De VN-conferentie tegen racisme in Genève, de opvolger van de Durban Conferentie in 2001, loopt alweer helemaal uit de hand. President Ahmadinejad van Iran gebruikt de conferentie om zijn haat tegen Israël te tonen.

De vorige conferentie in Durban werd door reactionaire leiders van islamitische landen gebruikt om een verbod op kritiek op de islam erkend te krijgen. Tegelijkertijd gebruikten ze het platform net als Ahmadinejad nu als podium tegen Israël. De reden is duidelijk. Deze corrupte regimes wankelen en spelen de islamitische kaart om de sociale onrust te kanaliseren.

De reactie van de westerse leiders is hypocriet. Zij doen alsof zij met hun "vrijheid en mensenrechten" boven de "barbaarse islamieten" staan. Maar het feit dat zij boycotten en weglopen in plaats van met tegenargumenten te komen, laat al zien hoe weinig de westerse waarden nog betekenen voor hen. Deze hele conferentie is één grote klucht.

De eerste wereldconferentie tegen racisme in 1978 richtte zich tegen de apartheid van Zuid-Afrika. Het was echter niet deze conferentie die de apartheid beëindigde, het was de beweging van zwarte arbeiders die een einde maakte aan deze racistische bestuursvorm.

Israël werd tijdens Durban I aangevallen door Arabische landen en tijdens Durban II door Iran. Zij stelden zionisme gelijk aan racisme. In hoeverre is dit waar? De ideologie van het zionisme stelt dat de joden een thuisland moeten hebben. Dit werd in 1948 bij de stichting van Israël gebruikt om de Arabieren uit Palestina te verdrijven. Joden zouden een beter volk zijn dan Arabieren. Dit is het racistische element van het zionisme. Het gaat er echter nooit alleen om wat er gezegd wordt, maar ook wie het zegt en waarom. Zoals boven aangegeven zijn er geen stabiele regimes in het Midden-Oosten. De anti-Israël-houding van de Arabische landen is een misleiding, aangezien deze landen net als Israël verbonden zijn met het Amerikaanse imperialisme. Onder druk van de Arabische bevolking, die solidair is met de Palestijnen, nemen de Arabische leiders een anti-Israël-houding aan.

Bij Durban II was president Ahmadinejad de grote boze wolf. Op een heel hypocriete manier noemt hij Israël de meest racistische staat ter wereld, terwijl hij zijn kritiek op Israël aanvult met antisemitisme en Holocaustontkenning. Ahmadinejad en de autoritairen in Iran dreigen hun macht te verliezen. De harde antisemitische praat heeft weinig effect meer op de bevolking. De arbeidersstrijd laait op, de studenten komen in actie. De autoritairen in Iran zijn gediscrediteerd. Bij de volgende verkiezingen komt er mogelijk een hervormer aan de macht die met Obama gaat praten.

In Israël is er zeker racisme en discriminatie. De Israëlische Arabieren worden het meest gediscrimineerd. Maar het zijn niet alleen de Arabieren. De Sefardische joden zijn traditioneel een achtergestelde gediscrimineerde groep en we moeten ook zeker niet de Russische joden vergeten.

Maar heeft de president van Iran wel het recht dit allemaal te zeggen? Is er dan geen discriminatie en racisme in Iran? Het tegendeel is waar, net als bij de Arabische landen. Het Midden-Oosten was ooit een plaats waar joden een plek hadden. Nu worden Joden zwaar gediscrimineerd. En laten we niet de Koerden vergeten, een groep die ook flink gediscrimineerd wordt in Iran.

De reactie van de westerse landen is minstens net zo hypocriet. Sommigen gebruiken de deelname van Iran als excuus om maar helemaal niet mee te doen, anderen doen mee en produceren met z'n allen een abstracte tekst tegen racisme. In elk land is er racisme. Hoe komt dit? Laten we Malcolm X citeren: "You can't have capitalism without racism." Deze woorden beschrijven op een goede manier dat racisme inherent is aan het kapitalisme. Wil je racisme beëindigen, dan moet je het kapitalisme beëindigen. Racisme verdeelt werkende mensen. Het zet de ene groep arbeiders op tegen de andere en gaat gezamenlijke strijd tegen. Dat is de werkelijke functie van racisme in het kapitalisme. De Durban Conferentie lost het racisme niet op. De enige manier om racisme en discriminatie te bestrijden is vechten voor socialisme!

 

Tijdschrift Vonk

layout Vonk 326 1 page 001

Activiteiten

Onze boeken

Onze boeken