Op donderdag 3 april riepen de twee Griekse vakbondsfederaties, de GSEE (privé-sector) en ADEDI (publieke sector), een nieuwe algemene staking uit tegen de imperialistische oorlog in Irak. De GSEE beperkte zich tot het uitroepen van een algemene 4-urenstaking, terwijl ADEDI er een van 24 uur uitriep.
Het feit dat de GSEE zichzelf beperkte tot een 4-urenstaking maakte het moeilijker voor arbeiders uit de privé om in grote getale aanwezig te zijn op de betogingen. Niettemin slaagden de vakbonden er in om massale betogingen in elke stad te organiseren met honderdduizenden deelnemers. De grootste vond plaats in Athene met meer dan honderdduizend mensen die samenkwamen op het Sintagma-plein en marcheerden naar de Amerikaanse ambassade. Zoals gewoonlijk organiseerde de KKE (de Griekse Communistische Partij) een aparte betoging in de namiddag, waarmee ze hun politiek van de beweging te splitsen gewoon voortzetten.
Opnieuw waren er veel jongeren aanwezig op de demonstratie, vooral scholieren die zeer levendig en strijdbaar waren. Hun aanwezigheid op deze mobilisaties toont de radicalisatie van de jeugd naar aanleiding van de daden van het imperialisme. We zien hier hoe de zweep van de reactie het bewustzijn en de strijdbaarheid van de jeugd en de arbeiders doet toenemen.
In de dagen na de algemene staking waren er veel andere betogingen, de belangrijkste daarvan op het eiland Kreta, waar een van de belangrijkste Amerikaanse militaire basissen in het Middellandse-Zeegebied gestationeerd is. De twee grootste betogingen op het eiland werden georganiseerd door de Communistische Partij en het Grieks Sociaal Forum met de deelname van vier à vijfduizend mensen.
Volgens de opiniepeilingen is 95 procent van de Grieken tegen de oorlog. Dit feit, samen met de massale en militante betogingen, heeft de Griekse Eerste Minister Simitis ertoe gedwongen om zich publiek uit te spreken tegen de oorlog. Natuurlijk weten we dat dit enkel woorden zijn, want in de praktijk geeft de Griekse overheid assistentie aan de Amerikaanse en Britse militaire operaties. Om zich te rechtvaardigen haalt hij op een hypocriete wijze de “nationale belangen” aan. Maar dit standpunt van de PASOK-regering [PASOK is de Griekse socialistische partij, n.v.d.r.] zal een volgende factor zijn die de electorale steun ondergraaft. De overheid zal voor haar beleid boeten door de macht te verliezen en, spijtig genoeg, zal dat vooral in het voordeel spelen van de rechtse partij Nieuwe Democratie.
