meer. Daarom vond ik het nodig om in de pen te kruipen en mijn ooggetuigenverslag te geven.
6. Dit is een ooggetuigenverslag. Ik ga proberen me te houden aan de feiten die ik zelf heb waargenomen. Indien niet zal ik dit expliciet vermelden.
Het begin
Iets na 18 uur kwam ik aan bij de Blandijn. Ik had reeds te horen gekregen via een sms dat de NSV vroeger aanwezig ging zijn, rond 17u45. De demonstranten waren hiervan blijkbaar op de hoogte en waren ook vroeger aanwezig. Toevalligerwijze kwam ik vlak voor de Blandijn mijn broer tegen die juist van een les terugkwam. Hij vertelde me dat er veel volk was en er al enige schermutselingen hadden plaatsgevonden. Ik raakte via de zij-ingang in de Blandijn dankzij een professor die juist naar buiten kwam. De automatische deuren waren blijkbaar reeds uitgezet.
Eenmaal binnen vroeg ik wat er aan het gebeuren was. Volgens een aanwezige waren een dertigtal NSV-militanten voorbij de blokkade gekomen, al dan niet met geweld en hadden zich verschanst in auditorium D. Daarop hebben enkele demonstranten tafels voor de deur geschoven en de andere ingangen geblokkeerd, zodat ze niet meer weg konden. Het gerucht ging de ronde dat sommigen gewapend waren. En inderdaad, enkele ogenblikken later kon ik een opgesloten extreem-rechtse persoon zien staan in de verbindingsgang tussen het auditorium, losjes zwaaiend met een zogenaamde 'telescoopmatrak'. Hij schaamde zich er duidelijk niet over en werd duchtig gefotografeerd. Het dreigde wel even fout te lopen toen er enkele vermoedelijke 'Black Blokkers' het raam openden en met zaken begonnen te gooien richting het raam waar de NSV-ers zaten. Een kameraad en ik kwamen gauw tussenbeide, geholpen door anderen om ze tot kalmte aan te manen en te vragen om het vreedzaam te houden. Ondanks hun zware reputatie (het zijn anarchisten en krakers die dikwijls problemen veroorzaken bij demonstraties) hielden ze zich redelijk gedeisd en waren ze aanspreekbaar. Ze werden echter liever niet gefotografeerd of gefilmd, uit vrees om later herkend te worden door extreem-rechts en de politie. Er circuleert een filmpje op het internet waarbij een groepje Black Blokkers de cameraman op hardhandige - doch niet gewelddadige - wijze aanmaanden om te stoppen met filmen. Er is op allerhande fora en websites al duchtig over gediscussieerd of dit nu het bewijs is dat de linkerzijde zich niet vreedzaam opstelden. Uit wat ik ter plekke gezien heb, is er geen geweld gebruikt tegen 'journalisten'. Ja, deze groep gedroeg zich soms wat grover, maar zoals eerder gezegd: gezien hun reputatie hebben ze zich kalm gedragen.
Het wachten
Er was inderdaad veel volk, een 200 à 300 jongeren. Wat opviel, was dat er bij de 'gevangen' extreem-rechtsen vooral oudere mensen waren, allesbehalve studenten. Het zagen er alleszins geen doetjes uit, getuige de wapendracht van sommigen. Bij de demonstranten was dit anders, het overgrote deel bestond uit studenten, mensen die dus thuishoorden op de faculteit. De sfeer werd er bij de demonstranten flink ingehouden dankzij een anarchistische samba-band en enkele strijdbare leuzen zoals 'alerta, alerta, antifascista'.
Een lange tijd gebeurde er niets. We werden op de hoogte gehouden door regelmatige aankondigingen van vertegenwoordigers van de organiserende studentenbewegingen. Dit vond ik een goede zaak, er was duidelijkheid en zo was er ook een zekere structuur in de actie, wat de risico's beperkte.
De demonstratie kreeg bezoek van de decaan van de faculteit, Freddy Mortier en de rector van de Ugent, Paul van Cauwenberge. Er werd overlegd met de studenten om te kijken hoe de situatie aangepakt zou worden: een correcte manier. Philip Dewinter had immers een persbericht uitgestuurd dat hij zich niet ging laten intimideren door de linkse en progressieve krachten en aanwezig ging zijn.
Ondertussen kwam ook de brandweer langs. Deze waren uitgerukt met een drietal wagens nadat het brandalarm was aangezet door de gevangen NSV-ers. De brandweer controleerde het geblokkeerde auditorium, merkte op dat deze ook van binnenuit was gebarricadeerd en vertrok weer.
De sfeer onder de studenten was zeer hartelijk. Ik heb met veel mensen gesproken, zag ook veel mensen met elkaar praten: het moge duidelijk zijn dat er een groot groepsgevoel heerste die avond.
In het oog van de storm: Dewinter en zijn foute vriendjes
Op een bepaald moment, ik vermoed dat het tussen half acht en acht uur moet geweest zijn, kwam er veel lawaai van de hoofdingang. Ik repte me er naartoe en zag een grote groep mensen de Blandijn naderen. Het bleek Dewinter te zijn met zijn persoonlijke lijfwacht, hoewel knokploeg een betere term zou zijn. De rector had nog proberen te onderhandelen, maar dit heeft niets uitgemaakt: Dewinter chargeerde - ja, ik heb er geen ander woord voor - met zijn militanten richting de deur waar we met een honderdtal studenten opgesteld stonden om de ingang te blokkeren. Het leek wel een ware veldslag. Ik stond ergens in de derde rij, op een kleine 2 meter van Dewinter en kon alles goed zien. Wat ik zag, was niet mooi: de knokploeg duwde niet alleen, maar begon ook op de studenten in te slaan, sommigen met boksbeugels, een verboden wapen. Ook Dewinter liet zich niet onbetuigd. Hij mag dan wel in de media verkondigen dat wanneer hij geslagen wordt, hij terug slaat, zijn kliek en hij begonnen echter als eerste met het fysieke geweld. Enkele studenten verweerden zich, pure zelfverdediging, maar bleven al bij al zeer vreedzaam. Er werd alleen geduwd om de fascisten, nu pas gebruik ik het woord, de ingang te ontzeggen. De blikken in de ogen van de extreem-rechtse knokkers zullen me nog lang bij blijven. Er stond pure agressie en haat in te lezen. Ze provoceerden, sloegen, duwden, trokken, en schreeuwden, maar de demonstranten hielden stand, zo geweldloos mogelijk, als een levend schild.
Uiteindelijk zette de politie het waterkanon in, op Philip Dewinter en zijn knokploeg. Er werd een cordon gevormd tussen de Blandijn en de fascisten. Op elke nieuwssite was er een foto te zien van een druipnatte Dewinter en zijn lijfwacht met een lichte hoofdwonde. Dit wekt de indruk op dat hij het slachtoffer was van heel deze zaak, terwijl hij en zijn moderne S.A. hebben ingebeukt op de studenten, waaronder ook enkele meisjes die vlak voor hem stonden. Maar de demonstranten hebben hun slag thuis gehaald: er werd geen toegang verleend aan een extreem-rechtse, antidemocratische groepering, en dit op een geweldloze manier, toch niet van de linkerzijde.
Tijdens de charge hebben de opgesloten NSV-ers geprobeerd om uit het auditorium uit te breken, wat hun niet gelukt is. Hierdoor hebben ze de deuren van auditorium D beschadigd, wat ik achteraf kon zien.
De afloop
Uiteindelijk werd er overeen gekomen dat de politie de gevangen fascistische militanten naar buiten ging begeleiden. Er werd nadrukkelijk gevraagd om geen geweld te gebruiken tegen de militanten en de politie. Dit was een kritiek moment, want mocht er toen gevochten zijn, dan ging de oproerpolitie binnenvallen en iedereen arresteren. Door de goede organisatie is dit vermeden. Er waren hier en daar wat kleine pogingen tot geweld, maar deze werden vroegtijdig afgeblokt. De linkerzijde gebruikte hun stembanden om de fascisten duidelijk te maken dat ze niet welkom waren.
Terwijl de rechterzijde buiten verzamelde, werd er binnen besloten dat de demonstranten collectief naar buiten zouden gaan, om eventuele vergeldingsacties te voorkomen. Er werd gevraagd nog een half uur binnen te blijven, wat we gedaan hebben. Ik sprak met een neutraal personeelslid van de Ugent (of politie?) die instond voor de communicatie en deze zei dat de studenten niks te verwijten viel, dat ze het heel vreedzaam hadden aangepakt. Over de rechtse knokploeg, die ze van dichtbij had gezien, had ze minder goede dingen te zeggen. Ze zag de knokkers lederen handschoenen aantrekken en zichzelf met de vuist in de vlakke hand slaan, om aan te tonen dat ze klaar waren om te vechten.
Uiteindelijk ging ik mee naar buiten en trok mee naar het Zuid, alwaar de demonstratie ten einde was en ik veilig en wel de tram nam om huiswaarts te keren.
Epiloog
Woensdag staat er diverse 'informatie' op de nieuwssites. Een foto van Philip Dewinter en een lijfwacht met een bloedend hoofd. Veel foute berichtgeving: 1. de rector zou door de linkse studenten onder de voet zijn gelopen. Dit klopt niet. De linkse studenten zaten binnen. Het was Voorpost die de rector moeten verwond hebben tijdens hun charge. 2. Het waterkanon werd tegen de linkerzijde ingezet. Ook fout, het waterkanon werd tegen de aanvallende groep van Dewinter gebruikt. De demonstranten stonden binnen in de voorhal. 3. Het was links die begon met vechten. Nee, het was wel degelijk Dewinter en co die begonnen met slaan, gewapend met boksbeugels dan nog!
Op het AVS-journaal van woensdag 8 oktober ziet men ook een interview met Arno D'Hooge van NSV Gent, die zich bijna versprak over het feit dat NSV kost wat kost binnen zou geraken in de Blandijn. Geweld zou niet geschuwd worden. Ook het verslag op de NSV Gent-website is compleet van de pot gerukt. Het is wansmakelijk om te zien hoe zij de feiten verdraaien.
Tegen de avond van woensdag 8 oktober lees ik dat Dewinter, Jean-Marie De Decker en Mark Demesmaeker (de andere sprekers voor het debat) gezamenlijk een klacht gaan in dienen tegen het progressieve front. Dit is schandalig! Ik kan er niet bij hoe zulke zaken uitgebuit worden voor het politiek gewin van (extreem-)rechts. Allemaal spreken ze over de democratie en de vrije meningsuiting, maar het enige wat ze doen is haat verkondigen en geweld in de praktijk toepassen.
De progressieve studentenbewegingen hadden wel degelijk de toestemming en het recht om een protestactie te organiseren. Menselijke blokkades werden ook gebruikt door burgerrechtenactivisten als Ghandi en Martin Luther King. Dit had geweldloos kunnen zijn, maar extreem-rechts, de fascistische militanten, toonden eens te meer hun ware gelaat. Het viel op dat er vooral volwassen knokkers bij waren en geen studenten. Op de website van Indymedia staan er verschillende fotoreportages die een mooi beeld geven van de ware gebeurtenissen. Het is aan te raden om eens het internet af te surfen, bijvoorbeeld YouTube om foto's en filmpjes van het gebeuren te bekijken.
Beschouwingen: vreedzaam protest vs. rechts geweld
Wat heb ik hieruit geleerd? Wanneer de linkerzijde zich verenigt en samenwerkt, is het mogelijk om een succesvolle protestactie te houden. Ook hier komen er soms gewelddadige figuren op af, maar wanneer de situatie goed in de gaten gehouden wordt en er veel en duidelijk gecommuniceerd wordt, kan de orde aan de linkerzijde bewaard worden.
Ik heb ook het ware gelaat van Dewinter en zijn neo-bruinhemden kunnen aanschouwen. Het was een verschrikkelijk zicht. Dit soort personen en groeperingen mag nooit meer aan de macht komen, want het zou een terugkeer zijn naar de barbarij, een maatschappij van haat en geweld.
De media speelt een slechte rol. De informatie die zij geven is dikwijls onjuist of incompleet. Laten we er vanuit gaan dat ze niet genoeg tijd hebben om hun feiten te controleren en hopen dat ze niet opzettelijk de rechterzijde steunen door een vertekend beeld te geven. Ik zal alleszins nooit meer onbevangen een krant kunnen openslaan.
Ik heb op dinsdagavond 7 oktober een lelijk kantje van de mens gezien: haat en agressie, afkomstig van gewapende volwassen mannen die een groep vreedzame demonstranten, studenten, aanvielen. Waarom?
Foto's:
http://www.indymedia.be/en/node/29822
http://www.indymedia.be/en/node/29828
Voor meer over extreem-rechts lees ook:
http://www.vonk.org/content/view/1286/30/
http://www.vonk.org/klassiekers/trotski/1944/1944fascisme.htm
