Gemeenteraadslid Fabian Defraine neemt burgemeester Langendries scherp onder vuur
FD: “Op de raadsvergadering van maandag werden er 22 verschillende punten besproken. Het 21ste punt betrof de toestand bij de Forges. Tijdens de bespreking van dit punt kondigde de burgemeester koeltjes aan dat de gedane beloftes voor het behoud van de tewerkstelling tot eind 2002 niet geëerbiedigd worden door Duferco. Als je weet dat deze agenda meer dan 1 week geleden is opgesteld, dan besef je hoe de arbeiders en de raadsleden weg worden gehouden van elke tijdige informatie. Hier is duidelijk een weloverwogen aankondigingstrategie uitgewerkt.
Dit is waarover men ons in een notendop heeft ingelicht: de sluiting van de hoogoven wordt vervroegd. In plaats van eind 2002 uit te doven, wordt de oven stilgelegd. Vervolgens komt Duferco terug op zijn belofte om alle jobs te behouden. Op zijn best zouden er nog 225 jobs overblijven van de 700 vandaag. De jobs in de walserij zouden dus gehandhaafd blijven. 50 à 60 arbeiders werden ook al overgeplaatst naar andere Duferco-vestigingen. Zonder de minste keuzemogelijkheid. Een andere belofte betrof zo’n 200 jobs in de behandeling van plaatwerk voor de autonijverheid. Er zouden nu op zijn best 50 jobs ter beschikking zijn. Zowel mijn SPT kameraad Jean Claude Albert die vroeger nog delegee was bij de Forges als ik zijn tussengekomen. Ikzelf ben nogal scherp tussengekomen. Het is ook een zaak die mij sterk raakt omdat mijn vader zelf bij de Forges heeft gewerkt. In mijn interpellatie heb ik onderstreept dat de beloftes van Duferco aan het adres van de arbeiders weer eens verraden worden. Het scenario dat zich nu voor onze ogen ontrolt, is precies wat ik 7 of 8 maanden geleden tijdens mijn eerste zitting in de gemeenteraad heb uitgelegd. Toen waarschuwde ik reeds dat we niet het minste vertrouwen moesten hebben in de beloftes van Duferco. Het enige correcte syndicale en politiek standpunt was en is nog steeds dat alle jobs moeten behouden blijven en dat dit enkel mogelijk is door het behoud van een geïntegreerd staalbedrijf inclusief de hoogoven. Ik geloof niet dat het mogelijk is een staalbedrijf in leven te houden met een beetje meer dan 200 arbeiders rond een walserij. Ook deze industriële optie is ten dode opgeschreven.
Burgemeester Langendries reageerde net als een klein kind dat in de winkel betrapt wordt op diefstal: “Het is mijn fout niet, ik heb het niet gedaan,” klaagde hij meermaals tijdens de zitting. Ik heb dan zijn geheugen opgefrist door hem eraan te herinneren dat hij 4 jaar geleden de champagneglazen klonk met Duferco en de verantwoordelijken van het Waalse Gewest en dat hij toen net zoals alle andere politieke partijen, de PS incluis, heeft bijgedragen tot het in slaap wiegen van de arbeiders met loze beloftes. Ik heb dan nog herhaald wat we de laatste 4 jaar hebben beweerd namelijk dat Duferco helemaal geen filantroop is die het Waalse staal kwam redden. Duferco is en blijft een kapitalist die hier enkel en alleen komt om winst te maken. Er moet een einde gemaakt worden aan de mythe van de mecenas Duferco. Er moet eens en voor altijd beseft worden dat Duferco geen industrieel is die de kleine fabrieken kwam redden in Wallonië, net zomin als de jobs van de arme arbeiders. Gedurende 4 jaar hebben de arbeiders van Duferco-Clabecq voor schandalig lage lonen en in slechte werkomstandigheden gewerkt. Nu worden ze als uitgeperste citroenen op straat gegooid. Toen werd ik onderbroken door een voormalige delegee, Giovanni Capelli van de Forges die PS-raadslid is. “Wat hadden we anders moeten doen. De fabriek 4 jaar geleden laten ten onder gaan?” vroeg hij mij. Dat is nu juist zo’n opmerking die de schandalige uitbuiting van de laatste 4 jaar rechtvaardigt. Hij werd groen van schaamte toen ik in mijn repliek zijn standpunt gelijkstelde met verraad aan de belangen van de arbeiders die hij vroeger nog vertegenwoordigde bij de Forges.”
Als gevolg van de herziening van de gedane beloftes zijn de arbeiders van de Forges 4 dagen in staking gegaan. Sinds de onthoofding van de grote kern rond D’Orazio en Marra beperkt de syndicale delegatie zich tot sociale begeleiding. We gaan nu in Tubeke de antiglobalisatiecampagne onder de jeugd ook verbinden met het trieste lot van de Forges de Clabecq. Honderden arbeidersfamilies in Tubeke leren nu een zeer harde les. Wij zullen proberen een nieuwe generatie te winnen voor het marxisme om zulke catastrofes eens en voor goed te bannen uit onze samenleving.”
