De PVDA lanceert naar aanleiding van het Europees voetbalkampioenschap een campagne om de ‘eenheid van het land’ te promoten. Het gaat eerder om een politieke campagne dan een strikt sportief initiatief. De opzet bestaat erin het ‘nationaal gevoel’ rond het Belgisch elftal, politiek te gebruiken tegen zij die ijveren voor de splitsing van het land, de Vlaamse en andere regionale nationalisten (die niet worden vernoemd). Op de website van de campagne kunnen een gratis driekleur aangevraagd worden en mondmaskers en T-shirts gekocht worden met de slogan ‘We are one’. Het Belgische eenheidsgevoel, aangewakkerd door het enthousiasme voor de Rode Duivels, t.t.z. het Belgische nationalisme, hoe volks het ook is, wordt ingezet tegen het regionaal nationalisme.
Wij denken dat je het Vlaamse en het Waals nationalisme niet bekampt met een ander nationalisme, het Belgische federale nationalisme. Je bekampt deze nationalismen met internationalisme en de eenheid van de arbeidersklasse, niet met de ‘eenheid van het land’. Natuurlijk zijn wij tegen Vlaamse onafhankelijkheid of tegen de opsplitsing van federale sociale zekerheid of de opdeling van de vakbonden langs taalgrenzen. De PVDA mag er terecht fier op zijn dat ze tegen alle regionalistische krachten in, een ééngemaakte, tweetalige partij is die langs beide zijden van de taalgrens eensgezind denkt en optreedt. Maar dit rechtvaardigt helemaal niet het zwaaien met de Belgische driekleur. De Belgische driekleur is deze van de Belgische monarchie, een middeleeuwse ondemocratische relikwie; het is de vlag waarmee het kolonialisme in Congo, Burundi en Rwanda lelijk heeft thuisgehouden; het is de vlag waarmee de gerechtvaardigde Vlaamse taaleisen werden onderdrukt in het begin van vorige eeuw. Rood, geel, zwart zijn niet eens de kleuren van de arbeidersopstand van 1830 die aan de basis ligt van het ontstaan van België. De driekleur werd door de burgerij ingevoerd om de arbeidersopstand te kapen en af te leiden naar een veilige ‘Belgische revolutie’. (Lees dit artikel en bekijk deze video voor meer hierover.)
De kleur van de vlag van zij die strijden tegen alle nationalismen is en blijft rood.
‘We are one’ is ook misleidend. Deze slogan lijkt te veel op de slogan van de regering. De Croo:
“1 team, 11 million, allemaal samen kunnen we het coronavirus verslaan”.
Met deze campagne zag de Vivaldi regering de kans om een Belgisch nationaal gevoel op te trommelen om de ‘nationale eenheid’ te promoten, t.t.z. een politiek van klassensamenwerking. De PVDA heeft zich terecht nooit laten verleiden tot deze nationale eenheid. Maar de campagne voor de ‘eenheid van het land’, maakt geen duidelijk onderscheid met de campagne van de Vivaldi regering. De ‘eenheid van het land’ is niet hetzelfde als een beweging voor de ‘eenheid van de arbeidersklasse’. Op de PVDA manier lijkt het alsof tegen het regionalisme een bondgenootschap met federale kapitalisten nodig en toegelaten is. Dit is zeker verkeerd. Het ‘land’ bevat sociale klassen met zeer tegenstrijdige belangen. Deze kunnen zich niet verenigen. Geen enkele ‘eenheid’ is mogelijk tussen de werkende klasse en de sociale parasieten die de kapitalisten zijn. Ook niet tegen de regionalisten. Ook in de strijd tegen het regionalisme is de steun van en voor de meer federale delen van de kapitalisten niet gerechtvaardigd.
Daarom zeggen wij: ‘The working class is one’.
