De anti-oorlogsbeweging in België begint op snelheid te komen. Betogingen en kleinschaligere acties volgen elkaar in snel tempo op. In Antwerpen werd naar aanleiding van het door Vonk gepubliceerde Shipspotting-dossier een betoging georganiseerd door een brede waaier van organisaties. Dit om te eisen dat de autoriteiten zouden stoppen met het ter beschikking stellen van de Antwerpse haven voor het transport van Amerikaans oorlogstuig naar de Golf.
Deze eis weerklonk ook de vrijdag voordien in Sint-Niklaas toen een zeshonderdtal mensen een geanimeerde fakkeltocht/betoging hielden, georganiseerd door het Anti-OorlogsComité Waasland. Het was immers de aanwezigheid van Amerikaanse militairen in Hotel Beveren en de nabijgelegen militaire basis Westakkers die het gebruik van de Antwerpse haven door het Amerikaanse leger in het nationale nieuws brachten. Freddy Willockx, SP.a-burgemeester van Sint-Niklaas, weigerde in te gaan op de vraag van de militairen om politiebescherming te krijgen. Vanaf dat moment ging de bal echt aan het rollen en kreeg het Shipspotting-dossier, waarrond wij al sinds half oktober 2002 campagne voeren, meer aandacht.
Ondertussen gingen er al verschillende acties door tegen het militaire transport. Zo haalde het Anti-OorlogsComité van de Kust eveneens het nationale nieuws met hun protest aan de luchthaven van Oostende. Daar maken Amerikaanse Boeings 747 van Calta Air, geladen met oorlogsmateriaal en met bestemming Koeweit, technische tussenlandingen om bij te tanken. Dit bevestigt nog maar eens dat België een van de belangrijkste draaischijven is voor het vervoer van militair materieel van de VS.
Toch hebben wij van het begin gesteld dat al onze acties op zich niet voldoende zijn om het transport tegen te houden en hebben we opgeroepen voor een syndicale boycot van het transport. Kleine groepen activisten kunnen iets in de kijker brengen, maar kunnen zich nooit effectief in de plaats stellen van de arbeidersorganisaties. Elders op deze site kan je een interview lezen met André Pues van ‘Syndicalisten tegen de oorlog’. De vakbonden zouden, al dan niet gesteund door de syndicale top, het militaire transport een halt kunnen toeroepen. In Groot-Brittannië weigerden onlangs twee treinbestuurders uit Motherwell de trein te besturen tussen de streek van Glasgow en de Glen Douglas-basis aan de westkust van Schotland, het grootste wapendepot van de NAVO in Europa. Leiders van de Aslef-spoorwegvakbond werden onder druk gezet om de treinbestuurders te vragen spijt te betonen en te stoppen met hun onofficieel protest. De leiders van deze vakbond, die gekant zijn tegen welke aanval tegen Irak dan ook, weigerden toe te geven. Alvast een recent en inspirerend voorbeeld voor de leden van ACOD-Spoor en hun kameraden van het ACV.
Maar wij willen nog verder gaan. Wat als de oorlog uitbreekt? Dan moeten we massaal op straat komen om daar tegen te betogen en te eisen dat België stopt hand- en spandiensten te leveren aan een oorlog die onnoemelijk veel leed zal berokkenen en enkel ten voordele is van de grote oliemultinationals en bevriende elite. Tweeëntachtig procent van de bevolking spreekt zich uit tegen de oorlog van Bush en 67 procent zegt zelfs tegen een oorlog te zijn indien de VN het licht op groen zetten. Er bestaat een reëel potentieel om de druk op te voeren en iedereen dient zich bewust te zijn van het belang van zijn/haar deelname. Wij roepen op tot scholierenstakingen tegen de oorlog zodat jongeren uitdrukking geven aan hun onvrede en hun solidariteit kunnen betuigen met de verdrukten in Irak. En laat de arbeidersbeweging zich haar traditie van internationalisme herinneren! Voor een algemene staking tegen de oorlog!
De geschiedenis bewijst het belang van dergelijke acties. Al bij de eerste Golfoorlog in 1991 mobiliseerde de Spaanse studentenvakbond tienduizenden, zoniet honderdduizenden jongeren tegen de imperialistische aanval op Irak. Ze riepen de werkenden op om hun voorbeeld te volgen en te staken. De Spaanse arbeidersklasse gaf hieraan gehoor en zette de leiding van de twee grote vakbonden UGT en CCOO onder druk om een staking van twee uur af te kondigen tegen de oorlog en de Spaanse deelname. De toenmalige minister van Buitenlandse Zaken gaf later toe dat de Spaanse regering zich niet verder had kunnen engageren in de oorlog vanwege de staking en het verzet in de straat. Gisteren, op 13 februari, werd in Spanje overigens ook een massale scholierenstaking tegen de oorlog gehouden. Ook België kan dit voorbeeld volgen!
Geen euro, geen kogel, geen man/vrouw voor deze oorlog!
