De laatste maanden komen in diverse Europese landen jongeren op straat om hun ongenoegen te uiten over diverse zaken. In Griekenland was de gewelddadige dood van een jonge anarchist door de politie het startschot voor wekenlang oproer. In Italië en Frankrijk kwamen jongeren massaal op straat om te protesteren tegen de hervormingsplannen van hun (rechtse) regering voor het onderwijs. Vorig jaar waren er de scholierenstakingen in Nederland en de acties van de Belgische studenten tegen het financieringsplan voor het hoger onderwijs van Frank Vandenbroucke. 300 jongeren voerden ook actie tegen het extreem-rechtse NSV in oktober te Gent.
Men verwijt de ‘jeugd van tegenwoordig' dikwijls dat ze verwend en apathisch zijn. Ze kennen geen hard werk meer, zijn materialistisch enzovoort. Een belangrijke bedenking hierbij is dat de jongeren moeten opgroeien in een maatschappij die hun ouders en grootouders opgebouwd hebben. Dit is een samenleving die gestoeld is op een kapitalistische economie en waarbij materialisme, het nastreven van zoveel mogelijk eigendom, los van het nut er van, zeer belangrijk is voor de status binnen de omgeving. Net zoals hun ouders, de loontrekkenden van vandaag, wordt de werkende klasse van morgen ook gesust met een zakcentje, een mp3-speler enzovoort, terwijl hun onderwijs en hun toekomstige werkzekerheid door de economische crisis en het falende neoliberalisme zwaar in het gedrang komen.
Nu de crisis echter steeds ernstiger wordt en de rechtse regeringen in Europa geen oplossingen bieden, maar integendeel ook duidelijk als medeplichtigen ontmaskerd worden, begint de werkende klasse zich weer te roeren. Dit begint met acties van de vakbond. In België hebben we de laatste maanden onder andere de koopkrachtbetogingen gehad en de acties bij Bekaert, waar de toekomst van honderden werknemers onzeker is door het winstbejag van de directie. Bij deze acties waren steeds ook studenten aanwezig die hun solidariteit betoonden, zoals de marxistische studenten van Vonk.
In Gent is de studententak van Vonk zeer actief. Vonk: Marxistische Studenten, kortweg VMS, kent sinds enkele maanden een sterke stijging van actieve leden. Veel jongeren stellen zich vragen bij de huidige crisis, het huidige economische systeem, en zijn op zoek naar antwoorden. Deze vinden ze veelal dankzij de vormingen die VMS organiseert. Dankzij de deelname aan vakbondacties en eigen initiatieven wordt ook het belang van daadkracht aangetoond. Niet alleen woorden, maar ook daden: een afspiegeling van moederorganisatie Vonk.
We moeten uiteraard niet overmoedig worden door het stijgende ledenaantal. De weg naar een nieuwe samenleving is nog lang, maar zolang de jeugd zich blijft interesseren in wat er om zich heen gebeurt en kritische vragen daarbij stelt, is er hoop. In eerdere artikels hamerden we al op het feit dat veel studenten evengoed tot de arbeidersklasse behoren. De deelname van jongeren aan sociaal protest over heel Europa toont dit ook aan. Er is bij een deel een zeker bewustzijn van zijn plaats in de maatschappij. In tijden van crisis zien we dit bewustzijn stijgen. Sceptici zullen zeggen: "ja, alleen als het slecht gaat, beginnen ze te klagen!" Wij zeggen daarop: het zou pas slecht zijn, indien ze niet zouden klagen wanneer hun toekomst op het spel staat!
Daarom mogen vakbondsmilitanten en werkende mensen de jongeren zeker niet uitsluiten uit de sociale strijd vanwege hun jeugdige jaren, het feit dat ze nog studeren en niet werken. Verwelkom hen in uw rangen tijdens betogingen en protestacties. Want de jongeren van vandaag zijn de militanten van morgen en broodnodig om de strijd te blijven voortzetten!
