Als marxist schrijf ik dit naar aanleiding van het artikel van Gwendolyn Rutten dat gepubliceerd werd in De Morgen van 7 december 2016. In dit artikel had ze kritiek op de optredens van Raoul Hedebouw in De Afspraak en De Slimste Mens ter Wereld. De kritiek ging ervan uit dat de media veel te los omging met Hedebouw en de PVDA te weinig in vraag stelde daarbij verwees ze zoals naar de toestanden van de voormalige Oostblok-regimes. Aan de rechtse kant had ze kritiek op de reis van Dewinter waarbij hij op bezoek ging bij de Gouden Dageraad een partij met een gewelddadige achtergrond en neonazi’s in de rangen. Ze erkende ook in de inleiding van het artikel de steeds grotere polarisatie binnen het Westen waarbij men aan linkerzijde de opkomst heeft met fenomenen als Corbyn, Sanders en zelfs de PVDA in Wallonië aan rechterzijde zien we ook een opkomst met personen als Le Pen, Wilders, Trump en Orban.
Deze polarisatie komt niet zozeer in stand door links en rechts maar eerder door het falen van het kapitalisme en het liberaal systeem. Mensen zijn het beu om te besparen en voor de kosten van de crisis te mogen opdraaien. Mensen worden gefrustreerd door de concurrentie dat binnenin het systeem wordt gepromoot. De concurrentie dat leidt naar tegenstellingen tussen de arbeiders en zelfs tussen kleine zelfstandigen waarbij er wordt gekeken naar elkaar en niet naar boven waar multinationals zomaar kunnen beslissen om mensen te ontslaan of te verhuizen ondanks de vele winsten en belastingvoordelen die ze maken en krijgen of waarbij men makkelijk onder de prijzen gaat van een klein zelfstandige en hem zo weg concurreert. Deze onzekerheden dat het systeem meebrengt, leidt er toe dat mensen dat mensen een alternatief zoeken met aan linkse zijde: het marxisme of anarchisme en aan rechterzijde naar de meer fascistoïde partijen en het fundamentalisme.
Beiden zijden scheert ze ook over dezelfde kam en weigert ze met samen te werken. Vanuit de PVDA is dat hoogstwaarschijnlijk wederzijds. Het was wel komisch dat ze zegt dat een liberaal nooit zou samenwerken met een fascist maar dat Reynders en vele liberale politici wel gaan onderhandelen met een rechts totalitair regime zoals Saudi-Arabië. Verder begon ze met het communisme te bekritiseren door in te spelen op de dood van Fidel Castro, de wandaden onder de totalitaire regimes van Mao, Stalin en Hoxha en de visie van PVDA daarop.
Op zich bekritiseer ik de wandaden van Mao of Stalin en de tientallen miljoenen slachtoffers die ze maakten. Men kan wel zeggen dat Stalin zijn land industrialiseerde of een groot aandeel had in de overwinning op de nazi’s tijdens de 2de Wereldoorlog (terwijl Zhukov en vooral de bevolking daar een zeer groot aandeel in had) maar ten koste van wat? Het afmaken van zijn politieke tegenstanders door middel van showprocessen en de miljoenen slachtoffers door de geforceerde industrialisatie en ondemocratische vijfjarenplannen. Een marxist met gezond verstand veroordeelt deze zaken uit de grond van zijn hart.
De dood van Castro dat ook wordt gebruikt als manier om modder naar het marxisme te gooien en zelfs om een cordon sanitaire af te dwingen. Op zich ben ik voorstander van de verwezenlijkingen die de Cubaanse Revolutie heeft meegebracht zoals het gratis onderwijs en gezondheidszorg. Zaken die onder Batista de pion van de VS onmogelijk waren. Waarbij de VS het eiland gebruikte voor gok- en sekstoerisme zonder rekening te houden met de lokale bevolking of hun ontwikkeling. Is dit dan zo liberaal of feministisch zoals Rutten zichzelf vindt? Dan zwijg ik nog maar over de regimes onder Pinochet, Mobutu en andere puppets van de VS en het Westen. Er zijn ook mindere zaken in Cuba zoals de bureaucratie dat als een erfstuk overgenomen is uit de voormalige USSR en het lange tijd uitblijven of tegenwerken van linkse revoluties in Zuid-Amerika.
De sloop van de Berlijnse Muur was dit zozeer tegen het communisme of het bureaucratisch karakter dat zich ontwikkelde binnenin het Oostblok? In Defence of Marxism geeft een mooi artikel over deze vraag waarbij men de opstanden in Hongarije van 1956 als voorbeeld nam. Het was veeleer tegen het verrot systeem geïnstalleerd onder het stalinisme waarbij de bevolking zich tegen de bureaucratische leiders keerden. Leiders die een elite vormden binnenin het systeem en zich verrijkten terwijl de bevolking honger leed en langer mocht werken. Waarbij de lokale bevolking streefde naar de terugtrekking van Russische troepen, persvrijheid, vrije verkiezingen, fabrieken onder controle van democratisch verkozen arbeidsraden en vakbonden.
Het liberalisme heeft zeker niet tot voordelen geleid in de voormalige Oostblok-regimes: de verdeeldheid is nog groter waarbij een kleinere elite met mensen als Abramovich miljarden heeft terwijl miljoenen dakloos zijn. In de voormalige DDR is de werkloosheid en armoede vele keren groter dan in West-Duitsland. Vele personen in de voormalige DDR zijn verontwaardigd doordat de beloftes van het liberalisme niet nagestreefd werden. Delen zoeken hun heil in de ‘ostalgie’ een soort heimwee naar het DDR-regime, naar het Pruisisch gedachtegoed of zelfs naar het naziregime.
Op zich als lid van de PVDA vind ik het goed dat de PVDA zich ontdaan heeft van deze stalinistische regimes maar het is niet enkel met zich te ontdoen dat we antwoord kunnen hebben op vragen als die van Rutten en met de groei van de PVDA ook nog van vele andere politici in de toekomst. Er moeten conclusies getrokken worden wat er misliep onder de communistische regimes en uit de fouten die er toen werden gemaakt, moet de PVDA leren om een beter antwoord te kunnen geven op politici en critici en om zich als organisatie en partij te verbeteren.
Verder blijf ik erbij dat de PVDA het beste linkse alternatief is in tijden van crisis in België waarbij er terug een partij is, dat opkomt voor de rechten van de bevolking en de arbeiders. Een partij die toont dat er een alternatief is in deze wereld waarbij winst niet centraal staat maar de mens!
