Acht jaar na de uitsluiting van de 'Vonkisten' uit de SP-afdeling Oostende, mogen de laatste rode schapen de stal weer binnen.
Drie jaar geleden deden wij de zoveelste poging om terug opgenomen te worden in de Oostendse SP. We hadden genoeg handtekeningen verzameld om een algemene ledenvergadering bijeen te roepen en het punt van heropname op de agenda te zetten. Ondertussen bleken reeds veel bestuursleden geneigd onze heropname te steunen, maar een harde kern bleef zich onverzoenlijk opstellen.
"Om de eenheid van de partij" te bewaren, kwam Johan Van De Lanotte toen op de proppen met een 'compromis': de betrokken kameraden konden gedurende drie jaar 'waarnemend lid' zijn van de afdeling. Kijk- en spreekrecht op algemene vergaderingen, maar geen stemrecht (benieuwd wat de nieuwe voorzitter daarvan zou denken). Niet onze motie werd ter stemming voorgelegd, maar het "compromis" van 'den Jo". De drie jaren vlogen voorbij. We hebben niet veel kans gekregen stout te zijn, want er waren nu eenmaal niet veel gelegenheden. Om tussen te komen op een vergadering moet er een vergadering zijn. Of een vergadering met een agenda die interessant genoeg is om tussen te komen. En je moet natuurlijk wel weten wanneer er een vergadering doorgaat. Soit. We hadden wel lid kunnen worden van andere afdelingen, of gewoon via internet, maar we bleven koppig en wilden perse het fiat van de afdeling. Dus schreven we een brief waarin we vroegen of we nu eindelijk lidgeld mochten betalen, en begin september kregen we het heugelijke nieuws dat we terug binnen mochten.
Is het omdat de partijkas leeg is wegens Agusta? Is het omdat de SP kleiner is geworden dan het Vlaams Blok? Of hebben we iets verkeerd gedaan? We zullen het nooit weten. In elk geval, we hebben onze melaatsenratel terug opgeborgen en kijken vol enthousiasme uit naar de rode loper voor de deur van de volgende vergadering...
