Vrijdag verzamelden een goede vijfhonderd actievoerders zich in een park niet ver van de Spaanse ambassade. Ze gaven gevolg aan een Facebook-oproep van jonge Spaanse emigranten. Allen ‘indignados’, verontwaardigden… zoals ze zichzelf omschrijven. Sinds 15 mei bezetten jonge en ook minder jonge Spanjaarden de centrale pleinen van de belangrijkste steden. Hun mosterd of beter gezegd hun ‘harissa’ halen ze van de bezetting van het Tahrirplein in Caïro tijdens de Egyptische revolutie. Dit gebeurt nu al in 160 steden! Een min of meer spontane opwelling van jonge werklozen, interimmers, deeltijdsen, daklozen, slecht betaalde arbeiders en bedienden, middenstanders geruïneerd door de crisis, die allen het huidige beleid spuugzat zijn. Kop van jut zijn niet alleen de huidige regering van de ‘socialist’ Zapatero maar ook de rechtse leiders van de Partido Popular. Zapatero is door de knieën gegaan voor de druk van de banken en de kapitalisten en voert een drastisch bezuinigingsbeleid.
De rechtse PP belooft niets beter. De werkloosheid is er duizelingwekkend. 40 tot 50 procent van de jongeren onder 35 jaar is er zonder werk. De meesten onder hen zonder werkloosheidsuitkering! De lonen zijn er erbarmelijk laag. De recessie die al drie jaar lang Spanje teistert heeft de ooit bloeiende bouwindustrie gekelderd. 1 miljoen huizen staan er nu leeg. Ondertussen geeft de regering meer en meer geld aan de banken en de spaarkassen – de grootste hold-up in de moderne geschiedenis van het land. Een week voor de plaatselijke verkiezingen weten veel kiezers niet voor wie ze gaan stemmen.
Binnenkort schrijven we hierover een uitgebreidere analyse. Maar één ding staat als een paal boven water. De wind van revolte die in Tunis is beginnen te waaien, Mubarak in Egypte van zijn troon heeft gestoten en tot in de VS is geraakt, is nu ook in Spanje voelbaar.
Zeer verfrissend was het honderden jongeren slogans te horen roepen tegen de banken en hun lakeien (de PSOE en de PP). Veel zelfgemaakte borden (zie foto’s) duidden op een grote betrokkenheid. Op de bordjes lazen we de volgende slogans
- Lo llaman democracia y no lo es (ze noemen dit democratie maar dat is het niet)
- Que no, que no, que no nos representan (Neen, neen, jullie vertegenwoordigen ons niet)
- No hay pan para tanto chorizo (Er is nooit zoveel brood voor zoveel dieven)
- Sol, auguanta, Europa se levanta (Sol, het centrale plein in Madrid waar alles is begonnen, houd vol, Europa komt in opstand)
- Manos arriba, esto es un atraco (Handen omhoog, dit is een overval)
- PP-PSOE, lacayos del banco (PP-PSOE lakeien van de banken)
Op de foto’s lees je ook slogans tegen de banken. Het antikapitalistische karakter van de beweging is overduidelijk. De hoofdslogan was immers: “Wij zijn geen koopwaar voor politici en bankiers”.
Onze pamfletten (van onze Spaanse kameraden van Lucha de Classe) werden soms uit onze handen gegrepen. Anderen vroegen verschillende exemplaren om verder uit te delen. Opvallend was de grote dorst voor ideeën. “Echte democratie betekent strijd voeren tegen de dictatuur van de markt” was de titel.
In de volgende dagen zullen er weer acties worden ondernomen in Brussel. Op onze inbreng zullen ze zeker kunnen rekenen.
Lees meer op
www.luchadeclasses.org (Vonk Spanje)
