De maatregelen die de Europese Unie en het IMF Griekenland opleggen zijn ronduit catastrofaal voor de doorsnee werknemer, zowel deze uit de openbare als uit de privésector. De mainstream media vertellen weinig over het bittere medicijn dat de Griekse arbeidersklasse moet slikken. Hieronder volgt een overzicht van het pakket van maatregelen goedgekeurd op 2 mei.
- De lonen en de pensioenen in de openbare sector worden met vijf jaar bevroren
- De afschaffing van het equivalent van twee maandlonen voor ambtenaren
- De belangrijkste BTW-tarieven stijgen van 19 procent en 21 procent naar 23 procent
- Andere BTW-tarieven stijgen ook van 5 naar 5,5 procent en van 10 naar 11 procent
- Accijnzen op brandstof, alcohol en tabak stijgen met 10 procent voor de tweede keer in een maand tijd
- Vroegtijdig pensioen (verbonden met hard werk) is verboden onder de 60 jaar
- De wettelijke pensioenleeftijd voor vrouwen wordt opgetrokken van 60 naar 65 jaar in 2013
- De wettelijke pensioenleeftijd voor mannen wordt nu afhankelijk van de levensverwachting
- 40 volle jaren werk (in plaats van 37 jaar) zullen nu nodig zijn om toegang te krijgen tot het volledige pensioen
- Het pensioen wordt berekend op basis van het gemiddelde loon over de hele loopbaan in plaats van op basis van het laatste loon. Dit betekent een netto vermindering van 45 tot 60 procent
- De regering vermindert haar operationele uitgaven met 1,5 miljard euro (minder geld dus voor onderwijs en gezondheid)
- Openbare investeringen worden verminderd met 1,5 miljard euro
- Een nieuw minimumloon voor jongeren en langdurige werklozen wordt ingevoerd (naar het voorbeeld van de ‘CPE’ in Frankrijk dat door de vakbonden en de studenten werd verworpen)
- Transport en energie worden geliberaliseerd en opengesteld voor privatisering
- De financiële sector (de banken in het bijzonder) krijgen fondsen toegestoken met de hulp van de EU en het IMF
- Flexibiliteit op de werkvloer zal opgedreven worden
- Afdankingen worden gemakkelijker (begrijp ook goedkoper!)
De zware schuld wordt nu door de gewone bevolking betaald. Dit terwijl de meeste Griekse bedrijven – de scheepsbouwers op kop – hun winsten niet in eigen land maar in het naburige Cyprus of in andere belastingsparadijzen aangeven. De hogere middenklasse en de bankmanagers geven gemiddeld ook lager inkomens aan dan de ambtenaren!
De financiële instellingen, de banken op kop, worden hier rijk van. De Griekse schuld is voor twee derde in handen van Europese financiële instellingen. Deze zelfde banken gaan nu geld lenen bij de Europese Centrale Bank tegen een interest van... 1 procent om dan deze sommen uit te lenen aan de regeringen (tegen hogere interesten natuurlijk). Individuele landen gaan nu ook tussen 100 en 135 miljard euro lenen aan Griekenland over een periode van drie jaar tegen een interest van 5 procent. Zo worden bepaalde landen en banken rijk op de rug van de Griekse bevolking. Christine Lagarde, de Franse minister van Financiën, berekende dat de winst 150 miljoen euro per jaar zal bedragen voor haar land. De schuldenberg van Griekenland blijft op deze manier hoog genoeg om de banken en andere speculanten te voorzien in gulle winsten. De schuld die nu ongeveer 115 procent van het bruto binnenlands product bedraagt zal als gevolg van die leningen tot tegen de 150 procent worden getild.
Deze maatregelen zullen tevens elk mogelijk economisch herstel fnuiken. Geschat wordt dat de groei dit jaar met zeker 4 procent achteruit gaat. De werkloosheid zal er hoge toppen scheren, de armoede zal uitbreiden en de middenstand zal verarmen. De toegang tot basisbehoeften zoals water, elektriciteit, onderwijs en gezondheid zal ook moeilijker worden.
Gelukkig is er massaal verzet van de bevolking tegen deze onrechtvaardige plannen. Er werden reeds vier algemene stakingen gehouden. De socialistische PASOK-regering, zeggen de vakbonden, werd niet verkozen om een dergelijk beleid te voeren. Een koerswisseling dringt zich op ten voordele van de meerderheid van de bevolking en niet voor het handjevol kapitalisten. De reusachtige schuld van Griekenland is in grote mate opgebouwd om het banksysteem te redden van een implosie een paar jaar geleden. Die moeten wij niet terugbetalen.
Het titanengevecht tegen de dictaten van de banken, het IMF en de EU krijgt daarom best de steun van onze Belgische vakbonden en de socialistische partijen. Wat in Griekenland plaats vindt hangt ook boven ons hoofd. Tijd ook voor de Europese vakbeweging om aan eenzelfde zeel te trekken en een Europese algemene staking voor te bereiden.
