Hoboken is een Antwerpse gemeente met veel zware industrie. Denken we bijvoorbeeld aan Union Minière, de vroegere Metallurgie Hoboken, in de volksmond ook de Zilver of pittiger nog De Zoete Dood genoemd. Het minste wat men de inwoners van Hoboken dan ook kan gunnen zijn groene bufferzones tussen de industrie- en woongebieden die in Hoboken erg dicht bij elkaar liggen. Het is hen echter niet vergund
Van 1981 tot 1996 werden op het terrein tussen de spoorweg Antwerpen - Boom, de wijk Verenigde Natielaan en Fort VIII namelijk enkele "voetbalvelden" ingeplant met passieve of actieve steun van het toenmalige gemeentebestuur van Hoboken. Er werd een "tijdelijke" bouwvergunning afgeleverd voor 2 kantines. Dit alles gebeurde onder het alziend oog van Fred Nolf (SP) eertijds Hobokens gemeentesecretaris, thans Antwerps stadssecretaris.
Op 6 en 20 maart 1996 werd een openbare verkoop met notarissen Theo Boen, Jean Van Cauwenbergh en Luc Rochtus aangekondigd. De verkoop ging niet door maar wat bleek: volgens de affiche waren op het terrein 4 voetbalvelden, 1 kantine en een terrein voor het africhten van honden!
In mei 1996 wordt overgegaan tot het rooien van bomen en struiken, nivelleringswerken, lozen van afvalwater zonder vergunning, terwijl een stort van autobanden in stand wordt gehouden. Dit alles is in overtreding met het gewestplan.
De Hobokense politie, die op het terrein voetbalt, maakt een proces-verbaal op. Later raakt het Proces-verbaal nr. AN 64.21.102.205/96 zoek De eigenaar A. Dries dient op 5 augustus 1996 een bouwaanvraag voor 5 voetbalterreinen, uitdieping van afwateringsgrachten en 2 kantines in, die later wordt verworpen door het schepencollege.
Op 28 december 1996 wordt opnieuw een proces-verbaal opgesteld, deze keer door de Rijkswacht. Een kettingzaag wordt in beslag genomen. Hieruit blijkt dat de eigenaar via de Koopjeskrant een advertentie heeft geplaatst om werken, zijnde het kappen van hout, te laten uitvoeren door argeloze doe-het-zelvers. De eigenaar wast zijn handen in onschuld door te beweren dat struiken mogen worden gekapt maar dat de doe-het-zelver van de bomen moest afblijven.
Ondertussen wordt een "robbertje" gevochten tussen de Werkgroep Hobokense Polder (WHOP) en de diverse kabinetten en administratie voor ruimtelijke ordening. De discussie gaat over de bestemming die het gewestplan geeft aan het bewuste terrein. Wordt het nu wel aangemerkt als bufferzone dan wel als parkzone? Op dit ogenblik is men er nog altijd niet uit. Nochtans stelt de tekst van het koninklijk besluit van 3 oktober 1979 onder 315 punt 977 het volgende: "Gelet op het advies van de regionale commissie over punt 351, is het logisch dat waar het nog mogelijk is, een bufferzone wordt aangelegd. Betrokken gronden worden derhalve opgenomen in een bufferzone tot tegen het recreatiegebied en ten zuiden vanaf de wijk Moretusburg tot tegen de grens Hemiksem." Misschien zijn de bevoegde ambtenaren kleurenblind, want de tekst stemt niet overeen met het kleur op het gewestplan.
Op 27 februari 1997 titelt de Gazet van Antwerpen "Fundamentalisme in Den Haaglaan?" Door Ludo De Ranter (CVP-gemeenteraadslid) wordt van leer getrokken tegen het buurtcomité en de Werkgroep Hobokense Polder. Op 30 augustus 1998 blijkt de lokale politicus fair-play bekers ter beschikking te stellen voor het 7e jeugdtornooi. Of hoe iemand de populaire Jef wil uithangen bij een bepaald publiek om stemmen te ronselen.
Talrijke gesprekken tussen enerzijds WHOP en het buurtcomité en anderzijds het kabinet van Schepen van ruimtelijke ordening en de eigenaar lopen op niets uit. De eigenaar maakt er misbruik van op zijn plannen verder tot uitvoering te brengen. Op 19 februari 1998 keurt het Schepencollege - in aanwezigheid van stadssecretaris Fred Nolf - volgend artikel goed: "opdracht te geven aan het stedelijk ontwikkelingsbedrijf een aangepast bijzonder plan van aanleg op te stellen voor afwijking van het gewestplan."
Op 5 augustus 1998 schrijft de Antwerpse ombudsman een brief naar een omwonende om het volgende te melden: "Het college van burgemeester en schepenen heeft op 11 juni 1998 beslist een herstelvordering voor het kappen van bomen zonder vergunning op de sportterreinen aan de Den Haaglaan in te stellen. Er wordt gevorderd dat de terreinen in hun oorspronkelijke staat worden hersteld onder verbeurte van een dwangsom. Het is nu afwachten welk gevolg de rechtbank aan deze herstelvordering zal geven."
Wat moeten de omwonenden nu geloven? De Beweging voor Sociale Vernieuwing heeft een dossier opgesteld en deze naar het kabinet van de Vlaamse minister bevoegd over Ruimtelijke Ordening, Steven Stevaert (SP) gestuurd, met de vraag om een onderhoud. Indien vóór 15 november 1998 geen antwoord wordt gegeven, zal het dossier door BSV met een roodgroen sausje aan de nationale pers worden voorgesteld.
