Zelden worden militanten op een algemene ledenvergadering van de Parti Socialiste nog onthaald met de ‘Internationale’ en de ‘Chiffon Rouge’. Dit was wél het geval op 26 juni, toen 130 militanten binnenstroomden in het nokvolle Maison du Peuple van Tubeke. Zoveel volk hadden ze de laatste zes maanden sinds het begin van de interne strijd tussen de linker- en rechtervleugel niet gezien. De massale opkomst was des te verrassender, aangezien de rechterzijde in de laatste minuut een brief had verzonden met de aankondiging dat de vergadering was... afgelast. Uit verontwaardiging over dit manoeuvre, kwam nog meer volk opdagen. Vooral werkvolk: arbeiders van de Forges en andere kleinere bedrijven uit de regio, delegees uit de openbare diensten enz., waaronder ook veel jongeren. De sfeer was zeer strijdbaar.
De vergadering keurde onder meer de lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen goed. Na een geestdriftige intentieverklaring werd Fabian Defraine verkozen als voorzitter van de afdeling. De vergadering eindigde met de twee klassieke strijdliederen van Wallonië. Jongeren en minder jongeren sprongen op de tafels of stonden recht op hun stoel. Op aanvraag van een groep jonge drukkers werd de meeting op een onconventionele manier afgesloten met “Le Chant des Parti-sans”, het Franse lied van de weerstand in een versie van Johny Halliday. Een zeer strijdbare sfeer dus. “We waren zelfs bereid een betoging te houden door de stad” gaf een militante toe. Wat een schril contrast met de “mood” in de rest van de socialistische beweging.
De strijd in de socialistische beweging in Tubeke heeft heel wat mensen tot de linkerzijde aangetrokken, waaronder veel jongeren. Tijdens de vakantieperiode is er hard gewerkt aan de samenstelling van een links programma. Er is ook afgesproken om tijdens de verkiezingscampagne mensen aan te spreken via deur-aan-deuractiviteiten en wijkvergaderingen.
Het gevecht voor de officiële erkenning door de nationale partij is nu in een beslissende fase getreden. Het partijapparaat zit zeer verveeld met de tweespalt en vooral met de massale steun voor de linkerzijde. De rechterzijde heeft alle mogelijke statutaire regels met de voeten getreden. Alleen op die manier konden zij hun wil opleggen. Het apparaat betrouwt de linkerzijde niet, maar die heeft de statuten netjes nageleefd. Toch wil het partijapparaat zijn fiat niet geven aan dit “oncontroleerbare, linkse nest”. Op 29 augustus komt de “Commission de Vigilance” bijeen om zich uit spreken over wie erkend wordt als officiële partijafdeling. Waarschijnlijk zal ze de hete aardappel doorschuiven naar de plaatselijke federatie, waarvan de voorzitter tevens de kopman is van de Tubeekse rechterzijde. Zijn besluit kunnen we al raden. Maar wat ook het onmiddellijke resultaat is van de strijd voor de erkenning, het is duidelijk dat er een proces is ingezet van politieke radicalisering in de socialistische beweging dat niet kan weggestemd worden door een handjevol bureaucraten van Waals-Brabant of de Keizerslaan.
Fabian Defraine aan het woord op de Algemene Vergadering
“(.) Het laatste schrijven van de rechterzijde aan de militanten is een nieuw voorbeeld van de stalinistische methodes die ze dagelijks gebruiken. Nadat ze ons beschuldigd hebben maar een bende oudjes te zijn, maken ze ons nu uit voor behoudsgezinden. Ja, ik wil de democratie in de PS behouden. Ja, ik wil het spreekrecht van de militanten behouden, ja ik wil de solidariteit, de sociale rechtvaardigheid en de verdraagzaamheid in onze rangen behouden. Als dat alles behoudsgezind is, dan ben ik fier behoudsgezind te zijn. Maar laten we meer aandacht besteden aan de toestand van de gemeente. Tubeke heeft nu een financieel tekort van 700 miljoen. Uw belastingen zijn sterk gestegen, net als de prijs van de vuilniszakken die binnenkort 80 frank kosten.
Het zwembad is definitief gesloten. De gemeente geeft cadeaus aan de privé, maar weigert nieuwe sociale woningen te bouwen. De toestand in onze gemeente is helemaal niet schitterend en veel mensen weten het. De politieke context is ook sterk veranderd in de laatste zes jaar. Langendries (de huidige Burgemeester n.v.d.r.) is geen voorzitter meer van de Kamer en een groot deel van de bevolking stelt zijn bestuur in vraag. Hij wordt ook geconfronteerd met interne scheuringen en zijn imago heeft sterk geleden.
Denken jullie echt dat wij geloofwaardig kunnen overkomen als de vertegenwoordigers van de verandering als we mensen op onze lijst aanvaarden die deelgenomen hebben aan dit catastrofaal beheer? Denken jullie dat we de verkiezingen kunnen winnen als we laten uitschijnen dat we al met de huidige meerderheid van Langendries hebben onderhandeld en bereid zijn de Parti Socialiste te verkopen? Ik denk van niet.
Zouden jullie aanvaarden in een boot te stappen met een kapitein die bekend staat om het laten zinken van zijn schepen? Wij willen een andere kapitein en een nieuwe bemanning voor onze gemeente. Ik wil de Parti Socialiste naar de overwinning leiden door een écht socialistisch programma samengesteld door de militanten en de sympathisanten aan te bieden. Laten we samen strijden om weer de eerste partij te worden in de gemeente, eerder dan te onderhandelen voor een plaatsje in het schepencollege. Wij hebben er de krachten voor. Daarom kameraden, moeten we de partij op de eerste plaats stellen en niet onze persoonlijke ambities.
In de Parti Socialiste moeten de militanten kunnen beslissen over de krachtlijnen van de politiek. Mandaten en ronkende titels hebben nooit het recht gegeven alleen te beslissen over de toekomst van verschillende honderden kameraden. Wij, de militanten, zijn volledig in staat een opinie uit te drukken en zelf beslissingen te nemen. Het is onaanvaardbaar dat men ons het elementaire recht op meningsuiting poogt te ontfutselen.
(...) Vandaag stemmen jullie niet alleen voor een persoon, maar voor een hele ploeg. Alleen ben ik niets. Deze ploeg verdedigt niet alleen een democratische interne werking, maar ook een socialistische en solidaire politiek. Wij willen in de gemeente de sociale banden weer aanspannen en een grotere deelname van de mensen stimuleren. Kinderopvang in onze kribbes is één van onze prioriteiten. De speelpleinen, een belangrijke sociaal instrument, zullen een nieuwe dynamiek moeten krijgen. Het OCMW moet weer zijn rol kunnen spelen als instrument tot sociale integratie. De gemeente moet opnieuw investeren in de wijken en een kans geven aan de jongeren om hun plaats op te nemen. Huisvesting en jobs zijn een fundamentele inzet. We moeten de gemeentefinanciën gezond beheren, wat al zes jaar niet meer gebeurt.
Jullie stemmen dus niet alleen voor een persoon maar voor een socialistisch programma dat in staat is om de verkiezingen te winnen en een echte socialistische meerderheid te geven aan Tubeke”.
Nieuws op de valreep
De waakzaamheidscommissie van de PS heeft op dinsdag 29 augustus de “linksen” gelijk gegeven: zij zijn de partij omdat zij alle statuten eerbiedigt hebben en Fabian Defraine is wel degelijk de verkozen voorzitter van de afdeling. Er ligt echter één grote adder in het gras m.b.t. de erkenning van de lijsten voor de gemeente-raadsverkiezingen. Het nationaal bureau van de partij zou natuurlijk de beslissing van de waakzaamheids-commissie niet in vraag durven stellen maar zou geen andere beslissing nemen dan de “ hete aardappel “ door te schuiven naar de Federatie. Het Ministerie van Binnenlandse zaken eist in dit geval dat gemeentelijke lijsten ingediend worden met de erkenning (handtekening) van de Federale instanties van de betrokken partij opdat zij het officieel partijnummer en logo toegewezen krijgen. In dit geval staat de federatie voor 200% achter de rechtse afsplitsing. De kopman van de rechterzijde, Rosenoer is tevens ook voorzitter van de Federatie van Waals Brabant van de Parti Socialiste. We krijgen hier dan een mooie Kafkaiaanse toestand, waarin de statutair erkende afdeling noch over het officieel kiesnummer, noch het logo zou beschikken. De officiële afdeling zal ongetwijfeld alle wettelijke middelen aangrijpen teneinde haar gelijk te halen voor het Vredegerecht. De verdere opbouw van krachtsverhoudingen door een nieuwe algemene vergadering en de onmiddellijke lancering van de campagne in de arbeiderswijken van Tubize zijn de beste troeven in de handen van de linkerzijde.
