Drie Franstalige afdelingen van BBTK, namelijk deze van Charleroi, Namen en Luik, roepen op tot een 24-urenstaking tegen het ontwerpakkoord van IPA. Op maandag 31 januari willen zij het werk neerleggen in hun bedrijven. Ondertussen heeft ook het federale BBTK verzet aangetekend tegen dit akkoord. Ook de Franstalige christelijke bediendenbond, de CNE, vindt dat er te veel syndicale 'rode lijnen' zijn overschreden. Het comité dat ijvert voor de heropname van de vijf afgedankte secretarissen van BBTK BHV maakt ook een scherpe analyse van het ontwerp. Geschraagd op een grote ervaring van dagelijkse samenwerking met de arbeiderscentrales, vragen deze militanten dat er actie wordt gevoerd samen met de arbeiders.
"Er zijn acties nodig die aanslaan, onmiddellijk, maar vooral duurzaam om te beletten dat de regering het IPA concretiseert. En niet tegen de arbeiders maar mét de arbeiders! Niet tegen de industrie maar mét de industrie! Het is een sleutelsector om in de bedrijven een maximum aantal arbeiders te overtuigen. Men mag de belangen van de arbeiders en de bedienden niet tegenover elkaar stellen! De solidariteit moet aan de basis herbevestigd en georganiseerd worden." Hieronder leest u de analyse van het comité 'Reintegration Now'.
Een pathetisch voorstel van IPA
Het luik arbeiders-bedienden van het IPA-voorstel is catastrofaal voor de bedienden, maar ook voor alle andere werknemers:
- economische werkloosheid wordt definitief mogelijk voor bedienden
- wat de opzeg betreft wordt de absolute limiet op één maand per jaar dienst gezet: weg dus Rooster Claeys (dat de opzegtermijn en vergoeding voor bedienden regelt, n.v.d.r.) maar niet de gouden parachutes die nog altijd mogelijk blijven.
- Zonder verder over enige gelijkheid te spreken zet men een ‘convergent’ systeem op poten waarbij de vooropzeg voor bedienden naar beneden gaat terwijl die voor arbeiders stijgt. Maar men is ver van een uitkomst tussen de twee, aangezien de bedienden tot 4,5 maanden vooropzeg kunnen verliezen (10% van 45 dienstjaren) en de arbeiders maar 20% van de CAO 75 (die de opzegtermijn en vergoeding voor arbeiders regelt, n.v.d.r.) mogen winnen, d.w.z. 22 dagen. Bovendien hebben vele arbeiderssectoren nu reeds meer dan de CAO 75 en zullen zij er dus niets bij winnen. Erger nog dan een mechanisme van communicerende vaten gaat het hier om vaten die lek zijn.
- Op termijn komt er een veralgemening van een ontslagpremie… betaald door de RVA!!! Het is dus de sociale zekerheid (afgeleid werknemersloon) die gedeeltelijk de sociale plannen zal betalen.
Hoe is het zover kunnen komen?
Het IPA werd nog niet goedgekeurd maar het ABVV tekende een voorakkoord. Waarom? In juni was men blij met het ABVV-standpunt in dit dossier dat gelijk liep met het BBTK-standpunt; enkele maanden later klinkt het “de arbeiderscentrales zullen nemen wat zij kunnen in het dossier A/B”. Wat gebeurde er tussen juni 2010 en nu?
Heeft de gebeitelde stelling van BBTK: “geen eenheidsstatuut en geen ‘big bang’”, mogelijk aan de arbeiderscentrales de indruk gegeven dat er voor ons geen enkele haast was en geen sprake van discriminatie?
Trouwens, in tegenstelling tot wat men ons voorhield, heeft het weigeren van een eenheidsstatuut en een ‘big bang’ geenszins geleid tot het behoud van de rechten van de bedienden. Integendeel: er werd een grote stap achteruit gezet… en er dreigen nog andere stappen te zullen volgen, aangezien men met twee afzonderlijke statuten blijft zitten, en dus zullen er altijd gelegenheden zijn om te blijven ‘gelijkschakelen’ naar beneden toe.
De geloofwaardigheid van BBTK binnen ABVV schijnt ernstig gedeukt.
De industriesector was onze sterkste band met de arbeiderscentrales. De industriesecretarissen hadden op het terrein een strategie van gelijkschakeling: gemeenschappelijk syndicaal werk, sociale plannen met dezelfde garanties voor arbeiders en bedienden.
Sommige emblematische conflicten werden geleid in totale symbiose met de arbeiders. Het vertrouwen was groot. Het ontslag van de vrijgestelden van Industrie doet onze geloofwaardigheid bij de arbeiders geen goed. De reactie van de metallo’s toont dit duidelijk aan.
Het dossier A/B houdt rechtstreeks verband met de kwestie van de syndicale grenzen tussen centrales. Zonder een akkoord en zonder vertrouwen moeten slagen onder de gordel ons niet verbazen.
Wat nu gedaan?
In december stelde men in het Uitvoerend Comité dat “BBTK zich met alle middelen zou verzetten” tegen een akkoord over het dossier arbeiders/bedienden dat afweek van het mandaat gegeven aan ABVV. Hoe, wanneer en met wie? Er zijn acties nodig die aanslaan, onmiddellijk, maar vooral duurzaam om te beletten dat de regering het IPA concretiseert.
En niet tegen de arbeiders maar mét de arbeiders!
Niet tegen de industrie maar mét de industrie!
Het is een sleutelsector om in de bedrijven een maximum aantal arbeiders te overtuigen.
Men mag de belangen van de arbeiders en de bedienden niet tegenover elkaar stellen!
De Solidariteit moet aan de basis herbevestigd en georganiseerd worden.
Om zijn geloofwaardigheid terug te vinden moet BBTK zelf het voorbeeld geven van eenheid.
Samen Sterk!
