In 2024 werd op deze website een commentaar geleverd bij een aantal anti-syndicale wetsvoorstellen van MR en N-VA. De teneur van de bijdrage was dat deze - na een negatieve beoordeling door de Raad van State – wel zouden worden afgevoerd. Dat was echter buiten Denis Ducarme gerekend die zijn geesteskind –in licht gewijzigde vorm –nieuw leven heeft ingeblazen.
Het (aangepaste) voorstel in een notendop
Het “wetsvoorstel tot instelling van de vrijheid om te werken” heeft weinig om het lijf. Het telt een beperkt aantal artikelen met volgende krachtlijnen:
- In geval van staking geniet eenieder de vrijheid om te werken en de vrijheid om ongehinderd toegang te hebben tot de werkplek.
- In geval van een onrechtmatige onevenredig opzettelijke schending van het recht op vrije toegang, is de rechtbank van eerste aanleg bevoegd om in kort geding de onverwijlde beëindiging van de schending van dit recht te bevelen.
- Wie het recht schendt, kan worden gestraft met een gevangenisstraf van acht dagen tot twee maanden en met een geldboete van zesentwintig tot vijfhonderd euro.
Dat de vrijheid om te werken een hersenspinsel is en nergens in wetgeving of internationale verdragen kan worden teruggevonden laten we even in het midden. De niet-zo-verborgen agenda van Ducarme vindt men terug in de motivering van het voorstel. Hij wil blijkbaar een extra-middel creëren om het blokkeren van wegen (wat toch vrij uitzonderlijk is) en poortblokkades te bestraffen. Dat al voldoende wetgeving voorradig is om met dergelijke situaties om te gaan, wordt bewust genegeerd. Voor MR mag het iets meer zijn.
Het venijn zit vooral in het artikel dat noties introduceert als: ”onrechtmatige en onevenredige opzettelijke schending (…)” De kans is immers reëel dat men daarmee ook acties gaat viseren die niet gewelddadig zijn. Mag men met dergelijke wetgeving “ratten” nog uitschelden of is dat een schending van het recht op vrije toegang?
Wat vooral stoort is dat het voorstel intellectueel oneerlijk is. Zo wordt het onder andere verantwoord door selectief te verwijzen naar praktijken in andere landen. Als het daar kan…Misschien moeten linkse partijen dan ook maar eens gaan shoppen, bijvoorbeeld in Zweden waar blokkades en boycots van ondernemingen soms zijn toegestaan.
Wie interesse heeft in een gedetailleerde filering van het voorstel kan het advies nr. 2025/11 van het Federaal Instituut voor de Rechten van de Mens lezen. Dit laat er geen spaander heel van. Of dit veel indruk zal maken op de donkerblauwe liberalen is weinig waarschijnlijk. Zij zullen doorgaan.
Aanpassing van de Uitzendarbeidswet
Vanaf deze legislatuur neemt Kamerlid Axel Ronse – oud-student van Vlerick Businessschool en voormalig directeur van UNIZO Zuid-West Vlaanderen – voor de N-VA het voortouw om de vakbonden te bashen.
Een vrij recent initiatief van hem is het wetsvoorstel: “[T]ot wijziging van de wet van 24 juli 1987 betreffende de tijdelijke arbeid, de uitzendarbeid en het ter beschikking stellen van werknemers ten behoeve van gebruikers voor wat betreft de inperking van het verbod op tewerkstelling van uitzendkrachten bij staking of lock-out.”
Dit wil de Uitzendarbeidswet aanvullen met volgende passage:
“In elk geval mag een uitzendkracht aan het werk worden gehouden tijdens een staking of lock-out bij de gebruiker (…), indien de uitzendkracht voorafgaand aan de staking of lock-out reeds was tewerkgesteld bij dezelfde gebruiker."
In de huidige stand van de wetgeving mag een uitzendbureau werknemers niet aan het werk houden tijdens een staking of lock-out. Dat impliceert dus dat de uitzendkrachten moeten worden teruggetrokken en volgens sommigen ook dat het uitzendbureau zal moeten voorzien in een andere werkplek of het loon uit eigen zak betalen. Werkgevers die zich niet houden aan het tewerkstellingsverbod kunnen sancties oplopen; de uitzendkrachten worden ook automatisch verbonden met de (illegale) gebruiker met een arbeidsovereenkomst van onbepaalde duur.
Redder in nood is Axel Ronse. De motivering van zijn voorstel bulkt op het eerste zicht van de nobele bedoelingen. De uitzendkracht wordt nu in zijn vrijheid (om te werken) beperkt. Hij/zij verliest alle beroepsinkomsten. De gevolgen van de wetgeving zijn “onevenredig, onrechtvaardig en discriminerend” en bla, bla, bla… Maar is dit vooral geen cadeau aan de werkgevers en uitzendkantoren? Alle mogelijke sancties verdwijnen. Daarenboven worden gebruikers gemotiveerd om uitzendarbeid – wat oorspronkelijk bedoeld was als een uitzondering - te gebruiken. Wordt de deur zo niet opengezet voor misbruik?
VBO, VOKA, MR en N-VA: één strijd
Het voorstel van Ronse is de zoveelste aanval op het stakingswapen dat onder de radar dreigt te blijven. MR probeert op een opzichtige wijze de sociale dialoog te saboteren, N-VA is subtieler en zo misschien efficiënter. Een ding is zeker, de economische agenda van de beide partijen wordt bepaald door het (groot)kapitaal. Daartegen moet elke dag worden gestreden.
